In 2002 liep ik in New York tegen Pathways to Housing aan. Het Housing First-model stal mijn hart. Ik ben er nooit meer van genezen.
85% succes
Housing First startte in New York. Het model wordt vooral in Canada en de Verenigde Staten veel toegepast, met een slagingspercentage van 85 procent. Geen enkele methode was eerder zo succesvol. De Amerikaanse initiatiefnemers noemen het dan ook de methode voor ‘het opheffen van dakloosheid’.
De traditionele methode is: eerst gewenst gedrag laten zien, en dan een huis. Terwijl het meest succesvolle model precies andersom is: eerst een huis, dan woontraining. En iemand niet al na één of twee jaar training loslaten. Zo kun je ervoor zorgen dat hij nooit meer dakloos wordt.
In 2004 heb ik drie maanden in New York gewerkt en ik heb oeverloze pogingen gedaan om het model naar Nederland te halen, samen met de consultancy organisatie RBC en veel enthousiaste collegae.
Bij het Rehabteam hebben wij een start gemaakt met Housing First door mensen via medische urgenties snel aan een woning te helpen en ze intensieve thuisbegeleiding te bieden.
Ook in Nederland
Niet zonder enige trots zeg ik dat er dankzij mijn studiereizen en vele lezingen en publikaties inmiddels in minstens 5 Nederlandse steden een Housing First– Project te vinden is. In Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Venlo zijn inmiddels honderden mensen gehuisvest. Van hen zijn er maar enkelen uitgevallen. Ook hier slaat deze manier van huisvesten dus aan.
Ik kan teams volgens dit model laten werken en dus trainen.
In februari 2013 verzorgde ik, samen met Dirk den Hollander, Hoofd Opleider RINO Groep Utrecht en Michael Putters, Ervaringsdeskundige, 5- daagse Housing First-trainingen voor het Leger des Heils (Dordrecht) en RIBW A & VV (Arnhem).
Momenteel, April 2014, trainen wij, Frans Withagen (RINO SRH Coach), Leonie Kusenuh (Ervaringsdeskundig RINO SRH Herstel Coach) en ik het Housing First Team van Traverse in Tilburg.
Pim Rolsma, Housing First Teamlid
‘Ik vertelde je over het gesprek met Casper en zijn moeder vorige week, waar ik met lood in mijn schoenen uitliep.
Klaarblijkelijk heeft dat beetje lood dat ik via mijn schoenen naar buiten smokkelde voor verlichting gezorgd. Casper en zijn moeder hebben nadien namelijk voor het eerst sinds lange tijd rustig met elkaar gesproken. Casper is er achter gekomen dat zijn weerstand zit in het feit dat het appartement dat vrijkomt in het centrum is, en op steenworp afstand van het casino. De verleidingen zouden hem te groot worden. Casper wist dit in alle rust aan me uit te leggen. Hij zou wel graag Housing First willen wonen, maar niet in de stad. Na welverdiende hulde heb ik met hem afgesproken dat wij ons stinkende best blijven doen om iets passend voor hem te vinden.
Natuurlijk had ik me, na ons gesprek, voorgenomen ‘weerstand te weerstaan’. Nu zou je kunnen zeggen dat dit niet nodig was omdat Casper al zelf tot een besluit was gekomen. EIk wil je echter toch bedanken voor de tip. Na het gesprek met Igor merkte ik dat ‘weerstand weerstaan’ niet enkel een reactieve handeling is. Ik stapte namelijk met dit voornemen het gesprek in en daarmee werd het een ‘grondhouding’ die er toe heeft bijgedragen dat Casper rustig en voor zichzelf geordend heeft kunnen duidelijk maken wat hij nu wil en nodig heeft. Zonder deze weerstand van mijn kant blijft er namelijk nog maar een ding over: ‘ik, met de beste wil van de wereld’. En zo snap ik ineens de titel van jouw artikel: ‘Housing First, it’s a love thing’.’