Ware het dat ik in Nederland was geweest, dan had ik Don mijn respect getoond door aanwezig te zijn bij elke vorm van afscheid die er ongetwijfeld voor hem georganiseerd gaat worden.
Gisteren vernam ik via social media dat Don plotseling is overleden. Dat bericht greep mij behoorlijk aan. Don is een man waar je niet omheen kunt. Als hij een ruimte binnenloopt, dan komt er iemand binnen. Een man die omnipresent aanwezig is in onze Wereld van de Psychiatrie. Ook na zijn plotselinge verscheiden. Een monumentale psychiater, wetenschapper en een bijzonder aimabele man.
Daarom vanuit een tussenstop op mijn reis naar Santiago de Compostela een blijk van deelneming.
Ik was koud in dienst bij het VIP (Vroege Interventie Psychose) Team van het AMC (2008), toen Don mij uitnodigde om met hem en de teampsychiater Hiske Becker naar Sydney te reizen voor deelname aan een congres over Eerste Psychosen. Verwonderd en vereerd hoefde ik daar niet lang over na te denken.
Dat congres, daar kan ik kort over zijn. Don mocht er als laatste spreken, op vrijdagmiddag om 15 uur. Iedere doorgewinterde congresspreker en bezoeker weet wat je dan te wachten staat. Het grootste deel van de bezoekers van dat congres was toen al met de Noorderzon vertrokken: shoppen in de stad of verpozend op een terras. Ik vond het beschamend. We zaten er met een mens of twintig in een zaal die honderden mensen plek kon bieden. Desalniettemin, Don deed wat hem typeerde, hij hield een vurig pleidooi over de behandeling en het onderzoek naar mensen die voor de eerste keer een psychose doormaken. Alsof hij voor een bomvolle zaal sprak.
Na afloop van het congres zijn we naar Melbourne gevlogen om in drie dagen een groot deel van the Great Ocean Road in een huurauto af te leggen. Dat was een onvergetelijke ervaring. Hiske en Don bekeken the Twelve Apostles vanuit een helikopter. Ik was daar too chicken voor. We hadden dagenlang boeiende en betekenisvolle gesprekken.
Die huurauto was een verhaal apart. Don eigende zich vanaf dag één het stuur toe en hij hield er een nogal puntige en hoekige rijstijl op na. Dat gaf samen met het links aanhouden in dat land een aparte sensatie. Hiske en ik wisselden elkaar heimelijk en regelmatig op de achterbank af, omdat we ons daar veiliger waanden.
Reizen, ik heb er zoveel gemaakt, maar deze ligt nog zo vers in mijn herinnering. Het was een highlight in mijn carrière als hulpverlener. Don, Hiske en het VIP-team gaven mij een wereld die ik helemaal niet kende. Na twintig jaar dak- en thuislozenzorg in Amsterdam dacht ik dat de wereld van de Psychiatrie slechts uit mensen met nimmer aflatende en complexe problematiek bestond. Ik moest mijzelf, werkende met adolescenten, totaal opnieuw uitvinden.
Ik had en heb heilig respect voor Don. Inmiddels zelf aanbeland op de leeftijd van 63 weet ik dat het leven eindig is. Als het dan iemand overkomt die je hoog hebt zitten, dan stemt dat tot droefheid. De impact voor de wereld en zijn familie is groot. Ik wens zijn naasten veel sterkte met dit verlies.
Daarom, dit eerbetoon aan een iconische man, mens en professional, Don Linszen. Zo houden we mensen dicht bij ons. Moge zijn ziel rusten in vrede.
De eerste kaars in de kathedraal in Santiago de Compostela is voor jou.
Mooi Rokus!
Dik kippenvel!
Om de melding dat Don is overleden en om jouw verhaal. Wat een prachtig mens heeft ons verlaten. Een mens die zoveel mensen met een kwetsbaarheid en hun naasten heeft omarmd. Ypsilon, met in eerste plaats Ria van der Heijden als oprichter, heeft enorm veel gehad aan zijn inzichten en het contact dat hij met de mensen binnen de organisatie had.
Ik wens zijn naasten sterkte om dit verlies te verwerken en hoop dat de mooie herinneringen en de betrokken reacties die er ongetwijfeld gaan komen hen hierbij steunen. ??
Prachtig memoriam Rokus ✌?
Dank!
Mooi IM, Rokus! Hierbij mijn herinneringen aan Don: Ongeveer een jaar geleden heb ik Don leren kennen in de Bocholtstraat. We hadden meteen een klik in onze gedeelde visie op het betrekken van familie bij de behandeling. Daarnaast hebben we samengewerkt aan de behandeling van comorbiditeit (psychiatrie en verslaving). De ontwikkeling hiervan voor de Bocholtstraat is ook na zijn vertrek doorgegaan en 10 juni zijn we gestart met een Dual Recovery Anonymous (DRA) groep. Samen met de initiatiefnemer Matthijs (oud-patiënt) heb ik meerdere keren met Don gesproken en in de groep van vanavond zal ook bij zijn overlijden worden stilgestaan. Met Don heb ik in Amstelmere onze samenwerking voortgezet. Ik ga hem en onze gezamenlijke kopjes koffie waarin we over van alles en nog wat spraken erg missen. Een man met veel compassie en een vaderlijke uitstraling. Don, je gedachtegoed leeft voort!
Mooi gesproken! Ik heb hem 1 keer ontmoet. Hij heeft toen veel indruk gemaakt en na kennis making omarmde hij dat ik de video ‘Als alles bijzonders wordt’ ging maken over psychose, ism mimspelers, dansers en prachtige decors. Nog steeds blij mee, het geeft een ander perspectief.
Welk een verlies! Een aimabel, slim en man met een goed gevoel voor humor! Wij zaten samen bij de afdeling geestelijke hygiëne van de GGD Asd! Verder kwamen we elkaar met een zekere regelmaat tegen in de opleiding, op congressen en met betrekking tot opleidelingen en vrienden rondom professor Kuiper! Ik wilde niet in opleiding bij Kuiper! Hij had mij te veel impact los van de opleiding! Jij vond dat ik dat juist wel zou moeten doen en vanuit de relatie losmaken en emanciperen! De laatste keer zagen wij elkaar op een congres in Cambridge! Wij hebben toen samen gegeten en een glas wijn gedronken! Ik heb daar plezierige herinneringen aan!
Een groot man is van ons heen gegaan moge hij ruste in vrede.
Hij heeft gezorgd dat mijn dochter weer met beide benen in de wereld staat dankzij zijn juiste diagnose.
Een mooi bedank woord Rokus.