Een week lang door New York reizen is nog geen garantie dat een studiereis jaren in het hoofd van deelnemers zal blijven hangen. Elke keer zoek je naar hét onderdeel dat een verschil gaat maken. Elke reis is zo goed als de laatste reis. Nooit verslappen of er routinematig op vertrouwen dat iets wat in de laatste reis werkte ook wel zal werken in de volgende reis. Elke reis staat op zichzelf.
Eén activiteit maakt altijd diepe indruk
Ik noem het ‘The Bubble’. Omdat het voor veel mensen een doorbraak in hun leven betekende. Omdat ze tot het inzicht kwamen dat ze op deze wereld gekomen zijn met een reden. Omdat hun bestaan betekenis voor ons heeft.
Het concept lijkt simpel. Zet joe groep temidden van 8 miljoen bedrijvige mensen 3 uur lang in een geluiddichte ruimte, hoog boven de stad. Laat iedereen in een dialoogopstelling plaatsnemen. Dat betekent tafels weg, stoelen in een kring en alles thuislaten. Behalve een pen en een opschrijfboekje. Creëer opperste concentratie. 100% Aanwezigheid. Een vissenkom. Trance.
Nodig 5 getalenteerde mensen uit
En laat ze hun verhaal doen. Verhalen over wat het betekent om in 1 leven 20 diagnoses om je oren te hebben gekregen, om je kind af te moeten staan, om met een man te leven die elke dag probeert om elk greintje gevoel voor eigenwaarde uit je te slaan en tegelijkertijd een zoon met autisme op te voeden, om geleefd te worden door drugs, om volledig down and out en dakloos te zijn, om zo depressief te zijn dat je niet meer wilt leven, om door een belachelijk soepele wapenwet vier familieleden naar hun graf te moeten dragen, om jarenlang in een gevangenis door te brengen, om psychotisch te worden, terwijl je net in de kracht van je leven bent, om in een isoleercel gepropt te worden, om 12 keer geshocked te worden.
Hoe kan zo’n bijeenkomst dan toch uitgroeien tot een magisch moment?
Ja, dát is het geheim van de smid.
Nou vooruit. Een tipje van de sluier: het sleutelwoord is resilience, ofwel veerkracht. Eén van de mooiste Engelse woorden die ik ken. Want deze mensen vertellen je óók hoe je dat allemaal te boven komt en uitgroeit tot een keynote speaker.
Dan kan het zomaar gebeuren dat de ‘patiënten’ die ik tot nu toe heb meegenomen na die ontmoeting voor het eerst in hun leven het gevoel hebben dat ze gehoord worden. Dat ze na 12 shockbehandelingen binnen 3 maanden weer aan het werk zijn. Dat ze beseffen dat ze succesvol zijn. Dat ze kwetsbaar kunnen zijn. Dat ze eigenhandig een stichting oprichten. Dat ze vastgeroeste hulpverleners laten swingen. Dat ze zich voor het eerst in hun leven laten omhelzen. Dat ze het gevoel hebben dat ze er niet meer alléén voor staan. Dat ze na terugkeer in Nederland een belangrijke baan bemachtigen. Dat ze een huis krijgen. Dat ze vriendschap met anderen sluiten. Dat ze ophouden patiënt te zijn. Dat ze het stigma afwerpen en voortaan als Messenger of Hope door het leven gaan.
Als levend, passievol en energiek voorbeeld voor anderen.
photo credit: josullivan.59 via photopin cc