De Zeeuwse Gronden in New York

Deze week was ik op stap met 19 mensen van de Zeeuwse Gronden, in Boston en New York. 

Elk jaar organiseert die organisatie een vakantie voor een aantal van hun cliënten en medewerkers. 

Dit jaar waren er veel aanmeldingen voor dat event.

Wie wil daar niet naartoe?!

De Zeeuwse Gronden beschikt over 20 locaties, dus per locatie mocht er 1 cliënt en/of begeleider mee. Er moest uiteindelijk geloot worden. Dat begrijp je. 

Voor de twee voorbereidingsbijeenkomsten reisde ik naar Terneuzen. De stad waar ik ooit op de lagere school zat. De Zeeuwse gronden beschikt daar over een prachtige locatie. Noem het een zorgboerderij-ontmoetingscentrum-uitwaaiplek-flexwerkplekken-restaurant. Het draagt het allemaal in zich. Een plek die je iedereen met meer- of minder complexe problematiek wenst. 

De reis. Boston was fantastisch. De verhalen op onze eerste Story Telling Day, de eerste (zon)dag waren fenomenaal.

De zon scheen uitbundig, het was fris, crispy. Perfect wandelweer. We hebben die dag dan ook 16,3 kilometer wandelend afgelegd. Langs brede straten, met kerstverlichting uitgedoste lanen, langs monumentale panden.

In de avond vierden we het Chinese Nieuwe Jaar mee door in een gigantisch Chinees restaurant de avondmaaltijd te genieten. 

Op maandag was het tijd om met de Megabus naar New York te vertrekken. Een prachtige rit die ons door Massachusetts en Connecticut en New York State voerde. 

En dan het Centrum van de Wereld, New York. De stad die nooit slaapt. De stad waar alle culturen van de wereld samenkomen. 

Elf cliënten van de Zeeuwse Gronden mochten deze reis maken. Voor veel mensen is zo’n reis redelijk stressvol. De meeste mensen waren er nog nooit geweest en hadden hun leven lang over zo’n reis gedroomd. 

De uitkomst was dezelfde uitkomst als in de eerste reis die Harry Gras en ik maakten with people with lived experience, in 2011. Met mensen van Altrecht en Lister. Ook deze groep voelde zich door de stad omarmd. Beslist geen stad die je overprikkelt. Maar een stad die je verwelkomt, die je accepteert zoals je bent. Een stad waarin je jezelf thuis voelt. Een stad waar je nog een week wilt blijven, omdat je zoals vandaag, de laatste dag, concludeert dat je niet naar huis wilt. 

Respect. Respect voor Jan van Blarikom en Henk Haak, omdat zij het aandurfden deze reis te maken en die aan zijn mensen aan te bieden. Respect voor de 4 begeleiders, Divya, Sarah, Daniëlle en Mirjam, die op een liefde- en compassievolle wijze voor hun mensen gezorgd hebben. 

Zodat mensen echt konden genieten van deze misschien wel once in a life time experience. 

Ik zag in het gedrag van de cliënten terug welke aandacht zij krijgen binnen hun instelling en locaties. Dat heet presentie in optima forma.

Respect voor de twee familieleden, Bianca en Antonette, voor wie de reis een tombola van levenslessen was. Die net als alle andere deelnemers met veel meer bagage naar huis gaan dan waarmee ze gekomen waren. Bagage waarin de begrippen (zelf)acceptatie, hoop, community, wijsheid, vergeving, (ervarings)kennis, afstand- en nabijheid, meer inhoud en vorm hebben gekregen.

Respect ook voor ons Amerikaanse netwerk: geweldige professionals, ervaringswerkers, vrienden en vriendinnen die onze groepen elke keer weer weten te geven wat ze nodig hebben. Met alle egards, vriendschap en nieuwe kennis die je maar kunt bedenken. 

Nu ja, ook deze reis was een roller coaster. Harry en Rokus leren in elke reis net zo hard mee. Want er zijn natuurlijk best spannende momenten. Die hebben we met elkaar het hoofd geboden. In de kern werken we met z’n allen, in zo’n reis, aan een wereld die werkt voor iedereen. Een reis die je de mogelijkheid biedt overstijgend te kijken en te reflecteren op je eigen leven en dat van anderen. En wat je nodig hebt om een leven te leiden, midden in de samenleving. New York, de groep en de reis helpt je daarbij.

Altijd. 

Dank aan deze fantastische groep mensen van de Zeeuwse Gronden!

Dank ook aan Maaike van JustBeTravellers. De reisorganisatie met wie Harry en ik al 10 jaar samenwerken.

We gaan nog even de stad in, met z’n allen. Naar the 9/11 Memorial. Voordat de taxi klaarstaat.

Er valt over deze reis nog zoveel meer te zeggen. Over elke persoon die deze reis gemaakt heeft. Memorabele momenten. Momenten die ons goose bumps hebben gegeven.

Binnen nu en een maand reis ik weer naar Terneuzen. Om te bespreken hoe deze ervaring geland is. En welke lessen we geleerd hebben, nog kunnen leren. Of gewoon om herinneringen op te halen. Uit een once in a life time experience.

Deze foto zegt het eigenlijk allemaal.