Voor Anneke

Ze hadden elkaar bij toeval ontmoet in een hotel in Breda. Met dat verhaal kwam Ko, mijn vader, naar huis.

Veel later wisten wij dat ze elkaar via een contactadvertentie hadden ontmoet. Dat zou nu best hip zijn, maar dat was toen iets om je voor te schamen. Dat was not done.

Ik heb veel van wat ik in mijn woelige jeugd en opvoeding niet kon gebruiken

Weggegooid of verdrongen, dus ook jaartallen, maar ik denk dat ik een jaar of 10 geweest moest zijn.

Die verkering met mijn vader

Betekende ook dat ze de zorg voor 5 kinderen op zich nam. Voorwaar een opgave als je in Alphen aan den Rijn woont en elk weekeinde naar Terneuzen moet rijden. Voor Anneke was dat niet meer dan logisch.

Het feit dat ze mijn vader een mooie vermelding op haar overlijdensbericht heeft gegund, zegt veel. Er was liefde. Het betekende het tweede huwelijk voor mijn vader. Voor Anneke wat dat de eerste keer en de laatste keer. Hun huwelijk strandde na 16 jaar.

Zij zorgde vanaf dag 1 voor ons gezin op een strenge en liefdevolle wijze. Dat helpt als je een huishouden van Jan Steen mag gaan runnen.

Mamma

Ik kan mij vergissen, maar ik was de eerste in ons gezin die haar zo noemde. Aan de rand van mijn bed, toen ze ons welterusten kwam zeggen. Kiezen tussen twee moeders was mij toen niet gegeven.

Keimpe en Eric

Dat zijn twee boezemvrienden, met wie ik nog steeds vriendschap koester. Op de Lagere School in Alphen aan den Rijn hebben zij les van haar gehad. Ze zaten vooraan in de klas, voor de lessenaar van mijn stiefmoeder. Omdat ze nooit iets uitvoerden. Ze begrepen er niets van dat mevrouw Wiedemeijer, na een paar jaar afwezigheid, ineens terug was met 5 kinderen in haar kielzog.

Wij hebben nogal wat aan haar te danken

Dat gaan Marina, mijn zus, haar dochter en ik, vanavond postuum doen.

Haar bedanken voor de liefde, voor de stabiliteit, voor de strenge doch rechtvaardige hand, voor de corveelijsten, voor de zo door mij verfoeide zelfgemaakte Terlenka broeken en wollen truien, voor de huisarresten omdat ik weer mijn huiswerk niet gemaakt had, voor de jachtschotel met appelmoes, voor haar altruïsme, voor haar strijdlust, voor de opoffering, voor de liefde voor mijn vader en ons gezin, voor het feit dat het met mij en ons toch nog goedgekomen is.

Voor Anneke dus

Voor wat ze voor ons betekend heeft en wat ze voor ons gedaan heeft. Ze heeft in vrede afscheid genomen.

Geeft het pas

Dit alles met jou, de lezer, te delen?

Ik heb geen idee. Maar misschien helpt het je. Zodat je weet dat het mogelijk is als je met een achterstand op de Geluksmarkt geboren wordt, om toch te worden wie je wilt zijn.

Het gaat er om dat je de berichten die het Universum je stuurt kunt zien en horen. Mensen dienen zich op het juiste moment, op de juiste plaats, op de juiste tijd aan. Jouw helpers zijn overal om je heen. Zoals Anneke.

Dan begrijp je ook waarom ik hoopverlener geworden ben