De studiereizen voor “cliënten” naar New York en andere Amerikaanse steden zijn elke keer weer een avontuur en broedplaats voor wonderen. Zie daarvoor bijvoorbeeld de column “Sterrennacht”. Deze ‘feed forward’ bereikte ons vandaag via de email. Een bericht van de divisiedirectie, Rob de Jong, Willem Arntsz, Altrecht naar de voorzitter van de Raad van Bestuur van Altrecht, Roxanne Vernimmen. Harry en ik zijn er trots op, alsook op al die moedige mensen die steeds weer met ons meegaan!
Beste Roxanne,
Inderdaad opnieuw een prachtig en indrukwekkend verhaal vanuit New York.
Na onze blikopener afgelopen donderdag begin ik steeds beter te beseffen dat Rokus en Harry hier laten zien hoe het werken vanuit de “open oriëntatie” er in de praktijk uit kan zien. Hun New York projecten zijn één grote aaneenschakeling van toestandsinterventies. Vanaf het moment van aanmelding verandert de toestand van de deelnemers. Van een gewoon mens met een psychiatrische beperking naar expeditielid. Ik heb bij de voorbereidingen van de eerste reis uit eerste hand kunnen ervaren hoe ingrijpend en betekenisvol zelfs die kleine verandering al is. En ook de bestemming van de expeditie is betekenisvol. Het intensief contact leggen met “peers” die ook hun eigen expeditie doen en hebben gedaan, is opnieuw van grote betekenis. Ook het feit dat zij daar kunnen ervaren wat het is om naast “consumer” ook “operator” te kunnen zijn, blijkt steeds opnieuw bepalend te zijn. Waarbij de rollen (expeditielid, operator) zowel op maatschappelijk niveau als op individueel niveau ervaren worden. Er treedt automatisch een parallelproces op tussen de expeditie naar New York en de expeditie naar je eigen rol in het leven.
Steeds opnieuw zijn dit indrukwekkende processen. Zonder zorgpaden, ROM-metingen en evidence based medicine. De kosten zijn hoog, maar de effectiviteit blijkt tegelijkertijd onovertroffen. Ik ken niet veel dbc-s waar met hetzelfde geld evenveel impact wordt bereikt. De verandering in de situatie (naar expeditielid en operator) is duurzaam en ingrijpend. Daarbij is het goed dat we ons ook blijven beseffen dat evidence based medicine onderweg ook van grote betekenis is geweest. Het is kennelijk en-en. Alleen door beiden op een wijze manier te combineren, ontstaan het soort hersteldoorbraken dat we hier zien.
Voorbeelden zoals deze inspireren ons om vanuit een open oriëntatie opnieuw naar onze zorg te kijken en van daar uit de stap te zetten naar nog betere herstelondersteuning. Het kan niet anders dan dat dit ook grote veranderingen voor onze eigen organisatie gaat inhouden.
Wordt vervolgd!
met vriendelijke groet,
Rob