Door het noodlot getroffen
Eén van de belangrijkste neuroses die ik in het jaar 2014 heb getracht los te laten is de wil om alles te doorgronden en op te lossen. Doe niets en alles komt goed. Ik bied daarvoor meteen mijn verontschuldigingen aan. Dat te zeggen deugt natuurlijk niet: die natuurwet geldt in de-gewone-mensen wereld, waar voorspoed en vrede usance zijn. Sommige mensen worden gewoon door het noodlot overvallen en getroffen.
Ze wil het heel graag begrijpen
Ik leg het uit. Een moeder van een jongeman legde contact. Ze had stad en land afgelopen om voor hem de beste hulp te vinden. Tevergeefs. Ze hoopte dat ik iets voor hem kon betekenen. Nog voordat ik daartoe een weldoordachte poging kon doen nam hij het besluit om er uit te stappen. Kitty en ik werden goede vrienden. In een jaar tijd sloeg zij alles op wat er over het herstel van een psychiatrische diagnose te vinden en te lezen is: omdat haar omstandigheden gelijk zijn aan die van vele duizenden Nederlandse ouders. Ze wil het graag begrijpen, omdat ze dat aan haar overleden zoon en alle andere jonge en dolende mensen verplicht is.
Daar helpt geen opname aan
Vooropgesteld, we leven in een fantastisch land, een verzorgingsstaat. Evengoed, dat laat niet onverlet dat veel mensen tevergeefs aankloppen bij de gezondheidszorg en bij de GGZ in het bijzonder. Wat te doen als je merkt dat jouw kind alle boten mist en tussen de wal en het schip terecht komt? Daar helpt geen intakegesprek tegenaan en een opname in een kliniek al helemaal niet.
‘Hope’ prediken
Onlangs mocht ik aantreden op een jubileumcongres voor familie en ouders van mensen met wie het psychisch niet goed gaat. In de lunchpauze vormde zich een lange rij mensen die talloze vragen hadden. Aan lunchen kwam ik die dag niet toe. Ik werd in de weken daarna overstelpt met verzoeken voor coaching van ouders, hulpverleners, familie en cliënten. De resultante van pakweg één uur ‘hoop’ prediken. Niet meer en niet minder. Op zich en in mijn optiek helemaal niet bijzonder, maar kennelijk voor veel mensen een strohalm. Ondanks onze verzorgingsstaat.
Zoek iemand die het verschil wil maken
Kitty werkt met alles wat ze in zich heeft en met wie wil samenwerken aan een andere en betere GGZ. Een branche waar je een luisterend oor vindt en verwezen wordt naar een hulpverlener die het verschil wil maken. Mensen die alles doen om te voorkomen dat je rigoureuze beslissingen moet nemen.
De waarheid bestaat niet
Ik mag haar daarbij zo af en toe van repliek dienen, als ze denkt dat ze het antwoord op al haar vragen gevonden heeft. Ik ben telkens weer de spelbreker. De Waarheid in de Psychiatrie niet bestaat. Op elke potje past een ander deksel. Wat vandaag waar is blijkt morgen totale onzin. En dus gaat ze door met haar zoektocht. En ik moet mij tijdens elke spreekbeurt weer verontschuldigen. Want als ook ik verval in generalisaties, dan doe ik weer anderen te kort. Schizofrenie en de waarheid bestaan niet. Mensen in nood wel.