In Memoriam Alain uit Gobets

Alain (2012)

Excentrieke mensen zijn overal

Ook op het Franse Bourgondische platteland, de Campagne. Car en Kat, twee schone jonkvrouwen, die elkaar al 18 jaar lang dagelijks de liefde verklaren, bezitten er een boerenwoning. Ik mocht er een paar dagen met mijn echtgenote vertoeven. Toen wij de sleutel in het slot omdraaiden klonk er een luide, geraspte stem uit belendende bosjes. Ik herkende die stem van een kleinschalig rockconcert dat wij een paar dagen eerder op een braakliggend stuk boerenland hadden bezocht.

“La Vache Qui Rock”

Heette die agrarische happening. Georganiseerd door een tomeloos energieke Nederlandse, die zich permanent in dit gebied gevestigd heeft. Toen ik er een pintje bestelde stond er een kleine gebochelde man naast mij onverstaanbaar te oreren. In dat keelgat moeten flink wat flessen Pernod gegoten zijn, dacht ik nog.

Precies die stem

Hoorde ik uit de bosjes tot ons komen. Carly had hem ons al aangekondigd. Alain, de buurman. Hij informeerde vanuit het struikgewas naar onze bedoeling, waarna het verder stil bleef. Carly was voor haar vertrek naar Nederland in een heftige discussie verzeild geraakt omtrent de erfscheiding van hun beider percelen. De klokkenluider was zonder overleg begonnen met die scheiding naar eigen idee aan te brengen door een manshoge Berlin Wall van gevlochten hazelaartakken op te trekken. Dat de meeste meters van die alras onneembare vesting op het grondgebied van haar tuin was beland  had hij even niet gemeld. Een overheidsinstantie moet er nu aan te pas komen om dit geschil te beslechten. Een robuuste poging om de muur omver te werpen had Alain alleen maar aangezet tot een nog halsstarriger houding. Van ‘s ochtends vroeg tot zonsondergang was hij aan het werk op een kleine drieduizend vierkante meter grond. Het terrein is afgeladen met allerlei door andere mensen afgedankte junk.

Net achter de muur ligt een kleine moestuin

Op onze eerste ochtend sneed hij er een tiental kroppen sla weg onder de vermelding dat wij die tijdens de lunch; “Nee, niet tijdens het diner!”, moesten nuttigen. Naast het feit dat hij waarschijnlijk wilde weten wat voor vlees hij in de kuip had, kregen wij sterk het idee dat hij zijn schuldgevoel jegens zijn buurvrouw wilde afkopen. Hij hield althans niet op met praten. Gelet op het door hem voortgebrachte schrapende stemgeluid, kon ik niet anders dan concluderen dat zijn stembanden anatomisch gezien door de voorzienigheid op een totaal verkeerde plek aangebracht waren. Dat geluid leek ergens diep uit de krochten van zijn duodenum te komen. Alain vertoonde een opvallende gelijkenis met de acteur Marty Feldman in de film Young Frankenstein, op de loensende ogen na dan. Wanneer hij sprak zag ik witte fluimpjes spuug vanuit zijn linker mondhoek alle kanten opschieten.

Nu ben ik de Franse taal niet bijzonder machtig

Maar als rechtgeaard hulpverlener spreek ik lichaamstaal als geen ander. Alain beschikte over een paar bijzondere trouwe hondenogen, in een met wilde zwarte krullen getooide en gelooide kop. Het is moeilijk zo’n man niet te vertrouwen. Bovendien, ik geef het u te doen. Dag in dag uit met niemand anders dan jezelf zijn, in een omgeving alwaar de sociale contacten niet voor het oprapen liggen. Dan zet je, zoals Alain, een transistorradio de hele dag voluit aan op een praatzender.

Ik vond dat geluid geruststellend

Zo wisten wij zeker dat onze buurman die dag weer was opgestaan om in zijn onmetelijke tuin de bergen te verzetten. Wij gingen na twee dagen met een gerust hart ons weegs. Erfscheiding of niet, Carly mag zich verheugen in een nieuwe vriend. Op een strategisch punt in het gebladerte heeft hij een rond gat gemaakt, net groot genoeg om het huis van zijn nieuwe buren in de gaten te houden. Alain waakt over het huis. Met verve.

7 april 2018

Bovenstaande column schreef ik in het jaar 2012. Carly stuurde mij op 7 april 2018 het trieste bericht dat Alain was overleden. De nieuwe bewoners van haar inmiddels verkochte woning stuurden het volgende bericht.

Quote

Vanmiddag was de ambulance en politie in het dorp, omdat je oude buurman Alain om 15.00 uur is overleden. Vorig jaar was hij al slecht, maar nu was hij gisteren teruggekomen uit het ziekenhuis. Waarschijnlijk omdat hij erg slecht was. Ik wilde je dat toch even meedelen.

Au Revoir Alain. Son âme repose en paix.