Hoe cool is dat?! Dat je alles wat je met tegenzin geleerd hebt in je achterhoofd kan parkeren?
Nee, niet weggooien
Want ook die kennis heb je nodig. Misschien wel om uiteindelijk te besluiten wat je echt wilt en wie je wilt zijn.
Housing First teams trekken bijzondere Housing First mensen aan. Paradijsvogels. Ik doel natuurlijk niet alleen op hulpverleners, maar ook de mensen die hulp verleend worden, de team leaders, de managers, de directeuren en de bestuurders.
Mind your own
Matt, een Junior Housing First medewerker van het West Harlem Housing First team in New York nam mij in mijn eerste week in die stad mee voor een huisbezoek. Hij verontschuldigde zich, want hij was naar eigen zeggen ‘een Rookie’, een beginneling.
We betraden de woning van een oudere mevrouw die naast allerlei psychische problemen, een ernstige vorm van Psoriasis had. Haar woning was van onder tot boven bezaaid met huidschilfers.
We waren koud binnen of ik vroeg Matt op fluistertoon of er in de buurt een Deli (kleine supermarkt) te vinden was? Misschien kunnen we daar een bezem en stoffer en blik kopen? Ik dacht die mevrouw daarmee een dienst te bewijzen.
Can I ask you a question?, vroeg Matt.
Sure.
Is this your house?
No, I don’t think so.
Well then, mind your own fucking business.
Ik heb er vele lessen geleerd
En dit was misschien wel de belangrijkste.
Als je het gevoel hebt dat je moet interveniëren, doe dan niets. Als je het gevoel hebt dat je niets hoeft te doen, bedenk dan iets creatiefs.
Ik had die mevrouw ook kunnen uitnodigen om naar the Botanical Gardens in the Bronx te gaan
Dat was slechts een korte Subway-rit-away. Dan hadden we een andere kennismaking en een ander gesprek gehad.
In plaats daarvan, dankzij Matt, gingen we samen de was doen. In My Beautiful Laundrette, om de hoek. Toen leerde ik dat zij haar woning elke maand zelf schoonmaakte en er dus geen enkele reden tot overmatige zorg nodig was. ‘Pathways to Housing heeft mijn leven gered.’
Barry, in Philadelphia, was decennia-lang dakloos geweest
Het viel de medewerkers van het Housing First Team op dat alle apparaten, stofzuiger, strijkijzer, koffiezetapparaat: alles wat je in een huishouden nodig hebt, in de kasten van zijn woning verstopt waren.
Als Barry die apparaten nodig had, dan moest hij het tape van de doos trekken. Hij haalde hij ze uit de doos, uit het plastic, uit het witte piepschuim, en na gebruik, stopte hij ze met een vast stramien weer terug in de doos en in een kast.
Pas na twee jaar stopte hij met dit ritueel
Hij gooide de dozen en het plastic weg.
Dat is wat dakloosheid met je doet. Het is een levensgroot trauma. Al die tijd had hij het idee dat hem een valse belofte was gedaan en dat hij de woning overnight weer zou moeten verlaten. Ingepakte dozen zijn nu eenmaal iets makkelijker te verhuizen. Hij was er elke dag klaar voor.
Anything or anyone, that does not bring you alive, is too small for you.
Het klinkt misschien vreemd
Maar die zin, dat is mijn rode draad in het werken met mensen die traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Dakloosheid is zo’n trauma.
Medewerkers van Housing First Teams en de cliënten met wie zij werken hebben een onbedwingbare behoefte tot authenticiteit, tot vrijheid en vrijheid van handelen.
Stel alles in het werk om mensen weer tot leven te brengen. Awakenings. Betracht alle creativiteit die in je hebt. Denk niet Out of the Box, gooi die doos eenvoudigweg weg.
Als je wilt weten welk profiel er past bij een teamlid van een Housing First Team, check dan deze post: Ten charactaristics of Housing First Workers.
Of surf naar de website van Housing First Nederland.
Op mijn eerste werkdag in New York
Werd ik opgehaald door Manuel, een Pathways to Housing Messenger en mens met geleefde ervaring. Die bracht post rond bij alle 7 Housing First Teams en hij zorgde ervoor dat rookies, zoals ik, op de plaats van bestemming aankwamen. We waren op weg van 125th Street in Harlem naar Brooklyn. Een Subway ride van pakweg een uur.
In the Subway wilde ik een gesprek op gang brengen en ik vroeg hem belangstellend uit welk land hij afkomstig was.
At Pathways to Housing we don’t ask such questions. We are One Family. We strive to solve homelessness for people from all cultures.
Ik heb er verder het zwijgen toegedaan. Ik was zo groen als het gras op de voetbalvelden van de Koninklijke HFC in Haarlem.
Een Housing First Team hoeft nooit te werven
Niet voor mensen die ervoor in aanmerking komen, want dat zijn alle dakloze mensen. Housing First is a basic human right. And the numbers are rising. All over The World en dus ook in Nederland.
Ook niet voor medewerkers overigens. Die dienen zich vanzelf aan. Dat zijn de werkers die niet in een malletje willen passen. Die zich niet willen storen aan conventies. Mensen die het verschil willen maken, die geloven in een wereld waarin diversiteit en deviantie gewoon is. Het loont om anders te zijn. Die medewerkers en hun dakloze mensen zijn de spiegels van onze wereld.
Leren moet en is noodzakelijk
Evengoed, soms helpt het als jij jezelf wilt overgeven aan de-learning.
Afleren
En je hart laten spreken.
