Zo groot als de nagel van mijn pink. Groter is dit amulet niet.
Het is mijn talisman, net als the Lucky Silver Dollar die ik altijd en elke dag bij mij draag, in mijn spijkerbroek. Maar dat is een ander verhaal.
Wij vonden hem @ the Amulet Market, up river in Bangkok, vlakbij het grote Paleis. In een winkeltje van 2 bij 2, met slechts twee kleine antieke glazen vitrinekastjes.
Wat er in die vitrines aan sieraden lag was van een ongekende schoonheid, zoveel zagen we al snel. Het verschilde nogal van de toeristische meuk in de rest van de kraampjes van deze markt.
Mijn vrouw heeft er naar Thaise begrippen een aanzienlijk bedrag voor betaald. Afdingen was voor de verkoper geen optie. En terecht, want er zit een bijzonder verhaal achter dat prachtige hoofd van deze wijze man. Zijn naam was alles wat de verkoper er ons over kon vertellen.
Luang Pu Waen Sujinno
So much for Google. Die naam gaf op de site van Sjon Hauser meteen een hit. Sjon is een Thailand-specialist.
Quote
“In 1971 was hij buiten Phrao nog vrijwel onbekend. In dat jaar werd echter door een piloot van de Royal Thai Air Force boven Phrao een monnik mediterend op een wolk gesignaleerd. Men nam aan dat dit Waen was. Dit werd vijf jaar later ook bevestigd door de abt van Wat Mae Pang en Waen zelf heeft tot vlak voor zijn dood nooit ontkend of bevestigd dat hij kon ‘vliegen’. Een merkwaardig toeval was dat vlak voor de bijzondere waarneming van de piloot de Royal Thai Air Force het vervaardigen van een groot aantal medaillon-amuletten met de afbeelding van Luang Pu Waen had gesponsord. Zijn mediteren op wolken kreeg veel publiciteit en daarmee groeide de vraag naar de amuletten van de heilige.
Jaren later
Toen de hoogbejaarde Waen voor een oogbehandeling door een delegatie van artsen werd bezocht, kon een van de artsen het niet nalaten te vragen of de ‘eerwaarde grootvader’ echt in staat was te vliegen. ‘Hij bewoog niet, toonde geen gevoel en opende zijn ogen niet. Er was alleen een lichte beweging van zijn lippen te zien. En toen antwoordde de monnik met een zwakke stem: “Denkt u soms dat ik een vogel ben?”
Wat Doi Mae Pang werd een van de drukst bezochte bedevaartsoorden in Thailand. De verkoop van amuletten en de donaties van bezoekers was een miljoenenbedrijf geworden. De abt van de tempel zorgde er voor dat de heilige nauwelijks in contact kwam met bezoekers. Sommigen beweren dat Waen min of meer werd opgesloten. De heilige stierf in juli 1985 op 98-jarige leeftijd. In januari 1987 werd zijn lichaam gecremeerd. Onder de honderdduizenden belangstellenden die hem een laatste eer kwamen bewijzen was ook het voltallige koninklijke gezin. In de tempel bevindt zich nu een wassenbeeld van de monnik.
Kon Waen nu vliegen of niet?
Een aardige deviante verklaring is de volgende. De straaljager van de luchtmacht had hem in 1971 uit zijn meditatie gehaald en Waen was zo geïrriteerd dat hij zich als protest op een wolk voor de straaljager vertoonde. Het gebruik maken van bovennatuurlijke gaven geldt echter als een zonde en Waen werd daarom gestraft: na het incident zou hij noot meer met rust gelaten worden.
Unquote
Enfin
Ik ben ook wars van het bovennatuurlijke. Daar hoef je bij mij sinds the Exorcist niet meer mee aan te komen. It freaks me out.
Maar Luang Pu Waen Sujinno en het Boeddhisme, die heb ik hoog zitten.
In mijn hoofd.
En om mijn nek
PS Sjon stuurde mij vandaag, 13 juni 2020, de volgende woorden:
Dag Rokus, ja dit is zo goed als zeker Luang Pu Waen Suchinno. Staat er geen naam achterop of op de rand (in het Thai)? Mocht je eens in Chiang Mai zijn, een bezoek aan zijn (voormalige) tempel 20 km ten zuiden van Phrao is de moeite waard: met mausoleum en museum en mooi gelegen in het bos.
