Cher Gérard, beste Gerard,
Met de deur in huis vallen, heet zoiets geloof ik.
Ik houd van brieven schrijven en brieven ontvangen. Met de opkomst en het (on)gemak van WhatsApp is die traditie welhaast verdwenen. We schrijven elkaar in plaats daarvan berichten in telegramstijl en frequenteren elkander veel te weinig. Er is waarschijnlijk nooit onderzoek naar gedaan, maar het kan niet anders dan dat het schrijven en ontvangen van brieven de productie van oxytocine, het gelukshormoon, welig doet tieren. Dat werkt weer in de hand dat we langer leven en dientengevolge meer tijd kunnen besteden aan het ruchtbaarheid geven aan allerlei zielenroerselen. Ik heb sinds kort een abonnement op ChatGPT, en die was er duidelijk over.
Quote
Het idee dat mensen die brieven schrijven en ontvangen langer leven, heeft een interessante basis in de wetenschap van sociale verbondenheid en mentaal welzijn. Hoewel er geen specifiek onderzoek is dat direct aantoont dat het schrijven en ontvangen van brieven de levensduur verlengt, zijn er wel gerelateerde bevindingen die dit ondersteunen:
Sociale verbondenheid: Mensen die regelmatig communiceren en betekenisvolle relaties onderhouden, hebben vaak een betere gezondheid. Brieven schrijven kan een diepe vorm van verbinding zijn, omdat het aandacht en reflectie vereist.
Stressvermindering: Het uiten van gedachten en gevoelens via brieven kan stress verminderen, net als het ontvangen van een brief die steun of genegenheid uitdrukt. Minder stress wordt in verband gebracht met een lager risico op ziekten zoals hartproblemen.
Mentale stimulatie: Brieven schrijven stimuleert het brein, vooral bij ouderen. Het nadenken over wat je wilt zeggen en hoe je het formuleert, houdt de geest scherp.
Emotionele voldoening: Het ontvangen van een persoonlijke brief kan een gevoel van vreugde en waardering opwekken, wat bijdraagt aan een positiever welzijn.
Verbinding met traditie en ritueel: Het fysieke proces van het schrijven, het kiezen van papier en het opsturen kan een ritueel worden dat structuur en betekenis geeft aan iemands leven.
Hoewel brieven schrijven en ontvangen waarschijnlijk niet de enige factor is die de levensduur beïnvloedt, kan het zeker bijdragen aan een gezonder en gelukkiger leven door de voordelen voor mentale, sociale en emotionele gezondheid. Misschien is het dus geen gek idee om vaker de pen op papier te zetten!
Unquote
Waarvan acte. Wij zijn allebei een soort van gepensioneerd, we kunnen onszelf tot de doelgroep ouderen rekenen, aldus is het zaak elkaar mentaal te stimuleren.
Recentelijk, onderweg naar Nederland, troffen wij elkaar in jullie huis in Cadouin, op een weldadige nazomerdag, na een lange, zonovergoten zomer. Ik verheug mij daar immer op, zo’n bezoek. Want er is veel te delen over de levens van mensen die net een nieuwe baan hebben bemachtigd, mensen die vakantiehuizen in Zuid-Frankrijk verhuren en mensen die zo af en toe de wijk naar Zuid-Frankrijk nemen om daar aangenaam te verpozen.
Je toonde mij twee boekenplanken vol door jou geschreven kinderboeken, terwijl ik in de veronderstelling verkeerde dat je er maar twee geschreven had: een boek over een dorpje dat gebukt gaat onder de illustere naam Moddergat en een boek over het wel en wee van Nederlandse B&B-uitbaters, jullie dus, in Zuid-Frankrijk. Respect, Gerard. Daar kan ik voorlopig nog niet aan tippen.
Evengoed, waarom niet de pen op het papier gezet om een briefwisseling te starten over (over)leven in Zuid-Frankrijk? Ik word van beide activiteiten tenslotte heel gelukkig.
Terwijl ik dit schrijf, verblijven wij alweer twee weken in onze pied-à-terre in Zandvoort. Ik moest even zoeken hoe je dit woord nu werkelijk schrijft, en dat lezende bleek alras dat het hier helemaal geen pied-à-terre betreft, want we staan hier ingeschreven. Dit is ons vaste woonadres, en Château Mondou vertegenwoordigt ons tweede woonhuis. Dat wij hier maar twee maanden per jaar wonen, ga ik niet aan de grote klok hangen, want dat schijnt dan weer niet te mogen. So much voor een Verenigd Europa.
Enfin. We hebben een flink slot om het hek van het château gegooid, onze directe buurman kond gedaan van ons vertrek, de datum van terugkomst, en hem een sleutel van ons huis in bewaring gegeven. Inbrekers kunnen rekenen op een interventie van hem en zijn trouwe viervoeter Olav, die qua habitus de vergelijking met een wolf of keiler glansrijk kan doorstaan.
We hadden er goed aan gedaan ons verblijf in Frankrijk met een drietal weken te verlengen, want het regende hier aanvankelijk cats and dogs. Het waait elke dag harder dan we hebben kunnen, en de zon schijnt nog steeds onafgebroken in Villeneuve-sur-Lot.
Hoe vergaat het jullie? Verblijven jullie inmiddels weer in Delft? Of genieten jullie nog steeds van dat uitzicht op die prachtige vallei, waarin de paarden als God in Frankrijk galopperen?
Ik ben vanzelfsprekend benieuwd wat je van mijn idee vindt om een briefwisseling te starten. Ik wilde dat eigenlijk via LinkedIn doen, maar dat platform staat niet toe dat je een tweede nieuwsbrief start. Mijn nieuwsbrief Brieven aan dr. Van Dam is mij heel dierbaar; we hebben inmiddels 1905 subscribers. Dus daarom via deze weg.
Ik ben inmiddels zover dat het château achterlaten mij beduidend meer moeite kost dan Zandvoort te laten voor wat het is. Vandaar de aanhef van mijn eerste schrijven aan jou.
Bonjour de la part de Marie-Anne, salutations à Wybrich et j’espère vous voir bientôt.
Rokus
PS Maar weinig mensen kennen de betekenis van het woord Eubiotiek. De kunst en kunde om een lang, gelukkig en gezond leven te leiden. In het licht van jouw recente verjaardag, waarvoor mijn welgemeende felicitaties, lijkt het mij een goed plan om daar vorm en inhoud aan te geven.