Op 1 februari 2021 loopt ons huurcontract met GGZinGeest af. Dan zullen we ons huidige gebouw op het terrein van het ‘oude Vogelenzang’ moeten verlaten. En dan komt er een einde aan 5 jaren Living Museum in Bennebroek.
Persoonlijk heb ik de keuze gemaakt om na die datum niet door te gaan als directeur van the Living Museum in Bennebroek en Omstreken. Het is tijd voor nieuwe activiteiten en plannen. In Amsterdam en Omstreken.
De kunstenaars van the Living Museum in Bennebroek hebben in de afgelopen 5 jaar laten zien dat ze zo’n project en Levend Museum prima zelf kunnen runnen. Het zijn ware ambassadeurs voor the Living Museum geworden en naast hun unieke kunstenaarschap hebben zij geweldige leiderschapskwaliteiten ontwikkeld.
Ik gun ze heel graag een nieuw gebouw, in Bennebroek en Omstreken, zodat ze kunnen doorgaan met wat ze in die 5 jaar hebben opgebouwd. Samen staan ze sterk en kunnen zij dat aan.
En ik zou het geweldig vinden als we de kunstenaars van the Living Museum in Bennebroek daarmee kunnen helpen. Ik wil er in deze laatste maanden van 2020 mijn uiterste best voor doen.
Wie heeft er een idee? Wie kent invloedrijke mensen in die omgeving? Wie kent er leegstaande gebouwen die wellicht als nieuw (tijdelijk) onderkomen van een groep plaatselijke kunstenaars kan dienen? Wie bezit er wellicht een gebouw dat een periode voor dat doeleinde kan dienen?
Kortom, wie kan ons helpen? Alle inspiratie, ideeën, leads en dromen zijn welkom.
De naam ‘The Living Museum’ is een Open Source, dus die naam, die nemen ze alvast mee. Duizenden mensen weten inmiddels waar die naam voor staat: gastvrijheid, oogverblindende kunst, een wereld waarin diversiteit heel gewoon is, inspiratie, vriendschap, Woodstock, een plek waar je kunt zijn wie je wilt zijn, een oordeel- en stigmavrije omgeving, een plek waar je als groep een dag lang ongedwongen kan zijn, en nog veel meer.
Wie kan ons helpen? Bij voorbaat, duizend maal dank.
In het werken voor dak- en thuisloze mensen doen zich onnoemelijk veel uitdagingen en dilemma’s voor. Situaties waar je goed over na moet denken en waar jij je met mensen uit jouw team over moet buigen.
Hulpverleners lijden aan de onbedwingbare behoefte om hulp te verlenen. Om mensen te redden. Om de moeilijke en benarde situaties waarin hun klanten zich bevinden op te lossen.
Het is de kunst nu juist dat niet te doen
En jouw mensen zelf de fouten te laten maken en daarvan te leren. Ga op je handen zitten. Wees een goede coach. Loop met mensen op. Geef geen ongevraagd advies. Handel en reageer als je daarom gevraagd wordt en niet op voorhand.
Verlaat je niet op beperkingen, op wat volgens een andere allemaal niet mogelijk is. Denk als een kind. Als een artiest, een kunstenaar. Dan is er altijd meer mogelijk dan je denkt.
Het is anders gesteld met de gemiddelde mens in onze samenleving. Die loopt op weg naar zijn werk over het algemeen voorbij aan mensen die op straat leven. Dat is geen kritiek, die mensen hebben waarschijnlijk genoeg aan hun eigen besogne, evengoed, het is the Way of The World. Dakloosheid is zo oud als de wereld.
Ik tekende ooit het verhaal op van Arjen. Die kon ons haarfijn en treffend uitleggen hoe het voelde om dakloos te zijn. De eenzaamheid die uit dat verhaal spreekt is overweldigend. Om dat op te lossen reis je naar het einde van de wereld en terug.
We hebben virtuele breekijzers nodig om dat op te lossen
Ieder mens heeft een goed hart en mensen doen graag iets voor een ander. Het is aan jou, de hulpverlener om de juiste snaar te raken in de zoektocht naar diensten voor jouw cliënt.
Start je eigen Stichting
Back in the days, toen ik nog voor Mentrum werkte en hoofd was van het daklozenteam (Rehabteam), hebben we met behulp van de broer van Jules Tielens, onze teampsychiater, een Stichting opgericht. Die was destijds in de leer bij een notariskantoor en kon dat voor weinig geld voor ons doen.
Dat was geheel tegen ziekenhuispolicy in, maar regels zijn er nu eenmaal om gebroken te worden
Als wij ergens een les verzorgden of op een congres mochten spreken, dan werden de gelden die wij daarvoor ontvingen op de stichtingsrekening gestort. Er stond altijd geld op die rekening, want we waren veel gevraagde sprekers en trainers.
Iemand die midwinter op blote voeten bij ons binnen kwam lopen, die kon er op rekenen dat wij die persoon voor zijn komst met een paar kekke schoenen beloonden.
Je maakt een vriend voor het leven
En die man komt de volgende dag bij je terug. Ik wil maar zeggen, hulpverlening houdt niet op bij een goed en betekenisvol gesprek. Direct handelen als iemand ernstig verlegen zit om wat dan ook, dat helpt. Geld is daarbij onontbeerlijk. Het stelt je in staat om onafhankelijk te zijn en mensen het gevoel te geven dat je all the way wilt gaan om ze te helpen.
Jouw aanvraag voor geld uit al die instellingspotjes hoeft niet eerst over vijf bureau’s heen om uiteindelijk een negatief antwoord te mogen ontvangen
Ook bedrijven zijn zeer bereidwillig om een goede daad te verrichten. Mijn beste bedelbrief schreef ik jaren geleden aan Oger Lusink. De eigenaar van een sjieke kledingzaak in de PC Hooftstraat van Amsterdam.
Alles is geoorloofd, mits gemeten met een ethische meetlat, om mensen te motiveren voor hulp
Stel je maar eens voor dat het jouw familielid betreft. Hoe ver zou je gaan om die persoon van de straat te krijgen?
Het helpt als je als hulpverlener een schier onafzienbare databank in je hoofd hebt zitten als het gaat om beschikbare methodieken. Evenwel, beschikken over het gogme van Willem van Hanegem of een marktkoopman van de Dappermarkt, is minstens zo handig. Willem is een omdenker pur sang.
‘Ik was niet de snelste, maar ik was nooit te laat’
Als je even een lege agenda hebt, ga dan op de fiets de stad in. Ga koffie drinken bij bevriende instellingen. Laat je gezicht zien. Spreek met mensen, met ondernemers: winkeliers, bouwmarkten, supermarkten. Zoek naar mensen die iets willen doen voor iemand met een achterstand op de Geluksmarkt. Er zijn legio van die mensen.
Wees Easy like Sunday Morning
Geen berg is te hoog voor jou. Straal dat uit naar jouw klanten. Als je succesvol wilt zijn in wat je doet, haak dan aan bij succesvolle mensen. Mensen die goed in hun vel steken. Mensen die jou op ideeën brengen. Die je inspireren om het beste uit jezelf en jouw cliënt te halen. Als Kennis en een groot Netwerk your middle name is, dan is Ritselen voor de Goede Zaak een piece of cake.
Wellicht heb je behoefte aan verhalen uit de oude doos van een bemoeizorger. Ik schreef 18 jaar lang honderden columns voor het Straatjournaal te Haarlem. Een selectie daarvan kun je vinden op deze pagina, Rokus aan de Rand. Het wachtwoord is ‘Ontmoetingen’.
Of je kunt wachten op mijn E-book de Holenman van Amsterdam-Noord (2021). Deze post maakt daar onderdeel van uit.
De Recovery Quotes en prachtige foto’s zijn van de hand van Kitty Kilian, een vriendin en de beste Blogster van het Land, de Blogacademie.
Er zijn vele manieren om jezelf als hulpverlener/coach/begeleider een rol te geven in de levens van mensen met geleefde ervaring. Daarbij is het totaal onbelangrijk wat jij van iets vindt. Listen in Wonder. Daar gaat deze post over.
De kunst is om vooral voorwaardenscheppend aan de slag te gaan en bezig te zijn. En als jij iets bedenkt, schrijf dat dan toe aan de ander. En dan heb ik het vooral over de mensen die jij helpt.
Zet de mensen met wie je werkt in de Hoofdrol
Het gaat er om dat zij een ervaring op gaan doen die ze niet meer gaan vergeten.
Omdat er niets simpeler, doeltreffender, mind blowing leerzamer en inspirerender is
Het grijpt in op veel levensgebieden en de talenten die huizen in de mensen met wie we werken.
Wat is het idee?
Stel een groep van 12 mensen samen. Dat is het ideale aantal.
Er is geen ballotage. Iedereen is welkom.
Er zijn een paar regels. Maar niets om je zorgen over te maken.
Vraag die 12 mensen om een verhaal/presentatie voor te bereiden. Een verhaal over iemand die ze na aan het hart ligt. Dat mag ook over die persoon zelf gaan. De ‘presentatie’ mag ten hoogste 18 minuten duren, maar ook niet korter. Precies 18 minuten.
Deelnemers mogen dat verhaal aanvullen met foto’s, video’s, tekeningen, muziek, zolang je wat je daarbij nodig hebt maar in een rugzak of tas kunt meedragen. Het verhaal mag niet voorgelezen worden. Je mag er wel een spiekbriefje met steekwoorden bij gebruiken.
Huur 12 fietsen
En kies een stad uit waarvan jij denkt dat die stad tot de verbeelding van de deelnemers spreekt. Vertel de mensen dat ze in die stad een locatie mogen uitkiezen waar zij hun verhaal aan de groep mogen gaan vertellen.
Als gids ben jij verantwoordelijk voor het uitstippelen van de route door de stad. Het is belangrijk dat iedereen aan bod komt. Dus bereid je terdege voor. Verdiep je in de topografie van die stad. Kies veilige routes. En wees een goede time keeper.
Jij verzorgt ook de introductie van elke spreker. Doe dat met verve en met alle positiviteit die je in je hebt. It’s a once in a life time experience voor de meeste mensen. Een opbouwende en empowerende inleiding is de Bom.
It better be unforgettable.
Zorg voor de perfecte omstandigheden. Denk aan omgevingsgeluid. Zorg dat de spreker verstaanbaar is. Niets mag dat persoonlijke verhaal in de weg staan.
Bedenk ook waar je tussen de middag gaat lunchen met jouw groep. Zo’n dag vraagt veel energie. Neem energie-bars en drankjes mee. Tank bij. Reserveer ruim van tevoren alvast 14 stoelen.
De 14e stoel is voor een singer-song-writer die jij hebt uitgenodigd.
Elk verhaal wordt beloond met een lied van de hand van die meereizende artiest
Die kennen alle ins and outs van het werken met mensen met uitdagingen. Je hoeft ze niets uit te leggen. Het zijn goede herstelcoaches. Hun liedjes zeggen meer dan 1000 van jouw woorden.
Het is verboden vragen te stellen
Voorkom dat de mensen die net naar een verhaal van een deelnemer hebben geluisterd vragen gaan stellen aan de verteller. Dat is stricktly forbidden. Die vragen gaan over het algemeen over de vragensteller zelf en op die manier neemt die het verhaal over of weg van degene die net zijn persoonlijke doopceel heeft gelicht.
Vragen stellen mag, maar pas de volgende dag. Zorg ervoor dat mensen de kunst van het onbevooroordeeld luisteren leren en naleven. Ook als emoties voor-, tijdens-, of daarna de overhand nemen. Dat zijn altijd goede emoties en ze behoren toe aan de verteller. Stay in the moment of Magic. Daar op die bijzondere plek, in die bijzondere stad, samen met die 12 paradijsvogels.
Je vraagt je wellicht af wat mensen allemaal leren op zo’n dag?
Je leert een stad in één dag op je broekzak kennen.
Je smeedt op één dag een bijzondere band tussen 14 verschillende mensen.
Die worden misschien wel vrienden of vriendinnen van elkaar.
Mensen voelen zich gehoord en gezien. In veel gevallen voor het eerst in lange tijd.
Mensen komen op vele manieren en letterlijk in beweging (fysiek en cerebraal). It beats watching TV en achter de begonia’s zitten.
De hulpverlener ziet 12 mensen op één dag. Daar kun je bij een zorgverzekeraar of andere subsidiënt mee thuiskomen en dat doet niemand je na.
Deelnemers leren zichzelf presentaties te geven. Dat is een boost voor het zelfgevoel en de zelfwaardering.
Je stelt iemand in de gelegenheid misschien wel voor het eerst een herstelverhaal te vertellen.
Je leert iemand zichzelf te zien in een totaal ander daglicht.
De hulpverlener leert zichzelf voorwaardenscheppend te werken. En zichzelf totaal onbelangrijk te maken. Zoals het hoort.
De stad die je mensen laat bezoeken en de mensen in jouw groep zijn vanaf die dag onlosmakelijk verbonden met mooie verhalen en prachtige liederen. Dat laat een onuitwisbare indruk en herinnering achter.
Je maakt vrienden en vriendinnen voor het leven. Je bouwt vriendschap en vertrouwen op. De bouwstenen voor een goede hulpverleningsrelatie.
Aan het einde van de dag heeft iedereen het gevoel alsof ze al een week met elkaar op stap zijn.
Je maakt een einde aan die 45-minuten-per-week-tot-volgende-week-cultuur.
It’s an offer people will not refuse. It’s cheaper. It’s the clever thing to do. It’s human. It’s why we are here. It saves lives. It’s that simple.
Dit bericht maakt onderdeel uit van het boek ‘De Holenman van Amsterdam-Noord’, Rokus Loopik (medio 2021).
Kun je aan Housing First doen zonder eerst aandacht te schenken aan jouw Houding First?
Het weggeven van een woning aan een dakloos persoon is goedbeschouwd de eenvoudigste handeling die je kunt praktiseren. Je beschikt over de sleutel van een woning en die geef je weg. En vanaf dat moment heb je de levensloop van iemand een drastische, overweldigende, mind blowing, en positieve wending gegeven. Zo simpel is het. En bovendien een stuk goedkoper dat al het aanbod dat we een dakloos persoon kunnen aanbieden.
De Schuldhulpverlening en Maatschappelijke Opvang zijn een Industrie. Veel mensen verdienen er een boterham aan. Daarmee zeg ik niets over de mensen die er werken. Die doen het werk met hun hart. Het schort ons aan het inzicht dat mensen recht hebben op Liefde, Huisvesting en Geld. Dat is het uitgangspunt. Volgens the Declaration of Human Rights.
Zodra je daarin gaat voorzien, gaan mensen hun beste beentje voorzetten om een betekenisvol leven te leiden. Zoals jij en ik.
Je maakt een vriend of vriendin voor het leven
Evengoed, zoals gezegd, een eenvoudiger manier dan huizen weggeven is er niet. Evenwel, welke houding past daarbij? Wat gaat er aan vooraf en wat gebeurt er daarna?
Housing First is veel meer dan dat. Het is een levenshouding. Het is een filosofie. Het is een mensbeeld. Het is wie jij wilt zijn. Of niet?
Alles wat je doet in de eerste 5 minuten van een contact is bepalend voor de uitkomst van jouw relatie met de persoon die je voor het eerst in je leven tegenkomt
Denk daar aan als je een winkel binnenloopt. Als je naar het gemeentehuis gaat voor een onmisbaar formulier. Als je naar de tandarts gaat. Als je via Marktplaats dat felbegeerde collectors item hebt gekocht en gaat afhalen. Als je vanuit een showroom een nieuwe auto gaat kopen. Als je naar de Kamer van Koophandel gaat om jouw nieuwe bedrijf op te richten.
Het is jouw moment om een onuitwisbare indruk op iemand achter de laten. Om een vriend of vriendin voor het leven te maken. Om iemand de credits te geven die hij verdient.
Als je dat authentiek, liefdevol en empatisch aanpakt, dan verander je daar de levensloop van die persoon mee. En dat van jou.
Het is niet de methodiek die bepalend is voor de uitkomst van een therapeutisch contact, voor het succes van een behandelrelatie of begeleidingscontact: het is de persoonlijke relatie
Dat is het uitgangspunt.
Het betekent niet dat het overbodig is om kennis op te doen, te oefenen, te studeren, te lezen, fouten te maken, zoveel kennis te hebben dat mensen kunnen kiezen uit de vele opties die jij te bieden hebt.
Maar dat is het uitgangspunt. Liefde voor je vak en voor mensen. En in die eerste minuten een houding aan te nemen die mensen nooit meer gaan vergeten.
Wees die onderscheidende persoon in het leven van die persoon
Wees present in dat eerste moment. 100 Procent. Gisteren is weg en morgen is uiterst ongewis. Stoor je niet aan de regelgeving van subsidiënten. Geef iemand alle tijd die jij denkt tot je beschikking te hebben. En meer dan dat.
Schotel die persoon appelgebak met slagroom voor. Neem een bloemetje mee. Start jouw gesprek met een wonderschoon gedicht. Een quote. Verruil jouw spreekkamer voor een wandeling langs het strand. Gooi dat rijtje met intake-vragen in de prullenbak. Wees belangstellend waarom iemand die dag naar jou toe is gekomen. Wat is er met je gebeurd? Wat heeft er tot nu toe voor je gewerkt? Wat zijn jouw talenten? Wat zijn jouw dromen? Met wat wil jij na deze eerste kennismaking de deur uitlopen?
Doe je uiterste best om een wereldburger te zijn
Ga op reis. En als dat nu niet kan, nodig iemand uit voor wandeling. Want dat kan makkelijk, met een beetje afstand. Staaf jouw overtuigingen aan die van een ander. Verschaf jezelf nieuwe inzichten. Schrijf je in voor een online cursus/seminar/workshop/training. Surf the Internet. Zoom, FaceTime. Spreek met anderen. Laat je inspireren. Laat je niet weerhouden door wat er allemaal niet meer kan. Er kan nog zoveel.
Sluit je bij Out of the Box-initiatieven. De Socialrun. Psychosenet. Nederland en België. Herstelbureau’s en Academie’s. Out of the Box TV. Howie the Harp. Astare. ENIK, Recovery College. Nei Skoen in Helmond. The Living Museum in Eindhoven, Tilburg of Bennebroek.
Het gaat er niet om of je Housing First Modelgetrouw bent
Wat voor een Housing First Worker opgaat, gaat ook voor jou op. It takes two to Tango.
Het maakt dus geen donder uit of jouw zojuist toegekende woning het eerste jaar op naam van de instelling staat die jou in je nieuwe huis gaat begeleiden. Of je een contract moet tekenen waarin net iets meer regels staan dan in een gewoon huurcontract. Of je moet toestaan dat er één keer in de week iemand langskomt. Of jouw begeleider je gaat helpen met Money Management. Ook dan scoort een Housing First Aanpak 85% succes. In elke Wereldstad. En kun je betekenisvolle relaties opbouwen.
Het heeft niets te maken met bemoeizucht
Maar alles met de diepgewortelde Housing First Wens dat jij nooit meer dakloos wordt. Dat je altijd op iemand terug kunt vallen. Dat er altijd iemand voor je klaarstaat. Dat is zoveel meer dan wat je in voorgaande jaren, dakloos, levend in een vacuüm, hebt ervaren. Je telt weer mee. Je hebt een plek midden in de samenleving verworven. Je speelt een rol in de levens en gedachten van een ander.
Live up to it
En je kunt weer gaan richten op wat belangrijk is voor jou. Het is een wederzijdse afhankelijkheid. En soms is het goed afhankelijk te zijn. Niemand is geboren om alleen te zijn.
Terug naar Houding First voor hulpverleners
Je bent niet uit de hemel gezonden om mensen te helpen
Vier feest. Als je iemand zojuist de sleutel hebt gegeven voor zijn nieuwe woning. Als je dat gegeven is door de nieuwe bewoner. Evengoed, verwacht geen dankbaarheid. Housing is a basic human right. Goedbeschouwd is het helemaal niet zo bijzonder wat je net aangeboden hebt. Normaliseer.
Ook zonder jou had deze dakloze man, vrouw, gezin de woning gekregen. Van een andere hulpverlener.
Focus je op de dag van morgen. Op de inhoud van jouw relatie tot de nieuwe bewoner. The Housing First Aftermath is veel belangrijker. Streef naar gelijkwaardigheid, niet naar afhankelijkheid. Fouten maken mag. Daar leren mensen van. Ook jij, de hulpverlener.
Er zijn verschillende soorten vriendschap
Je doet er goed aan vriendschap op te bouwen en vertrouwen. Vanuit die relatie gaan mensen je nooit teleurstellen en doen ze wat nodig is om in een wijk te wonen en één te zijn met anderen. Vanuit die hoedanigheid is het een stuk makkelijker om het eens te zijn over het feit dat je het oneens bent. Dan wordt een ongevraagd advies iets wat uit betrokkenheid gegeven is. En kun jij je gelegitimeerd verontschuldigen voor wat je gesteld hebt of voordat je dat gaat doen. Vanuit vriendschap, van welke aard dan ook, rekent niemand je daar op af.
Iedere nieuwe bewoner begrijpt dan dat jij naast je werk een ander (sociaal) leven hebt
Dat hoef je niet uit te leggen.
Housing First heeft mijn wereld op zijn kop gezet
Het heeft alles in een ander, meer humaan, perspectief gezet. Ik ben er gelukkig nooit meer van genezen. Het kwam op het juiste moment (het laatste werkbezoek van een studiereis), op de juiste plaats (New York), de juiste tijd (2002) en met de juiste persoon (John Sullivan, team leader Housing First Team, New York, East- Harlem).
Werk aan je Houding First
Wees iemand van betekenis. Voordat of als je aan Housing First gaat doen.
Met dank aan Alan Fernando Bunsee voor de titel van deze post en de inspiratie die subiet kwam opborrelen. Deze post is onderdeel van het boek ‘De Holenman van Amsterdam-Noord’.
Next Year, in June, I will be heading for Santiago de Compostela on my electric bike, as an attempt to gain attention for the inclusion of people with complex Mental Health Challenges in our society.
I am hoping to attract partners and sponsors who are willing to support and donate to this challenge. And thus Work on a World that works for Everybody with me.
Along the trip I will meet people and visit institutes and interview people on this honorable topic. I will write stories for my partners and sponsors.
Once back home, I will write a book on my experiences. Every week people can chat with me through the ZOOM Medium for a Q and A. Also, people can send me into The World with a special assignment. Anything is possible.
Is it a challenge? Yes, it’s a big challenge. But, I am in for it. Ready to make a difference. In the end, is there anything better than meeting new people and making new friends? I don’t think so.
Een Respijthuis is een voorziening die voorziet in een grote behoefte. Het is duidelijk dat veel mensen het thuis i.v.m. psychische- en of psychiatrische problematiek niet redden. Voor sommige mensen is een opname in een GGZ-voorziening noodzakelijk. Maar wat als je daar ’te goed’ voor bent en toch support nodig hebt. Dan biedt een Respijthuis uitkomst.
Het is een plek waar je tijdelijk kunt verblijven, onder condities die jij zelf bepaalt en vormgeeft. Waarom dat zo belangrijk is, leg ik je later in dit bericht uit.
Is het een nieuw fenomeen in ons land, in de wereld?
Nee, het is al door veel mensen bedacht en uitgevoerd. Misschien onder een andere naam, maar toch. Evengoed, Nederland zou een aantal van dit soort voorzieningen kunnen gebruiken. Het voorziet in een behoefte. Er zijn er te weinig van. We besparen er veel ellende en kosten mee. Er wordt beter naar je geluisterd. Alles wordt aangeboden op vrijwillige basis. Je mag er werken aan wat jij belangrijk vindt. Het is aangetoond dat daarmee een opname in zo’n onprettige GGZ-kliniek voorkomen kan worden.
De Kunst afkijken
Dat hebben Harry Gras, ik en anderen vooral gedaan in de Verenigde Staten. Bij People USA.Steve Miccio is de Founder van deze organisatie, die voor 100% gerund wordt door Certified Peer Specialists, mensen met Geleefde Ervaring, Ervaringsdeskundigen. Het is een vaste stop in de Learning Experiences die Harry en ik al jaren organiseren. In elke groep die we hebben meegenomen naar Poughkeepsie zat er iemand die verlicht naar huis ging. Die naar huis ging met het idee een Respijthuis te gaan opzetten.
Dat is die mensen in beperkte mate gelukt. De ervaringsdeskundigen die daar met veel passie en energie aan gewerkt hebben, zijn uiteindelijk van een koude kermis thuisgekomen.
Ik leg het je uit
Hieronder volgen een aantal aanbevelingen over hoe je zo’n huis kunt opzetten. Althans, ik beschrijf dat vooral in voorwaarden en gedrag. Verwacht van mij geen bedrijfsplan. Ik ben een lousy projectleider. Het helpt je enorm als je daar iemand anders voor vraagt.
Voorwaarde 1
Situeer jouw Respijthuis in een gewone woonwijk, tussen andere burgers. Of in een lommerrijke omgeving, dat strekt ook tot aanbeveling. Het enige wat je naast de voordeur aan het huis mag plakken is het huisnummer. Elke behoefte om dat huis te voorzien van de naam van een instituut mag meteen de nek omgedraaid worden. Dat is misplaatste egotripperij en een onbedwingbare behoefte tot stigmatisering. Mensen wonen in dat huis als gewone burgers, net als ieder ander in die wijk. Waarom we voor mensen met complexe problemen complexe en naargeestige gebouwen ontwikkelen is mij een raadsel. Onderzoek naar het effect van Healing Environments heeft allang aangetoond dat mensen zich er sneller beter gaan voelen. En als het dan toch een naam wilt geven, noem het dan the Rose House. Veel vriendelijker wordt het niet.
Ga eens kijken bij Frits in Baarle-Nassau. Of bij het Respijthuis van HVO/Querido in Amsterdam-Noord.
Voorwaarde 2
Richt het Respijthuis gezellig in. Voorkom elke associatie met een GGZ-instelling. Hang kunst aan de muren. Hang er empowerende teksten aan de muur. Zet er gemakkelijke stoelen neer. Zorg dat er een grote open, perfect geoutilleerde keuken is, met een grote tafel, waar alle mensen die er wonen aan kunnen zitten, ook als er niet gegeten wordt. Een flinke tuin strekt ook tot aanbeveling. Het helpt als we mensen voldoende leefruimte aanbieden, zodat je elkaar niet voortdurend voor de voeten loopt. Een sport-, yoga, lees- en muziekruimte is een must.
Voorwaarde 3
Koppel jouw Respijthuis los van een GGZ-instelling of een instelling voor Maatschappelijk Opvang. Financieren mag, maar bemoeien met is verboden. Een Respijtvoorziening en wat je daar aangeboden krijgt, heeft een totaal andere insteek dan in de vernoemde instellingen gebezigd wordt. Zorg dat je onafhankelijk bent. Zorg ervoor dat de staf en de bewoners er het voor het zeggen hebben. Wees daarin onverbiddelijk. Elke inmenging van buitenaf gaat je enkel hoofdbrekens, een ongebreidelde vergadercultuur, bureaucratie, gedoe en dus problemen opleveren.
Voorwaarde 4
Stel een projectleider met ervaring aan of een ervaringsdeskundige met ervaring in het leiden van een project. Het is maar hoe je het wilt bekijken. Het is belangrijk dat je er een 100% door ervaringsdeskundigen geleid en vormgegeven project van maakt. Dat is dan meteen Voorwaarde 5. Dan hebben we dat ook maar meteen gehad. Geen discussie. Excuses.
Voorwaarde 6
Stel een Supervisor aan. Dat is iemand die ervaringsdeskundig is en is getraind om mensen te superviseren. Het mogen ook twee of drie mensen zijn, want die persoon mag 24/7 beschikbaar zijn voor mensen die in dat Respijthuis werken. In dit werk worden we meer dan eens geconfronteerd met situaties, levensverhalen die veel bij ons losmaken. Het helpt als je daar met een deskundig iemand over kunt spreken. Zodat je bepakt en bezakt een gesprek in kunt gaan. En een probleem en inzicht kunt laten waar het thuishoort.
Voorwaarde 7
Deze slide is getrokken uit een presentatie/training over Trauma Informed Care van Pathways to Housing (Housing First), Burlington/Vermont. Ook een adres waar Harry en ik regelmatig aankloppen met onze groepen. Ik wil er hier eigenlijk betrekkelijk weinig over uitleggen. Als je (nog) niet begrijpt waar dit over gaat, dan is het wenselijk je daarin te gaan verdiepen, want kennis van- en affiniteit met Trauma Informed Care is eigenlijk een voorwaarde om in een Respijthuis te kunnen werken. Als je over die presentatie wilt beschikken (84 slides), stuur me een verzoek tot inzending via rokus@icloud.com.
Voorwaarde 8
Werk Trauma Informed. Hier een tipje van de sluier. Meer informatie vind je in de presentatie die ik je ga sturen. Althans, als je daarom vraagt.
Alles wordt makkelijker als je hier sjoege van hebt. Dan begrijp je waarom mensen doen wat ze doen en zeggen wat ze zeggen. Dan weet je wat er achter het gedrag van mensen schuilgaat. Radicale en onvoorwaardelijke acceptatie van de ander en van een andere overtuiging helpt je in de communicatie met andersdenkenden.
Voorwaarde 9
Ik verval in herhalingen, maar daarom niet minder noodzakelijk. Zorg er voor dat jouw staf sec uit mensen met Geleefde Ervaring bestaat.
Voorwaarde 10
Choice. Keuze. Dat is al net zo belangrijk als die andere voorwaarden. Housing First en Money First gaan uit van vrije keuze. Weinig mensen doen iets waar ze geen zin in hebben. De uitkomst is nu eenmaal beter en hoopvoller als mensen uit vrije wil ergens voor kunnen kiezen. Het helpt als jouw Respijthuis daarom kan voorzien in veel manieren om aan herstel te werken. Dat alles onder het motto: Niets moet, alles mag. En dan gaan mensen doen wat je hoopt dat ze gaan doen. WRAP (Wellness Recovery Action Plan), Samen Lezen (Shared Reading), Yoga, LEAP (Listen, Empathize, Acknowledge, Partner), EMDR, Motivational Interviewing, Intentional Peer Support, Trauma Informed Care, Story Telling, HEE (Trimbos), Systematisch Rehabilitatiegericht Handelen (Den Hollander en Wilken), enzovoorts. Raadpleeg de vele Herstelbureau’s bij jou in de buurt. Werk samen en deel (ervaringskennis)-kennis. Het kost niets en levert je alles op.
Voorwaarde 11
Stel een Mission Statement op en hang die op een centrale plek aan de muur. Het liefst in een paar regels of in 1 regel. Zodat mensen weten wat ze van jouw voorziening kunnen verwachten.
Where Hope greets you at the door and Recovery is the expectation
Dat is the Mission Statement van People USA. Duidelijker en bondiger kan het niet.
Voorwaarde 12
Steve Miccio en zijn mensen zijn al vaker in Nederland geweest. Hij kent onze cultuur door en door. Zij delen hun expertise graag en met iedereen. Nodig hem uit. Hij komt.
Voorwaarde 13
Stuur ervaringsdeskundigen naar Amerika. Geef ze een internship van een maand of drie bij People USA. Dat gaat jouw Respijtvoorziening helpen. Chantall, Bart, Noeki, Suzanne en Floris gingen je voor. Het was een once in a life time experience. Zij kunnen je the ins and outs haarfijn uit de doeken doen.
Voorwaarde 14
Bekijk deze video. Made by the people of the Western Mass RLC (Recovery Learning Community).
I am a big fan of this RLC and the films they make. I watch their films of and on to remind me what is important when speaking about recovery. Also watch ‘The Virtue of Non-Compliance’. No, it’s not Anti-Psychiatry. If you watch with great attention, you will find out there is lot to learn for people working that System.
Last year I was lucky to meet two people of their team at the Alternatives in Boston.
Last but not least
People USA deelt haar expertise graag. Laad hier hoe zij hun Rose House hebben opgezet, waarin mensen getraind worden en wat je daarvoor nodig hebt. Ik heb toestemming om het met jullie te delen. Read it. Learn.
Persoonlijk heb ik niet zoveel met TV. Ik heb er geen tijd voor en als ik mij er dan eens een avond aan overgeef, dan voelt het aan het einde van de avond alsof ik 25 Cheeseburgers naar binnen heb gewerkt. Ik voel mij miserabel. Niets geleerd. Vooral tijd verkloot.
Nederlanders kijken gemiddeld 156 minuten per dag naar TV-zenders In 2019 keken Nederlanders gemiddeld 156 minuten per dag TV, oftewel 2 uur en 36 minuten. Het gaat hier om de kijktijd naar TV-zenders, live of uitgesteld (tot en met zes dagen). Het goede nieuws is dat dit gelijk is aan de kijktijd in 2018. De kijktijd liet de afgelopen jaren al een minder sterke daling zien en die is nu dus gestabiliseerd.
In jongere leeftijdsdoelgroepen is de kijktijd ten opzichte van 2018 gedaald. In de doelgroep 65+ jaar is de kijktijd het sterkst gestegen van 269 naar 280 minuten per dag in 2019.
In die 2 uur en 36 minuten had je samen met 10 tot 15 anderen een boek en gedichten kunnen lezen en het er ook nog eens over hebben. Over wat je net gelezen hebt. Zodat je begrijpt wat je gelezen hebt. Omdat het je in alle opzichten verrijkt.
Jane Davis, uit Liverpool, heeft die geweldige methodiek bedacht. Ik ben haar naar die stad gevolgd. Ik nodigde haar uit om op een festival (Meet the Xperts) te spreken. En tussendoor ben ik Shared Reading Coach geworden. Met certificaat en al.
Nu kan ik je er uitgebreid over vertellen
Maar Jane kan je dat veel beter uitleggen. In pakweg 15 minuten.
Shared Reading heeft mij de ogen geopend. Het is een geweldige manier om in gesprek te komen met mensen die je misschien niet kent en met wie je in luttele minuten een diepe band kunt ontwikkelen. Dat kan dus al op basis van een gedicht. Een gemiddelde sessie duurt 3 uur en die uren vliegen voorbij alsof het niets is. En dan wil je nog niet naar huis. Je wilt blijven lezen.
Laten we eens kijken of dat voor jou ook zo werkt
Ik hoop dat dit gedicht jou geraakt heeft zoals het mij raakte toen ik het voor het eerst hoorde en las. David Whyte is mede hierdoor één van mijn favoriete dichters geworden, ook al is dit gedicht niet van zijn hand. Ik bezocht twee lezingen van hem in de Balie in Amsterdam. Ben zijn gedichten gaan lezen en sommige daarvan heb ik uit mijn hoofd geleerd. Zodat ik ze kan gebruiken als een moment zich daarvoor leent.
Wat kan het mensen opleveren als je zo’n gedicht met elkaar gaat lezen en hacken? Als je met een groep mensen gaat bespreken wat die geschreven woorden letterlijk en figuurlijk voor ze betekenen?
Dat zijn toch uitkomsten op basis van onderzoek die er niet om liegen?
And you know what?
Ze gaan op voor verschillende groepen mensen. Voor kinderen, voor volwassenen, voor ouderen, voor mensen met een justitiële achtergrond, voor mensen met psychische problematiek, voor mensen met dementie. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Arguments confuse, figures convince.
In Engeland zijn er duizenden mensen die elke dag samen lezen. Het is de perfecte tool om meer wijkgericht te werken, om mensen een kans te geven om aan eenzaamheid te ontsnappen, om mensen te leren lezen en schrijven, om mensen een kans te geven op een betekenisvol gesprek, om mensen uit hun huizen te laten komen, elkaar te laten ontmoeten en aldus aan inclusie te werken. Meedoen is winnen (Socialrun).
Evengoed
Het is beslist geen therapie.
Sinds 15 maart 2020 (COVID-19) geef ik online lessen en training in Samen Lezen. Inmiddels bestaan er twee groepen met wie ik elke twee weken een bijeenkomst (ZOOM) organiseer. En dan lezen we samen en we praten over wat we net gelezen hebben.
Die bijeenkomsten, hoewel digitaal, hebben mij en ons verrast. Ze zijn effectief, memorabel, pakkend, inspirerend, lerend en bovenal enorm levendig. Het is een drie uur durende uitwisseling van levensverhalen, vriendschap, gedichten, boeken, muziek, kennis en de liefde voor het geschreven woord.
Flikker die TV de deur uit
Kijk zonodig op je computer naar Uitzending Gemist. Alles wordt daarna makkelijker. Dat beloof ik je.
Hoe ziet dat er dan uit, zo’n Samen Lezen bijeenkomst?
Vooruit
Ik geef je de vijf belangrijkste richtlijnen voor zo’n sessie. Inmiddels heb ik een Samen Lezen Handboek geschreven. Die krijg je opgestuurd als je meedoet aan de training die 3 x 3 uur duurt. En dan kun je het zelf ook, zo’n leesgroep leiden of gewoon deelnemen. Want dat is zoals je net gelezen hebt, net zo leuk.
Getting in. Staying in. Listen. Breakthrough. Feel good.
In de training leer ik je wat die begrippen inhouden en hoe je ze kunt gebruiken in gesprek met andere mensen. Zoals gezegd, het is geen therapie, maar ik ken weinig andere methoden die mensen zo snel en makkelijk in hun kracht kunnen zetten. Om nog maar eens die platgetreden woorden te gebruiken.
Je begrijpt hopelijk wat ik bedoel
Samen Lezen is cool, hip en ongelooflijk inspirerend. En het is the clever thing to do. Want het is goedkoper dan al die uitgekiende methodieken die voor veel geld aan de man/vrouw gebracht worden.
Boeken zijn overal te verkrijgen. En je mag een hoofdstuk 15 keer kopiëren. Vraag de plaatselijke bibliotheek of je een ruimte voor een uurtje of drie mag gebruiken en je krijgt er waarschijnlijk koffie met cake bij. It’s that simple.
Samen Lezen Coach worden is nog nooit zo makkelijk geweest
Sinds 15 maart 2020 geef ik je in in drie online bijeenkomsten de mogelijkheden om te leren hoe je een leesgroep kunt begeleiden. Voor €60 ben je dus uit en thuis. Mijn maat Harry Gras vertelde mij eens dat de skills die je leert in die cursus verrekt veel lijken op de kwalificaties in het profiel van een goede bemoeizorger. En ik ben het volmondig met hem eens.
Hier alvast een voorproefje uit het handboek
3. Luisteren, Bevestigen, Wachten, Samenwerken
*De kunst om echt te luisteren, reflectief te luisteren en mensen in hun woorden ‘terug te geven’ wat ze tegen je gezegd hebben.
Ben ik vandaag 100% aanwezig? Ben ik in dit moment? Of ben in gedachten ergens anders? We kunnen mensen met geleefde ervaring niet bedriegen. Die voelen op hun klompen aan wie ze voor zich hebben zitten en of die persoon echt 100% aanwezig is en een focus heeft op datgene waarvoor we samengekomen zijn. Mensen met geleefde ervaring hebben beter ontwikkelde ‘voelsprieten ’voor onvoorwaardelijke acceptatie en afwijzing. Veel mensen zijn in hun verleden getraumatiseerd door nare ervaringen, opnames, afwijzing, teleurstellingen, scheiding, emotionele verwaarlozing, fysiek geweld. Een basishouding waarin actieve kwetsing een centrale rol heeft gekregen. Samen Lezen is een perfecte methode om de strijd aan te gaan met een laag zelfbeeld en trauma. Het werkt voor veel doelgroepen. Het is daarom belangrijk dat je als coach het vermogen hebt en leert om echt aanwezig te zijn, om echt te luisteren naar wat iemand te zeggen heeft.
Als jij wilt leren wat het betekent om actief op je handen te zitten en deelnemers de kans te geven om op eigen kracht te herstellen op basis van weergaloze boeken en gedichten, schrijf je dan in. Het gaat je niet teleurstellen.
The numbers on Homelessness and Poverty are rising. There is no time to waste.
We have to bring these numbers down
People who are a victim of our failing welfare state, of our failing systems have to work hard to deserve services (read; Housing, Money, Community, Love). Only in exchange for good behaviour, our sytems are willing to reconsider and listen to what people wish for.
It’s time for change
Housing First Programs in every big city in The World, the London-, Amsterdam-, Rotterdam- and Haarlem Project (Money First) have proven to be effective in solving homelessness and poverty and thus in providing people with future perspectives.
Here’s some reasons why it is worthwhile to give people Money without preconditions
Give a homeless person $10 and he or she will think of buying dope or boose. Give a person $10.000 and he or she will think of applying for Housing and Education.
It is a mythe that people will spend the money that you give them without preconditions on bullshit. When you state, after handing over the money, that they don’t have to do something in return, they will never disappoint you. Giving people a big ammount of money means that in fact you trust them to use the money in a clever way. It’s all about trust, not the money.
People can never disappoint you.
It might be the case that some of the money will be spent on bullshit. So what? Everybody has the right to make the wrong choices. On average people learn from their mistakes. Specially if they have a friend, a good coach who guides them on their new path in life in a clever and forgiving way. On what do you spend your money? Do you use your money in a clever way? Are you a forgiving person? Do you believe in second chances? Believe in prosperity. Success and positivism are contagious.
You are not sent from heaven to save people’s lives.
Be humble. Stay in the moment. Celebrate when you provide people with houses and money. Watch in wonder how they react and yell, cry, be happy with them. When this moment and party has passed, forget about it. Proceed with every day life. Because that is when the hard part appears. How will people spend their first week in the apartment? On what will they spend their first dollars? What does money management look like? How can I spread spending the money over a period of a year? What services and coaching do we provide to achieve success?
Build on a tolerance for uncertainty. There is no truth in this world. Wat is true today might be different tomorrow. The outcome of Money First is certain and clear. Nevertheless, predicting is a waste of time. Watch in Wonder.
People don’t have to be money-ready.
Sit with your own discomfort. We can never predict what will happen when we provide people with money. Fact is, like in Housing First Programs, that your success rate will be high (85% or more). Set your worry on a bad outcome aside. It belongs to you, not to the person who was just offered the money. Again, provided with the right guidance, people can never disappoint you. Otherwise, Housing and Money is a basic human right, according to the declaration of Human Rights. Read the book, Utopia for Realists by Rutger Bregman. Practice it and we will be heading for a world that works for everybody.
Don’t expect gratefullness.
Remember, a basic income is a basic human right. You are not sent from heaven. Homelessness and Poverty are symptoms of a world where survival of the fittest is the rule. Symptoms of a world out of order. Symptoms of a system that holds people hostage in homelessness and poverty. I can’t say it in a better and more forgiving way then this quote from the Recovery Learning Community of Western Mass, USA.
If I make more mistakes then you do, I ‘win’. (The School of Life, Amsterdam)
People learn from making mistakes, from experiencing hardship, from experimenting, from practicing. The best thing to do if a treasurer is making a mess of your money management, is hire the same person again after going through the mistakes that were made. It will never happen again.
Disconnect money from treatment, support and guidance.
It has nothing to do with each other. People were offered the money because it’s their basic human right. They don’t have to show ‘positive behaviour’ in exchange.
Include people with lived experience in your program if you don’t have lived experience yourself.
Social Workers have a tendency to ‘give up’ when the tough gets going. People with lived experience will tell you to never give up and stick to your Plan and Mission. They know what it takes to drag people out of the mud.
Practice the 3 A’s for social workers. (LEAP, Xavier Amador)
Apologize. Making mistakes is human. Offer a person your apologies.
Accept. Accept that you can make mistakes. That you have made a wrong decision. Even if you think you are right. My perception just might not be right. I don’t have all the wisdom.
Agree. I offer my apologies for what I am going to say. Can we agree to disagree and still be friends?
Build Community.
Offering people money is not enough. In the end, when people have gained trust, live in a home, have a job and experiencing meaningful conversations, it’s not the money that is important. What is important is the fact that you will never let your friend down. That you will stand by somebody, no matter what. Start the search for lost friends and family. Reunite people and families. Include important other people in the process and program. Talk about education, talk about jobs, talk about talents. Nobody was meant to be alone. We were meant to be together. Together we are stronger. Together we can solve any problem.
Don’t focus on behaviour. Focus on what happened to people.
Sometimes we are shocked by the behaviour of people. If you realize that everybody has a reason to act like they act, to say the things they are saying, everything becomes easier. People were not born to make a mess of your life. They don’t know you. They are overwhelmed by circumstance. It has nothing to do with you. Read A new Earth by Eckhart Tolle and learn what it means to act from your pain body.
An awesome documentary on a revolutionary education program/system in America. A shift in offering young people the opportunity to become the person they want to be.
Years ago
I was a coach on an Education Institute called Team Academy (originally from Finland). It opened up the World for the students and it opened up mine. Later on this academy evolved in another initiative called I Am College in Amsterdam.
And it had so many similarities with the world of Mental Health and Recovery from so called mental illness.
Watch this Doc
And learn from the mistakes that were pushed on to you by traditional education programs and the mistake you made to obey this system.
Making it possible for people to learn means to coach, to shut up and to watch in wonder. Every person has the right to make the wrong decisions and learn from it. Like in Housing First and in the Living Museum.
dr. Eric Mazur states it clear in this quote:
“If I were to show you a picture of a student taking a test you would recognize it right away. The interesting question is this. Have you ever encountered a situation in your professional life that is similar to this one test? In real life you have access to any information you want. In real life you can work together with other people. Not only you can, but you probably have too. Otherwise you can’t solve the problems you have to solve. So why is it that we are assessing students and why are we trying to predict student success in the working place by putting them into a situation which they will never, never face in their future careers?”
Watch this Doc
And change your perception on education and recovery from mental illness.
Gisteren belde een bevriend raadslid uit een Nederlandse gemeente mij met een prangende vraag.
Pain in the ass
Rokus, we hebben in onze gemeente een aantal mensen die ons hoofdbrekens bezorgen. Ik bel in het bijzonder over een man die voortdurend klaagt over de opvang voor dakloze mensen in onze gemeente. Hij is zelf ook dakloos en hoewel veel van wat hij zegt hout snijdt, gaat zijn gedrag soms alle perken te buiten. Hij is dan niet meer voor rede vatbaar, hij gaat schreeuwen en een gesprek is dan niet meer mogelijk. Hij belt elke dag met het gemeentehuis en hij meldt zich aan elk loket wat er in onze stad te vinden is. Heb jij een idee wat we moeten doen?
Ware het niet dat ik de beste leermeester had gehad
Dan had ik haar het antwoord schuldig moeten blijven. Evenwel, ik heb altijd geluk, ook als ik het niet heb trouwens.
Het volgende advies rolde er uit mijn toetsenbord.
Hoe neem ik een mens serieus in 13 stappen
Maak een afspraak bij the Outlet Store van Oger Lusink en laat ze die man een sjiek driedelig-grijs-kostuum en een wit overhemd met stropdas aanmeten. Koop er een paar knappe schoenen bij. Daarvoor hoef je maar een paar deuren verder. Ik ken die gemeente.
Benoem deze man tot Wetenschappelijk Medewerker van jouw gemeente inzake Daklozenzaken. Geef hem daarvoor een vrijwilligersvergoeding.
Zorg dat hij zich als zodanig kan identificeren, dus maak een mooi pasje voor hem.
Laat hem door de wethouder Zorg en Welzijn officieel beëdigen.
Zijn opdracht voor het komende jaar is onderzoek te doen naar de Daklozenproblematiek en de Sociale Kaart inzake Opvang voor dakloze mensen in jouw gemeente.
Wijs een secretaris/secretaresse aan die afspraken maakt voor werkbezoeken aan elke mogelijke instelling in jouw gemeente. Deze functionaris belt de dag voorafgaand aan het werkbezoek met de betreffende instelling om te controleren of iedereen van die afspraak en zijn bezoek op de hoogte is.
Het is belangrijk dat jouw medewerker met alle egards ontvangen wordt. Laat mensen zorgdragen voor quality time, koffie, thee, limonade en een plakje cake.
Stuur de medewerkers van die instellingen de LEAP (Listen, Empathize, Acknowledge, Partner) handleiding voor een betekenisvol gesprek.
Reserveer na 3, 6 en 12 maanden de Raadszaal voor een bijeenkomst.
Trommel 5 tot 10 raadsleden op en laat jouw Wetenschappelijk Medewerker na 3 en 6 maanden tussentijds rapporteren over zijn bevindingen.
Na 12 maanden volgt een definitieve conclusie en een eindpresentatie in het bijzijn van diezelfde raadsleden en de wethouder. Omlijst die bijeenkomst met alle toeters en bellen die je daarbij kunt bedenken. Nodig dus ook de Pers uit.
Wijs een coach aan tot wie deze medewerker zich op indicatie kan verhouden.
Last but not least, prijs die man op elk moment in dat jaar de hemel in voor al zijn noeste arbeid en de (tussentijdse) uitkomst van zijn onderzoek.
Ik, Rokus Loopik, solemnly swear dat jouw gemeente de komende twaalf maanden geen ‘last’ meer van deze man zal hebben.
Het is een win-win-situatie voor iedereen
Het is slimmer, goedkoper en het redt levens. Zo simpel is het.
Met dank aan Theo Meijer, mijn leermeester en ooit medewerker van HVO de Walenburg, een opvangtehuis voor dak- en thuisloze mensen in de Nieuwmarktbuurt te Amsterdam.
Zo groot als de nagel van mijn pink. Groter is dit amulet niet.
Het is mijn talisman, net als the Lucky Silver Dollar die ik altijd en elke dag bij mij draag, in mijn spijkerbroek. Maar dat is een ander verhaal.
Wij vonden hem @ the Amulet Market, up river in Bangkok, vlakbij het grote Paleis. In een winkeltje van 2 bij 2, met slechts twee kleine antieke glazen vitrinekastjes.
Wat er in die vitrines aan sieraden lag was van een ongekende schoonheid, zoveel zagen we al snel. Het verschilde nogal van de toeristische meuk in de rest van de kraampjes van deze markt.
Mijn vrouw heeft er naar Thaise begrippen een aanzienlijk bedrag voor betaald. Afdingen was voor de verkoper geen optie. En terecht, want er zit een bijzonder verhaal achter dat prachtige hoofd van deze wijze man. Zijn naam was alles wat de verkoper er ons over kon vertellen.
“In 1971 was hij buiten Phrao nog vrijwel onbekend. In dat jaar werd echter door een piloot van de Royal Thai Air Force boven Phrao een monnik mediterend op een wolk gesignaleerd. Men nam aan dat dit Waen was. Dit werd vijf jaar later ook bevestigd door de abt van Wat Mae Pang en Waen zelf heeft tot vlak voor zijn dood nooit ontkend of bevestigd dat hij kon ‘vliegen’. Een merkwaardig toeval was dat vlak voor de bijzondere waarneming van de piloot de Royal Thai Air Force het vervaardigen van een groot aantal medaillon-amuletten met de afbeelding van Luang Pu Waen had gesponsord. Zijn mediteren op wolken kreeg veel publiciteit en daarmee groeide de vraag naar de amuletten van de heilige.
Jaren later
Toen de hoogbejaarde Waen voor een oogbehandeling door een delegatie van artsen werd bezocht, kon een van de artsen het niet nalaten te vragen of de ‘eerwaarde grootvader’ echt in staat was te vliegen. ‘Hij bewoog niet, toonde geen gevoel en opende zijn ogen niet. Er was alleen een lichte beweging van zijn lippen te zien. En toen antwoordde de monnik met een zwakke stem: “Denkt u soms dat ik een vogel ben?”
Wat Doi Mae Pang werd een van de drukst bezochte bedevaartsoorden in Thailand. De verkoop van amuletten en de donaties van bezoekers was een miljoenenbedrijf geworden. De abt van de tempel zorgde er voor dat de heilige nauwelijks in contact kwam met bezoekers. Sommigen beweren dat Waen min of meer werd opgesloten. De heilige stierf in juli 1985 op 98-jarige leeftijd. In januari 1987 werd zijn lichaam gecremeerd. Onder de honderdduizenden belangstellenden die hem een laatste eer kwamen bewijzen was ook het voltallige koninklijke gezin. In de tempel bevindt zich nu een wassenbeeld van de monnik.
Kon Waen nu vliegen of niet?
Een aardige deviante verklaring is de volgende. De straaljager van de luchtmacht had hem in 1971 uit zijn meditatie gehaald en Waen was zo geïrriteerd dat hij zich als protest op een wolk voor de straaljager vertoonde. Het gebruik maken van bovennatuurlijke gaven geldt echter als een zonde en Waen werd daarom gestraft: na het incident zou hij noot meer met rust gelaten worden.
Unquote
Enfin
Ik ben ook wars van het bovennatuurlijke. Daar hoef je bij mij sinds the Exorcist niet meer mee aan te komen. It freaks me out.
Maar Luang Pu Waen Sujinno en het Boeddhisme, die heb ik hoog zitten.
In mijn hoofd.
En om mijn nek
PS Sjon stuurde mij vandaag, 13 juni 2020, de volgende woorden:
Dag Rokus, ja dit is zo goed als zeker Luang Pu Waen Suchinno. Staat er geen naam achterop of op de rand (in het Thai)? Mocht je eens in Chiang Mai zijn, een bezoek aan zijn (voormalige) tempel 20 km ten zuiden van Phrao is de moeite waard: met mausoleum en museum en mooi gelegen in het bos.
And that’s meant as a compliment for this artist of the Living Museum in Bennebroek. Ray is a very non-complicated and straightforward guy. His workplace happens to be on the same hospital grounds as our museum. Ray is a secretary of GGZinGeest (Mental Health). So, he combines work and artwork very easy. Because Ray is Ray. Is he low on self-esteem? No. Is he mediocre? No. Does Ray brag about himself? No. Ray is Ray and has been with us from the start, back in the days of 2015. Walk into his studio and his colourful inner world opens up for you. It’s a magical place. His work reflects what it means to be a world citizen. He gets his inspiration from lots of sources and wells. Often you can find him in his studio reading books and magazines with soothing music in the background. He travels the world to faraway places. Days or weeks later you notice that he integrated his newly gained inspiration and findings into a new artwork. Ray cherishes his guru’s, his rock stars, his favourite places, his icons. Is he old fashioned? No. They just are part of his life, thoughts, his artwork and his studio. It’s about Nostalgia. We love Ray. As a volunteer, a colleague, a friend, an artist, a world citizen. Because Ray is Ray. Ch🎨ck.
Het zijn rare, maffe, angstige, surrealistische tijden.
Je verkoopt je huis. Je mag wachten tot je andere en nieuwe huis bewoonbaar is, ergens in september. De plannen die je had, die gaan om bekende redenen niet door en staan voorlopig in de ijskast.
Na de eerste verlammende weken, na 15 maart 2020, werp je je ergste angsten af en pak je de draad weer op. Doen wat je kunt doen, binnen wat uitgevaardigd wordt. Wandelen met kunstenaars. The Living Museum mocht vanaf 8 april met toestemming van de Burgemeester weer open. En daar zijn wij, kunstenaars, dankbaar voor.
Voorlopig wonen we in Zandvoort. Met het strand als onze voortuin. En dus loop en sta je daar elke ochtend, in alle vroegte. Die verte lonkt elke dag.
Voor Willy en Nico, die ons hun plek voor een tijdje gunnen.
Omdat de zee elke dag een andere kleur heeft. Omdat het eb en vloed wordt. Omdat het er soms waait en soms niet.
Omdat we er elke avond de meest verbazingwekkende zonsondergangen mogen zien.
Omdat we er elke dag weer schatten vinden. Stukjes glas die door de zee en het zand van scherpe kantjes ontdaan zijn.
Omdat je, als je geluk hebt, een visionaire kunstenaar met een hark tegenkomt, Tim Hoekstra, die kunst maakt met wat je in overvloed op het strand kunt vinden. Zand.
Omdat je er andere vroege vogels tegenkomt die er verstilling zoeken.
Omdat ik er vandaag maar één klein stukje plastic gevonden heb, op 8,6km (loopaf)strand.
Omdat ik er mag lopen. Met mijn ega, Marie-Anne. Met mijn zonen, Wink en Pelle. Met Susanne. Met Antoinette. Met Saar. Omdat we er bijzondere, mooie ontmoetingen en gesprekken hebben.
Omdat we ook afscheid hebben moeten nemen van dierbare mensen.
Omdat we elke dag weer opstaan.
Dankbaar.
Omdat we niet ziek zijn.
Omdat we in een andere wereld wonen.
Na 8 juni, als we Zandvoort gaan verlaten, dan zien we verder.
Vooralsnog zijn dat 5 dagen op camping de Lievelinge.
I think I need some more time to read and re-read this beautiful article, but firsthand, first thoughts: it hooks right into my beliefs on psychosis and how we can help our self and others to deal with this altered state called ‘psychosis’.
It wasn’t until I met Oryx Cohen at the conference ‘The Alternatives’ in Austin and Boston, that I started to understand why it helps if we talk about ‘altered states’ instead of what I learned when I started my in-service-education to become a psychiatric nurse, the so-called DSM-V- classifications.
I felt unhappy and dissatisfied by it all right away. I wasn’t the most obedient student. I tried to get away from the psychiatric system the first internship-day I entered it in Building E, at Mental Health ‘Endegeest’ in the village of Oegstgeest.
All through my career I tried to find ways to be a different worker/nurse then the workers/nurses that tried to teach me what they had learned: knowledge and convictions, seemingly coming from ancient times.
I can tell you a thousand stories on the people I met since that time, almost 42 years ago. Stories of Birds of Paradise. Because that is what I think the people we work with are. They are the mirror of our twisted society.
As Jennifer, I am not going to romanticize mental illness or psychosis, but I am convinced that we are able to practice and invent altered ways and language to help people, other than medication and weekly 45-minute-one way-going nowhere-conversations.
So, thank you Jennifer, for this radical and altered article. I love what you wrote and state, and I was already a believer 42 years ago, the day I fell in love with what they back in the days called ‘chronic psychiatry’ and what we luckily now call ‘people with lived experience’. You wrote it in the most profound beautiful, poetic and alternative ways. It is a must- read-article for everybody interested in diversity and connection.
If any time gives us the opportunity to change our convictions about anything and to be specific, about psychosis, it is now.
Wij doen geweldig mooi werk. Waardevolle ontmoetingen vallen ons daarbij ten deel. Simpeler gezegd, er komen prachtige mensen voorbij. Bovendien, het stelt ons in de gelegenheid ervaringen vanuit verschillende perspectieven te beschouwen en te zien.
Vandaag vanuit het perspectief van ‘Zwali’. Bekijk de video en kom eens langs (voorlopig op afspraak) in the Living Museum in Bennebroek.
Alles wat je in de eerste 5 minuten van een nieuw contact doet is beslissend voor de uitkomst van een relatie. Evengoed, hoe bereid je jezelf dan voor op die eerste 5 minuten?
In onze lessen gaan we vooral in op wat er nodig is ‘vóór’ die eerste vijf minuten van een eerste contact zijn aangebroken. Wat kun je doen en waar kun je aan werken vóór die eerste 5 minuten zich aandienen? Hoe kun je volledige vrijheid bereiken om met mensen die je niet kent het contact aan te gaan? Wanneer ben je vrij genoeg om aandacht aan anderen te kunnen geven?
Laad deze PDF en lees meer over dit aanbod.
En mooi als je jezelf inschrijft natuurlijk. Het gaat je niet teleurstellen.
Harry Gras en Rokus Loopik trainden gedurende 5 jaar GGZ-teams in landen als Roemenië, Kroatië, Montenegro en Moldavië. Voor het Trimbos Instituut in Utrecht.
Wij reisden samen af naar die landen en trainden een week lang verschillende teams en dat met een enorm team van ervaringsdeskundigen en professionals van GGZNHN. We are fortunate guys. Want wie krijgt er nou de kans om die landen op een geheel andere manier, dan als toerist, te leren kennen?!
We hebben ‘de achterkant’ van die landen gezien. Steden, dorpen, huizen, klinieken waar je na een eerste bezoek alleen maar stil van kunt worden. Evengoed, dan weet je snel genoeg waarom het zo noodzakelijk is dat we werken aan een verenigd Europa. Opdat gelden en middelen gelijkelijk verdeeld gaan worden.
Na een volle week trainen permitteerden wij ons een avondje in de kroeg. ‘Afpilsen’ heet zoiets geloof ik. Ik geef toe, we hadden die vrijdagavond iets teveel op. Maar ‘dronken’ mensen en kinderen zeggen de waarheid.
Eigenlijk is het simpel. Als socialist voel ik mij een wereldburger. Internationale solidariteit, No Border, No Nations. En het gaat voor mij nog verder. Als je een natuurlijke grens overwint, zoals een berg beklimmen, dan krijg je applaus. Waarom, als we zo graag grenzen overschrijden, leggen we onszelf dan kunstmatige grenzen op? Ik reis graag en ben de hele wereld overgegaan, maar ik heb ook contacten met mensen uit de hele wereld in mijn eigen omgeving. Het helpt daarbij dat Amsterdam een kosmopolitische stad is. Het belangrijkste wat ik in al die reizen en met al die contacten geleerd heb, is dat mensen weliswaar eigen ideeën, een eigen cultuur hebben, maar dat er veel meer is dat ons bindt. Helemaal als het gaat om kunst, cultuur en vooral ook muziek. Mississippi-Blues, Maori Traditionals of Noord-Koreaanse Musicals. Het ontroerde mij en ik heb mensen ontroerd met Nederlandstalige muziek. Niets maakt je meer wereldburger dan een bezoek aan een lokale bar of een restaurant. Praat met elkaar over muziek, politiek, de liefde en je zult merken dat je overal gelijkgestemden vindt. Ik ben er trots op een kosmopoliet te zijn.
Hoe communiceer je met iemand die er een andere levensovertuiging dan de jouwe op nahoudt? Hoe communiceer je met jouw teamleider die toch vooral vindt dat je niet voldoet aan het functieprofiel waarop je bent aangenomen? Hoe communiceer je met een adolescent die alles wat je te zeggen hebt als bemoeizuchtig wegwuift? Hoe communiceer je met mensen met een kwetsbaarheid voor psychosen?
Het boek van Xavier Amador gaat vooral over die laatste vraag. Evengoed, de door hem bedachte motiverende gespreksvoering kun je op alles en iedereen loslaten. Het helpt je om met mensen in gesprek te komen en met mensen in gesprek te blijven.
Nu veel mensen thuiszitten en ook thuisblijven, bieden Harry Gras, Rokus Loopik, Robin IJzerman, Alan Bunsee en Kees van de Watering deze training ONLINE aan. Dat doen we vooral omdat we nu twee geweldig positieve ervaringen hebben met ZOOM en Online lesgeven. Omdat we er voor opgeleid zijn. Omdat we er geweldig veel plezier aan beleven. En omdat deelnemers aangeven dat ze er geweldig veel van leren.
Lees in onderstaande PDF hoe we dat doen en hoe je dat boek bij jou thuis kunt krijgen. En geef je op. Bij minimaal 5 tot maximaal 12 deelnemers starten we weer een nieuwe groep op.
In 2018 reisden Harry Gras en Rokus Loopik met een groep bijzondere mensen naar Roemenië en Moldavië, van 1 september tot en met 8 september 2018, to be specific.
Het was een memorabele reis
Omdat het de eerste keer was dat we met een nieuwe groep naar die nieuwe locatie reisden in het kader van onze Learning Experiences.
Omdat het in één week een hechte groep mensen werd die elkaar niet kenden toen ze intekenden voor deze reis.
Omdat we de reis van Boekarest naar Chisinau per nachttrein maakten en je in 1 nacht mensen echt goed leert kennen. Omdat je tijd hebt en ruimte voor betekenisvolle gesprekken.
Arie maakte deel uit van die groep
Op 29 maart 2020 trof de politie hem aan op een bank in het Centraal Station van Rome. Hij is daar, op die plek, overleden. Arie was sinds juni 2019 vermist. Niemand wist waar hij was.
Hij heeft op iedereen een onuitwisbare indruk achtergelaten
Voor mensen zoals Arie, mensen die voordat ze met ons de reis aanvaarden al verschillende levens achter de rug hebben, voor die mensen organiseren we die reizen. En natuurlijk voor de mensen die zich hun lot aangetrokken hebben en zich inspannen om de Arie’s van deze wereld een echte plek in de samenleving te geven. Voor Jan en Ronald.
Arie blijft in Rome
De stad waar hij zo van hield en waar hij zich heel erg thuis voelde.
Lees wat zijn reisgenoten over hem geschreven hebben in onderstaand document. We publiceren het vandaag, met toestemming van zijn familie.
Deze week was ik op stap met 19 mensen van de Zeeuwse Gronden, in Boston en New York.
Elk jaar organiseert die organisatie een vakantie voor een aantal van hun cliënten en medewerkers.
Dit jaar waren er veel aanmeldingen voor dat event.
Wie wil daar niet naartoe?!
De Zeeuwse Gronden beschikt over 20 locaties, dus per locatie mocht er 1 cliënt en/of begeleider mee. Er moest uiteindelijk geloot worden. Dat begrijp je.
Voor de twee voorbereidingsbijeenkomsten reisde ik naar Terneuzen. De stad waar ik ooit op de lagere school zat. De Zeeuwse gronden beschikt daar over een prachtige locatie. Noem het een zorgboerderij-ontmoetingscentrum-uitwaaiplek-flexwerkplekken-restaurant. Het draagt het allemaal in zich. Een plek die je iedereen met meer- of minder complexe problematiek wenst.
De reis. Boston was fantastisch. De verhalen op onze eerste Story Telling Day, de eerste (zon)dag waren fenomenaal.
De zon scheen uitbundig, het was fris, crispy. Perfect wandelweer. We hebben die dag dan ook 16,3 kilometer wandelend afgelegd. Langs brede straten, met kerstverlichting uitgedoste lanen, langs monumentale panden.
In de avond vierden we het Chinese Nieuwe Jaar mee door in een gigantisch Chinees restaurant de avondmaaltijd te genieten.
Op maandag was het tijd om met de Megabus naar New York te vertrekken. Een prachtige rit die ons door Massachusetts en Connecticut en New York State voerde.
En dan het Centrum van de Wereld, New York. De stad die nooit slaapt. De stad waar alle culturen van de wereld samenkomen.
Elf cliënten van de Zeeuwse Gronden mochten deze reis maken. Voor veel mensen is zo’n reis redelijk stressvol. De meeste mensen waren er nog nooit geweest en hadden hun leven lang over zo’n reis gedroomd.
De uitkomst was dezelfde uitkomst als in de eerste reis die Harry Gras en ik maakten with people with lived experience, in 2011. Met mensen van Altrecht en Lister. Ook deze groep voelde zich door de stad omarmd. Beslist geen stad die je overprikkelt. Maar een stad die je verwelkomt, die je accepteert zoals je bent. Een stad waarin je jezelf thuis voelt. Een stad waar je nog een week wilt blijven, omdat je zoals vandaag, de laatste dag, concludeert dat je niet naar huis wilt.
Respect. Respect voor Jan van Blarikom en Henk Haak, omdat zij het aandurfden deze reis te maken en die aan zijn mensen aan te bieden. Respect voor de 4 begeleiders, Divya, Sarah, Daniëlle en Mirjam, die op een liefde- en compassievolle wijze voor hun mensen gezorgd hebben.
Zodat mensen echt konden genieten van deze misschien wel once in a life time experience.
Ik zag in het gedrag van de cliënten terug welke aandacht zij krijgen binnen hun instelling en locaties. Dat heet presentie in optima forma.
Respect voor de twee familieleden, Bianca en Antonette, voor wie de reis een tombola van levenslessen was. Die net als alle andere deelnemers met veel meer bagage naar huis gaan dan waarmee ze gekomen waren. Bagage waarin de begrippen (zelf)acceptatie, hoop, community, wijsheid, vergeving, (ervarings)kennis, afstand- en nabijheid, meer inhoud en vorm hebben gekregen.
Respect ook voor ons Amerikaanse netwerk: geweldige professionals, ervaringswerkers, vrienden en vriendinnen die onze groepen elke keer weer weten te geven wat ze nodig hebben. Met alle egards, vriendschap en nieuwe kennis die je maar kunt bedenken.
Nu ja, ook deze reis was een roller coaster. Harry en Rokus leren in elke reis net zo hard mee. Want er zijn natuurlijk best spannende momenten. Die hebben we met elkaar het hoofd geboden. In de kern werken we met z’n allen, in zo’n reis, aan een wereld die werkt voor iedereen. Een reis die je de mogelijkheid biedt overstijgend te kijken en te reflecteren op je eigen leven en dat van anderen. En wat je nodig hebt om een leven te leiden, midden in de samenleving. New York, de groep en de reis helpt je daarbij.
Altijd.
Dank aan deze fantastische groep mensen van de Zeeuwse Gronden!
Dank ook aan Maaike van JustBeTravellers. De reisorganisatie met wie Harry en ik al 10 jaar samenwerken.
We gaan nog even de stad in, met z’n allen. Naar the 9/11 Memorial. Voordat de taxi klaarstaat.
Er valt over deze reis nog zoveel meer te zeggen. Over elke persoon die deze reis gemaakt heeft. Memorabele momenten. Momenten die ons goose bumps hebben gegeven.
Binnen nu en een maand reis ik weer naar Terneuzen. Om te bespreken hoe deze ervaring geland is. En welke lessen we geleerd hebben, nog kunnen leren. Of gewoon om herinneringen op te halen. Uit een once in a life time experience.
‘Deze reis betekent heel veel voor mij. Het geeft mij de kans om in het hoofd van mijn broer te kijken. Ik begrijp hem nu veel beter en ik begrijp veel beter wat hij meemaakt. Deze reis ga ik niet meer vergeten.’
Story Telling Day Five
Een prachtige, crispy, zonovergoten ochtend. Op een plek die voor meer mensen die deelnemen aan de Harry Gras, Rokus Loopik Learning Experiences een bijzondere betekenis heeft gekregen.
Central Park, New York City, February 19th, 2020
Elke dag zijn er lessen te leren. Voor iedereen die deel uitmaakt van onze groepen.
Op de bijzondere plekken die deze stad ook voor familieleden te bieden heeft.
Als sociaal ondernemer weet ik dat een onderneming een lang leven beschoren is als je de kritische grens van een vijfjarig bestaan zonder kleerscheuren weet te bereiken. 🍀
Op 1 september 2020 gaat the Living Museum Bennebroek die respectabele grens bereiken. We gaan daarna nog heel lang door. Hier, in Bennebroek, maar ook in al die andere steden van de wereld. 🎂
En dat hebben we allemaal aan elkaar te danken. Aan die geweldige kunstenaars die deel uitmaken van onze fantastische Artist Community, waar pakweg 40 mensen een plek hebben gevonden waar zij zichzelf kunnen en mogen zijn. En waar ze prachtige kunst maken. Ik ben er ongelooflijk trots op, want ik was er in die 5 jaar heel vaak op reis en die geweldige artiesten zorgden ervoor dat het Museum bleef draaien. 🌏
Dat mensen met een achtergrond en zogenaamde handicaps die verantwoordelijkheid niet kunnen dragen is de grootste fabel en onzin die ik gehoord heb. 🤸♀️
We zijn GGZinGeest ook grote dank verschuldigd. Omdat we drie jaar lang gratis en voor niets het oude Dienstencentrum mochten gebruiken. Omdat we nu in een nieuw gebouw zitten, waarvoor we dan weliswaar moeten afdragen, maar toch. GGZinGeest had het ook niet kunnen doen. 🤝
Evengoed, soms veranderen dingen. Dat gebouw en vooral de grond waar het op staat, gaat verkocht worden. 😬
En dus zijn we op zoek naar een nieuw gebouw, misschien in een nieuwe plaats, dat maakt ons niet uit. Als er maar een gebouw komt. 🏠
We hebben tot 1 januari 2021 om dat gebouw te vinden, omdat we op 1 februari 2021 het gebouw leeg moeten opleveren. 🕊
Daarom deze oproep. Wij zitten natuurlijk ook niet stil en gaan de wereld in, op zoek naar dat nieuwe gebouw. We hebben slechts 1000 vierkante meter nodig. 🙏🏿
Als je een idee hebt, laat het ons weten. Het mag niet veel kosten, want wij huldigen de principes van Alternative Currency. Daarmee hebben we het al 5 jaar gered. 🌹
Mag je dit bericht delen?! Natuurlijk en graag oeverloos. Dat gaat ons helpen! Onze dank is groot. We schrijven je bij in onze Hall of Fame. 🏆
Wij gaan er nog een memorabel en onvergetelijk jaar van maken, hier op het terrein van het ‘Oude Vogelenzang’!! ❤️🍀🕊🤸♀️🤝🎂🌏🙏🏿🌹🏆🏠
Gisteren kwamen er twee ouders naar the Living Museum, voor een gesprek over hun zoon die al enige tijd is opgenomen in één van de klinieken die ons land rijk is.
Natuurlijk, alles is zoveel beter als in de jaren dat ik begon te werken in de Psychiatrie, nu 42 jaar geleden. We hebben grote vorderingen gemaakt en de Peer Movement, alsook de introductie van veel nieuwe, door ervaringsdeskundigen bedachte en ontwikkelde methodieken, heeft een enorme vlucht genomen. Die bewegingen zijn niet meer te stoppen.
Evengoed, het relaas van deze ouders was hemeltergend. Ik ben er voor gaan zitten, ik heb de tijd genomen, om hun verhaal te horen. Over hoe een jongeman kan afglijden omdat hij is opgenomen in een setting met een restrictief behandelbeleid. Over dat zoiets alleen maar gedrag uitlokt waarbij iedereen verliest en je nodeloos veel tijd in een separeer ruimte moet zitten. Over hoe ook behandelaars gefrustreerd zijn over het gebrek aan de mogelijkheid om iets anders te doen. Over hoe je als ouder aan jezelf gaat twijfelen als je daar kritiek op hebt of daar je bedenkingen bij hebt.
In de ochtend kreeg ik bezoek van Kees, ook daar ben ik voor gaan zitten, want zijn herstelverhaal was huiveringwekkend. Over hoe je van een schier uitzichtloze positie gediplomeerd (Howie the Harp) ervaringsdeskundige kunt worden. Over hoe hij zichzelf zag zitten naast kopstukken uit de verslavingszorg, deel uitmakende van een deskundig forum. Over hoe hij volgende week les gaat geven aan het RINO-Instituut. Over hoe trots je daarop kunt zijn.
Het was een overweldigende dag. Het was een overweldigend gesprek voor de ouders. Ze hebben tijd nodig om het gesprek te laten bezinken. Ze gingen huiswaarts met twee Living Museum Journals, met het boek van Xavier Amador (LEAP, ‘I am not sick, I don’t need help’), met energie en in de hoop dat de situatie van hun zoon zich gaat wijzigen. Ik ga ze helpen in hun zoektocht naar gelijkgestemden, naar mensen die ze kunnen helpen hun horizon en dus ook die van hun zoon te verbreden.
1. Schrijf alles op wat je meemaakt, in een Journal. Wie schrijft onthoudt beter, je vergeet niets, je hebt je netwerk bij de hand en het vergroot jouw netwerk.
2. Deel je ervaringen op social media en in de media. Het geeft de mogelijkheid om ruchtbaarheid te geven aan het vechten voor wat je wilt en niet voor wat je niet wilt.
3. Zoek naar gelijkgestemden, handlangers, influencers, deskundigen. Het neemt je twijfel weg. Het vergroot je kennis. Je kunt je hart laten spreken. Het geeft je de mogelijkheid om met mensen te zijn die echt en authentiek naar je luisteren.
4. Bezoek andere instellingen. Praat met belangrijke professionals. Verbreed je horizon. Weet wat er naast die ene kliniek nog meer in het land te vinden is aan succesvolle behandelmethoden.
5. Spreek met andere psychiaters (Jim van Os). Psychiaters die iets anders doen dan een restrictief beleid bepalen en uitvoeren. Psychiaters die kaas hebben gegeten van de vele alternatieven die er zijn op weg naar herstel. Psychiaters die niet de indruk wekken niet te weten hoe een impasse te doorbreken en een systeem te veranderen.
6. Ga op reis. Doe energie en kennis op in andere landen. Maak in een andere omgeving kennis met peers, professionals and policy makers.
7. Zorg goed voor jezelf. Dan kun je ook goed voor een ander zorgen. Jouw familielid heeft behoefte aan hoopvolle, niet veroordelende en positieve input (Listen, Empathize, Acknowledge and Partner).
9. Ga bij overweldigende twijfel over jouw ouderrol te rade bij iemand die jouw twijfel in een ander perspectief kan zetten. Ouders hebben altijd gelijk.
10. Doe een poging te begrijpen waarom een kind ageert tegen een restrictief beleid. Kinderen hebben goede redenen te doen wat ze doen en te zeggen wat ze zeggen.
11. Als je al die andere, inspirerende mensen hebt gesproken en ontmoet, nodig ze dan allemaal tegelijk uit voor een gesprek, aan de grote door een RIBW geschonken tafel in the Living Museum, waarin de vraag centraal staat die jullie gisteren ook stelden: Wat zou u doen als u in onze positie zat?
As you might now the Living Museum Concept is expanding and spreading it’s wings all over the World.
There are Living Museums in NYC, Wil, Seoul, Barcelona, Stord, Bennebroek, Vienna, Tysvaer, Tilburg, Eindhoven, Helmond, Cologne, Potsdam, Graz and lots of other cities are developing their Living Museum.
Once you stepped in one of the Living Museums in the World you might find yourself caught by the idea to start one yourself.
That’s one of the beautiful parts of it: you can start doing that from today on. It’s the clever thing to do.
Art softens the soul. It builds bridges, between people, between communities. It will transform you from a person with low self esteem into a ‘crazy artist’.
Art is healing: making it, watching it, experiencing it. Make sure you have some time on your hands. Slow down. Ease into the conversation, with what you are watching/making.
Watch this short video. Find the Founder of the Living Museum, Janos Marton speaking on what the Living Museum means for him, the World and his artists.