Vandaag ben ik op (werk)bezoek geweest bij Jules Tielens. Onderweg, weg van de snelweg, keek ik in mijn achteruitkijkspiegel naar mijzelf. Dat doe ik wel vaker. Ik krijg het er maar niet uit. Ik moest lachen. Ja, ook om mijzelf, dat doe ik wel vaker, maar ook om Jules en waar ik reed. Nee, niet uit leedvermaak. Maar Jules, ja Jules, die associeer je met Grote Stads Psychiatrie. En zie waar ik beland was.
Zelden zo’n mooie omgeving gezien
Het golfde. Het meanderde. Het glooide. Het gleed. Alle stress viel subiet van mijn schouders af, in die contreien. Ik had nog nooit van het plaatsje Ameide gehoord. En dat terwijl mijn voorouderen, ooit, in die omgeving huisden en werkten. Ik ben in de Ameidestraat in Schiedam geboren. De Lopikerwaard. Ik stam af van opstandige en drankzuchtige boeren die teveel geld moesten betalen voor hun gepachte Lopikerwaard-land. De naam Rochus komt regelmatig in eeuwenoude geschriften voor, zo vond mijn broer ooit uit.
Enfin
Op het land van BijBram was het een drukte van jewelste. Ik zag er veel mensen heen en weer lopen. Druk doende de aarde te bewerken en in de weer met dieren van allerlei pluimage. Ik betrad het erf van een heuse Zorgboerderij.
Eenmaal binnen trof ik een fijne, gezellige gemeenschappelijke ruimte aan met mensen die, afgaand op hun uiterlijk, niet in de wieg gelegd waren om deel te nemen aan the Rat Race. Die waren hier omwille van andere redenen. Een vaktherapeut speelde gitaar en zong uit volle borst: Nothing else Matters, van Metallica. Een klein aantal van de pakweg 30 aanwezigen, die zongen, hoewel schamper, met hem mee.
Er brandde een geweldig, mooie houtkachel
Drie mensen zaten er hun voeten aan te warmen. Weer anderen keken schijnbaar doelloos voor zich uit (niemand doet nooit niets) en sommigen zongen zoals gezegd, mee. Mannen in strakke, blauwe landbouwjasjes, met daarop de sticker BijBram, liepen er tussendoor en op de kleine buitenplaats lurkten 6 mannen aan hun slappe sjekkies.
Even later, ik was alvast wat notities in mijn Journal aan het maken
Kwam Jules mij halen. Hij was in gesprek met een dame die er timide bij zat. Ze vertelde dat ze alles verkeerd deed. Zo was ze recent naar de supermarkt geweest en ze had 1 artikel dubbel gekocht. Bij navraag bleek dat ze weliswaar twee sauzen van hetzelfde merk had gekocht, maar de één was pittig en de andere niet. Dus, dat viel alles mee, met dat alles.
Ik moest weer lachen
Ik leg later wel uit waarom, maar ik mocht Jules er zo op de gevoelige plaat vastleggen.
Links in de hoek stonden een paar van zijn onafscheidelijke gitaren, geleund tegen een imposante Marshall Amplifier. Herman Brood hing er prominent aan de muur, alsook allerlei empowerende teksten. Zoals ik van hem gewend ben.
Met zijn coördinerende verpleegkundige, Chantal Hofman, wisselden we uit hoe Jules en ik elkaar hadden leren kennen. We vertelden over die 9 jaar (the Wonder Years) dat we samen, met het Rehabteam, de daklozenzorg in Amsterdam op de Nederlandse kaart hadden gezet. Ik vertelde er over the Living Museum en toen, toen
Ging Jules in gesprek met een nieuwe deelnemer die hij nog niet kende
En werd ik er vakkundig rondgeleid door weer een andere deelnemer. Ik bezocht een houtwerkplaats, een werkplaats waar ze auto’s repareerden, een kruidentuin, een groentetuin, het lieve en ontwapenende varken dat net een miskraam had gehad, het nieuwe kantoor, een paardenstal, een kippenren, een nieuwe loopbrug en wataldiesmeerzij. Het was overweldigend.
Evenwel. Ik was blij dat in mijn nieuwe Timberlands aan had
En toen, toen ging ik weer huiswaarts. Maar niet nadat ik Jules vertelde hoe blij ik was. Om hem weer te zien. In zijn nieuwe hoedanigheid. Lachend. Aan zijn bureau. En moest ik ook weer lachen.
Om de Lollie in zijn mond
Wij lieten onszelf vastleggen. Door mijn ervaringsdeskundige gids.
OK
Zijn leven loopt niet en nooit van een leien dakje. Er zijn Ups and Downs. Soms is hij een pain in the ass. Veel vaker de beste date die jij je kunt bedenken.
En altijd een visionair
Een man die het verschil maakt. En zichzelf
Steeds weer opnieuw uitvindt
In een nieuwe, spirituele en bijzondere reis.
Ik houd van die man
In de Lopikerwaard. Liefde voor zijn vak. Liefde voor de dieren.
Liefde voor zijn mensen
Dat staat.
Altijd BijJules
