Het is wonderbaarlijk hoeveel mensen er in de GGZ, op social media over elkaar heen vallen. Terwijl dat nu juist het meest ongeschikte medium voor allerlei gedoe is.
Het stapelt
En stapelt.
Ik zweer bij social media, email en mobiele telefoons
Evengoed, ik ben het er met mijzelf over eens dat er nogal wat nadelen aan kleven.
Je post iets
Je zendt iets en vervolgens heb je een ander met een probleem, dilemma, schuldgevoel, verdriet, irritatie, ongenoegen en wataldiesmeerzij opgezadeld.
Het dient geen enkel doel
Behalve wanneer je verdeeldheid wilt zaaien.
Verbinding
Dat is wat IK nodig heb.
En als je dan toch iets wilt zeggen
Bedenk, dat als je aan status vast wilt houden, dat al die terminologie, al jouw bezit, al jouw titels, al jouw prijzen, al jouw hersenspinsels, bedacht zijn.
Jan die elke dag op blote voeten door het leven ging. Op de Dam. Door de Leidsestraat. In de koude. In de hitte. In Amsterdam.
Een gesprek over zijn voeten was uit den boze
Zoveel was mij al eens door een collega verzekerd. Spreek over zijn voeten en je kunt het verder wel vergeten! Jan zat elke ochtend op een marmeren bank op de Dam. Hij was klein van stuk, droeg een baard, een weelderige haardos en liep op blote voeten. Hij viel je niet meteen op. Het straatbeeld van Amsterdam was vergeven van de dakloze mensen. Het hoort bij Amsterdam, pleegden Amsterdammers te zeggen.
Als hulpverlener, die zich het lot van de dakloze had aangetrokken, kon en wilde je niet om hem heen. De man intrigeerde mij, ik wilde hem leren kennen. Zijn drijfveren om op straat te leven, om op blote voeten te lopen.
Ik parkeerde mijn fiets tegen de pui van het Paleis.
Begeef je letterlijk op het niveau van de client
Deze grondwet spookte mij door het hoofd, terwijl ik hem tegemoet trad. Ik nam naast hem plaats op één van de koude, marmeren bankjes op de Dam. Hij zag er verwaarloosd uit, zijn kleding stonk, zijn voeten waren zwart van het straatvuil en gezwollen van het ontstekingsvocht.
Bent u van het Riagg?
Na tien jaar straatwerk kon ik klaarblijkelijk niet meer veinzen een toevallige passant te zijn. Iedere zwerver zag en rook het op een kilometer afstand. Ik offreerde hem een pakje shag. Er volgde een kort gesprek, over koetjes en kalfjes. Ik was geïmponeerd door zijn vriendelijkheid en gevoel voor humor.
Naarmate ik hem beter leerde kennen begreep ik dat hij op en rond de Dam een graag geziene figuur was. Winkeliers, kroegbazen en buurtbewoners waren op hem gesteld. Zij onderhielden hem op zijn tijd. Ik zeg zijn tijd, want aan betutteling had hij een broertje dood.
Tegelijkertijd bracht de vriendelijkheid waarmee ons contact omkleedt was mij in verwarring. Want wat was er, behalve een zeer matige zelf-verzorging, een bij tijd en wijle overmatige consumptie van alcoholhoudende dranken en het lopen op blote voeten, nu eigenlijk ‘gek’ aan deze man? In mijn zucht elk deviant gedrag te kunnen verklaren stelde ik hem de verboden vraag. “Waarom loopt u eigenlijk op blote voeten?”. Hij wendde de blik af, de conversatie stokte. Foute vraag, stelde hij en hij sprak weken niet meer met mij.
De verwaarlozing nam uiteindelijk groteske vormen aan
De voeten van Jan hadden teveel van het straatleven te lijden. Hij werd onvrijwillig opgenomen in een psychiatrische kliniek in Amsterdam-Noord. Hij verbleef er enige maanden. Tijdens een gesprek, in de hal van de kliniek, vertelde hij inmiddels aan het ziekenhuisleven gehecht te zijn geraakt. Daarentegen was hij het zwerven nog niet moe.
–Ik heb mijn lakens, dekens en matras bij de verpleging ingeleverd. -Waarom? –Zij hebben mij laten weten dat ik niet tot het einde der dagen kan blijven. -Is dat een reden om uw beddengoed in te leveren? –Heeft u weleens op straat geslapen? -Twee nachten. Op het strand van St. Raphaël in Frankrijk. –Aan slapen op straat moet je wennen. Ik slaap hier onder mijn bed, op mijn jas. Wie weet wanneer ik hier weg moet. Ik ben voorbereid!
Jan mocht na maanden met voorwaardelijk ontslag. Van vrijdagmiddag 12 uur tot maandagmiddag 12 uur verbleef hij in de kliniek. De andere dagen was hij op zijn vertrouwde plek te vinden. Op blote voeten, vanzelfsprekend. Dat was het compromis met de rechterlijke macht.
Jarenlang hebben wij gegist naar de reden waarom Jan op blote voeten door de stad liep. Een vraag naar die reden moest ik met een wekenlange radiostilte bekopen. Dan weigerde hij elk volgend gesprek. Ook Adelheid was het niet gegeven daarop antwoord te krijgen.
Alcohol maakt meer stuk dan je lief is en mensen worden er loslippig van. Zo ook Jan, zo ervaarde ik veel later op het terras van Schaakcafé het Hok in de Leidsekruisstraat en beschreef ik in een boek over Spoedeisende Psychiatrie.
Blote Voeten Jan hield zich al twintig jaar op in de Leidsestraat. Hij liep zomer en winter op blote voeten. Een gesprek met hem was goed mogelijk en in zekere zin ook prettig tot op het moment dat de hulpverlener met zorg informeerde naar de conditie van zijn voeten, die de sporen droegen van jaren durende blootstelling aan de elementen. Hij reageerde dan kribbig en ontwijkend. Pas na vele gesprekken op een terrasje, onder het genot van zijn onafscheidelijke plastic beker met rode wijn, onthulde hij de ware reden van zijn pelgrimstocht. Hij had het ooit gewaagd zijn moeder te slaan, omdat ze zich naar zijn idee weer eens te kritisch over hem had uitgelaten. Het idee had bij hem postgevat dat hij daarvoor moest boeten. Boeten door zeven jaar op blote voeten te lopen.
Het kan natuurlijk zo zijn dat ik oud aan het worden ben. Evengoed, mijn hoofd denkt nog steeds dat ik 28 jaar jong ben. Er komen nog elke dag nieuwe plannen naar boven drijven.
Onlangs ben ik verhuisd. Naar Amsterdam. En dan mag je, eenmaal in die bewuste en gewenste woning, al die dozen gaan uitpakken. Dat is een soort van Sentimental Journey. Want je stuit op documenten van lang vervlogen jaren.
Zoals documentaires uit de jaren van het Rehabteam van Amsterdam (lees; Daklozenteam van Mentrum). Dan rijst automatisch de vraag: zijn ze nog actueel? Wetende dat het aantal dakloze mensen in de grote steden van deze wereld elke dag weer toeneemt. Dat vind je maar op 1 manier uit. Ze weer eens aan de wereld tonen.
Daarom organiseren Bureau Frits&Gijs (respectievelijk Bovenberg en Francken) en ik op maandagavond 2 november 2020, een Online Zoom Filmavond. Op die avond komen er twee documentaires aan bod. ‘Bad, Brood, Bed’. De documentaire volgt sociaal psychiatrisch verpleegkundige Wilbert Kok op zijn weg langs de destijds bestaande nomadenterreinen van Amsterdam. Je krijgt een zeer persoonlijke inkijk in de levens van een aantal dakloze mensen.
De tweede documentaire volgt Iris, een jonge, kwetsbare, dakloze vrouw op haar weg door Amsterdam. De documentaire werd gemaakt door Sunny Bergman van de VPRO i.h.k.v. het programma, ‘Lopende Zaken’.
Tussendoor en na vertoning praten we met elkaar natuurlijk over wat het met ons gedaan heeft.
Wij vragen een door jou te bepalen bijdrage voor deelname. Je mag zelf bepalen hoeveel. Elke euro telt. De opbrengst gaat naar onze Stichting (in oprichting) the Rose House Nederland, Respijthuizen Nederland. Het bestaan van zo’n huis zou de mensen in de documentaires zeker geholpen hebben.
Bij deze de ZOOM inloggegevens voor deze filmavond.
Rokus Loopik is inviting you to a scheduled Zoom meeting.
Topic: Stories on Homelessness and Meddle Care
Time: Nov 2, 2020 08:00 PM Amsterdam
Assertive Community Treatment and Housing First. I worked for Pathways to Housing in New York for a period of 3 months, in the year 2004. I sat at the table of the Brooklyn Team.
Listening in gaze
In wonder, in sheer admiration for this team, for it’s members. “We spend 80% of our time in the field”. In respect for Sam Tsemberis, who invented Housing First. I hope they are all doing well.
After moving to Amsterdam, a week ago, I discovered all these dvd’s that I collected over the last 40 years again and I ‘stumbled’ into this video. ‘ACT in Motion’.
When in New York
Sitting at their table, it took me a couple of days to get used to the pace, language and speed of the morning meetings, but once ‘settled’, I could not wait to get out into the city and start visiting participants in their new homes.
I traveled back to Amsterdam in 2004
As a different person, a different social worker, a different father, a different friend. Housing First is not only giving away homes to homeless people: it’s a different attitude towards life and people.
Check this video
Times have changed? Talking about homelessness, we can’t say for the better. The numbers are rising again. Learn from this video, from the people participating in it. And practice Housing First.
It’s cheaper, it’s the clever thing to do. It’s that simple.
On January 1st 2021, we have to leave our current building in Bennebroek. After 5 very inspiring years we are hoping somebody will offer us a new space. Preferably in Amsterdam or surroundings.
Give it to us for free and in return I will turn your building into a Safe Haven, an Art Utopia for people with multiple challenges.
We have been doing this succesfully for 5 years in Bennebroek.
It beats endless talks with a health care professional
It will lift people’s spirit, self image and self esteem.
And Hé!
It’s cheaper. It’s about self direction. It’s about a transformation from patiënt to an Artist. It’s that simple.
Ze hadden elkaar bij toeval ontmoet in een hotel in Breda. Met dat verhaal kwam Ko, mijn vader, naar huis.
Veel later wisten wij dat ze elkaar via een contactadvertentie hadden ontmoet. Dat zou nu best hip zijn,maar dat was toen iets om je voor te schamen. Dat was not done.
Ik heb veel van wat ik in mijn woelige jeugd en opvoeding niet kon gebruiken
Weggegooid of verdrongen, dus ook jaartallen, maar ik denk dat ik een jaar of 10 geweest moest zijn.
Die verkering met mijn vader
Betekende ook dat ze de zorg voor 5 kinderen op zich nam. Voorwaar een opgave als je in Alphen aan den Rijn woont en elk weekeinde naar Terneuzen moet rijden. Voor Anneke was dat niet meer dan logisch.
Het feit dat ze mijn vader een mooie vermelding op haar overlijdensbericht heeft gegund, zegt veel. Er was liefde. Het betekende het tweede huwelijk voor mijn vader. Voor Anneke wat dat de eerste keer en de laatste keer. Hun huwelijk strandde na 16 jaar.
Zij zorgde vanaf dag 1 voor ons gezin op een strenge en liefdevolle wijze. Dat helpt als je een huishouden van Jan Steen mag gaan runnen.
Mamma
Ik kan mij vergissen, maar ik was de eerste in ons gezin die haar zo noemde. Aan de rand van mijn bed, toen ze ons welterusten kwam zeggen. Kiezen tussen twee moeders was mij toen niet gegeven.
Keimpe en Eric
Dat zijn twee boezemvrienden, met wie ik nog steeds vriendschap koester. Op de Lagere School in Alphen aan den Rijn hebben zij les van haar gehad. Ze zaten vooraan in de klas, voor de lessenaar van mijn stiefmoeder. Omdat ze nooit iets uitvoerden. Ze begrepen er niets van dat mevrouw Wiedemeijer, na een paar jaar afwezigheid, ineens terug was met 5 kinderen in haar kielzog.
Wij hebben nogal wat aan haar te danken
Dat gaan Marina, mijn zus, haar dochter en ik, vanavond postuum doen.
Haar bedanken voor de liefde, voor de stabiliteit, voor de strenge doch rechtvaardige hand, voor de corveelijsten, voor de zo door mij verfoeide zelfgemaakte Terlenka broeken en wollen truien, voor de huisarresten omdat ik weer mijn huiswerk niet gemaakt had, voor de jachtschotel met appelmoes, voor haar altruïsme, voor haar strijdlust, voor de opoffering, voor de liefde voor mijn vader en ons gezin, voor het feit dat het met mij en ons toch nog goedgekomen is.
Voor Anneke dus
Voor wat ze voor ons betekend heeft en wat ze voor ons gedaan heeft. Ze heeft in vrede afscheid genomen.
Geeft het pas
Dit alles met jou, de lezer, te delen?
Ik heb geen idee. Maar misschien helpt het je. Zodat je weet dat het mogelijk is als je met een achterstand op de Geluksmarkt geboren wordt, om toch te worden wie je wilt zijn.
Het gaat er om dat je de berichten die het Universum je stuurt kunt zien en horen. Mensen dienen zich op het juiste moment, op de juiste plaats, op de juiste tijd aan. Jouw helpers zijn overal om je heen. Zoals Anneke.
Dan begrijp je ook waarom ik hoopverlener geworden ben
I had them all of my life. They change once in while. And then they are ‘Guru’ off. As a form of meditation I watch some of them on a daily basis. And sometimes not for ages. That’s the comfort of having Guru’s. And Internet.
You have a choice
Turn it on or turn it off. My latest ‘Guru’ is this guy. Russell Brand. Raise your Standards.
A 10 minute and 38 seconds ‘raise your standard’ on Vulnarability, Addiction, Altruism and a Peek inside his life and head.
You can wake me up for that. Any time, any day, any location.
Starting up my own Tiny Taco Take Away is a big time dream.
So I watch Taco Doc’s on Netflix
To lighten up my days.
The latest one I watched was an episode of Chef’s Table, on the life and stories of Cristina Martinez from Mexico.
Yes, this doc is about Cristina and Barbacoa Taco’s
But more important: it’s a documentary on the power of women, on perseverance, on never giving up, on family bonds, on being a survivor of domestic violence, on love for food, on love for people, on being an advocate for immigrants, on being a human activist and so much more. It will dazzle you.
It might be that I am getting old
But apart from that, it’s the story that brings tears to your eyes. Of joy and wonder. It’s mandatory stuff for health care workers and you, who has nothing to do with that.
Is it about the American Dream?
No, not at all. It’s about how people can overcome poverty, grief, loss, rules, stupid regulations and seemingly insurmountable challenges.
While watching, some street images seemed kind of familiar to me
So, my mind wandered of to the Learning Experiences Harry and I made to this wonderful city of Philadelphia and it’s people.
And then, almost at the end of this wonderful episode, my heart rate goes up a little more.
Because (I could have guessed) our Best Philly Friend appears on my screen.
Erma Maula. Human Rights Activist from Philly.
We share our Love for people with lived experience.
Harry Gras, mijn maat, mailde mij na het lezen van het Shared Reading Handboek, de volgende vaststelling: Het is gewoon Bemoeizorg.
Dan ga je er op een vrijdagochtend eens gedetailleerder naar kijken en warempel, hij heeft gelijk.
De basishouding van een excellente Bemoeizorger zou in weinig mogen verschillen van de basishouding van een coach aan de leestafel.
For what it’s worth
Voor geïnteresseerden zet ik hier de basisprincipes van Shared Reading op een rijtje. Natuurlijk in de hoop dat naast Housing First of Bemoeizorg ook Shared Reading jouw interesse wekt en je gewoon een Leesgroep start met een groep mensen die recent of minder recent een woning hebben gekregen.
Want in die eerste weken, nadat mensen die woning hebben betrokken, spreken we van een kritieke tijd in de levens van ex-dakloze-mensen. Als de confetti is gedaald en je komt tot het besef dat jouw leven een drastisch andere wending heeft genomen, wat vang je dan aan met dat surplus aan tijd?
Shared Reading helpt mensen in zoveel opzichten, dat het mij vaak duizelt
Jane Davis, de Founder uit Liverpool, is een dijk van een vrouw, met een verhelderend pragmatische instelling. Want hoe krijg je mensen die het niet gewend zijn (samen) te lezen aan de leestafel?
Je loopt de wijk in en je belt simpelweg aan. De bibliotheek of het theehuis, het wijkcentrum, het buurtcentrum, het kantoor van het Housing First Team, dat zijn allemaal plekken waar je mensen bij elkaar kunt brengen. Zorg voor koffie, thee, limonade, koekjes en trek mensen in jouw verhaal . Gewoon, door aan te bellen en mensen uit te nodigen. Gratis en voor niets.
Dat zijn de 5 sleutelbegrippen waar Shared Reading, maar ook Housing First en Bemoeizorg omheen draaien.
Het is met een grote mate van waarschijnlijkheid dat je deze TedTalk al eens gezien hebt. Evengoed, alle 5 sleutelbegrippen van Shared Reading zijn verenigd in deze 18 minuten. En in de juiste volgorde. Veel mooier wordt het niet. Het maakte Brené Brown wereldberoemd.
Het is belangrijk deelnemers in het verhaal te ‘trekken’ en ze daar ook te houden. Hoe beter jouw voorbereiding m.b.t. de keuze voor het les-, leesmateriaal of jouw aanstaande ontmoeting, hoe groter de kans dat je dat voor elkaar krijgt.
Het doel van een eerste bijeenkomst, les of ontmoeting zou moeten zijn dat er een tweede bijeenkomst, les of ontmoeting komt
Trek al je gastvrijheidsregisters open. Samen Lezen, Housing First en goede Bemoeizorg maken dat mensen zich gehoord en gezien gaan voelen. Sensaties van welke ze lange tijd verstoken waren. Onvoorwaardelijke, radicale acceptatie en de kunst van het authentiek luisteren leiden tot nieuwe inzichten en een doorbraak in het anders kijken naar de wereld, anderen, de omgeving, alsook het luisteren naar andermans verhalen.
Een Aha-Erlebnis a day keep the doctor away
Een doorbraak (breakthrough) kan op veel niveaus en levensgebieden bereikt worden. Taal is krachtig en wanneer die taal samen gelezen wordt, dienen er zich altijd ‘aha-erlebnissen’ aan. Mensen herkennen zich over het algemeen in het materiaal dat jij aandraagt of dat door deelnemers zelf aangedragen wordt.
Met Bemoeizorg is het niet anders. Bespreek wat de ander belangrijk vindt en maak wat jij er allemaal van vindt daar totaal ondergeschikt aan. Het is onbelangrijk. Wat een ander er aan ontleent is zoveel lonender.
Ilja Leonard Pfeijffer kon het in de laatste Zomergasten van dit seizoen niet mooier zeggen.
Wij hebben Geloven meer nodig dan dat we Goden nodig hebben. Ik geloof dat het mogelijk is om iets in deze wereld te verbeteren. Ik geloof dat het mogelijk is om een goed mens te zijn en ook al is het maar voor een kort moment of voor weinig mensen iets te betekenen.
Er is al meer dan genoeg misère in de wereld
Mensen hebben van alles meegemaakt, meer dan eens uitmondend in Trauma. Samen Lezen biedt mensen de kans om die ervaringen op een meer ‘speelse’ manier over het voetlicht te brengen en er ook anders naar leren te kijken, een doorbraak in hun denken en zijn te bewerkstelligen.
Het is helder dat mensen niet hun diagnose zijn, niet hun ervaringen, niet hun etiket. Ieder mens is uniek en meer dan goed genoeg voor deze wereld.
Samen Lezen, Housing First en excellente Bemoeizorg kunnen je tot dat inzicht brengen.
Sluit jouw les, jouw Shared Reading sessie, jouw ontmoeting af met een Feel-Good-Ervaring
Dat kan een gedicht zijn. Een cadeau dat iemand goed kan gebruiken in de huishouding, een bloemetje, een boek, een heerlijk gerecht, koekjes, patisserie, een video die je samen bekijkt, stilte, een gevraagd advies. Nu ja, alles waarmee je mensen met een goed gevoel achterlaat. Met de bedoeling dat mensen uitkijken naar een nieuwe gedeelde ervaring.
Wat is Herstel nou volgens jou in 10 zinnen?
Dat vroeg ik Harry Gras jaren geleden in een kroeg in Chisinau, Moldavië, na een week lang trainen met Moldavische specialisten.
Hoe cool is dat?! Dat je alles wat je met tegenzin geleerd hebt in je achterhoofd kan parkeren?
Nee, niet weggooien
Want ook die kennis heb je nodig. Misschien wel om uiteindelijk te besluiten wat je echt wilt en wie je wilt zijn.
Housing First teams trekken bijzondere Housing First mensen aan. Paradijsvogels. Ik doel natuurlijk niet alleen op hulpverleners, maar ook de mensen die hulp verleend worden, de team leaders, de managers, de directeuren en de bestuurders.
Mind your own
Matt, een Junior Housing First medewerker van het West Harlem Housing First team in New York nam mij in mijn eerste week in die stad mee voor een huisbezoek. Hij verontschuldigde zich, want hij was naar eigen zeggen ‘een Rookie’, een beginneling.
We betraden de woning van een oudere mevrouw die naast allerlei psychische problemen, een ernstige vorm van Psoriasis had. Haar woning was van onder tot boven bezaaid met huidschilfers.
We waren koud binnen of ik vroeg Matt op fluistertoon of er in de buurt een Deli (kleine supermarkt) te vinden was? Misschien kunnen we daar een bezem en stoffer en blik kopen? Ik dacht die mevrouw daarmee een dienst te bewijzen.
Can I ask you a question?, vroeg Matt.
Sure.
Is this your house?
No, I don’t think so.
Well then, mind your own fucking business.
Ik heb er vele lessen geleerd
En dit was misschien wel de belangrijkste.
Als je het gevoel hebt dat je moet interveniëren, doe dan niets. Als je het gevoel hebt dat je niets hoeft te doen, bedenk dan iets creatiefs.
Ik had die mevrouw ook kunnen uitnodigen om naar the Botanical Gardens in the Bronx te gaan
Dat was slechts een korte Subway-rit-away. Dan hadden we een andere kennismaking en een ander gesprek gehad.
In plaats daarvan, dankzij Matt, gingen we samen de was doen. In My Beautiful Laundrette, om de hoek. Toen leerde ik dat zij haar woning elke maand zelf schoonmaakte en er dus geen enkele reden tot overmatige zorg nodig was. ‘Pathways to Housing heeft mijn leven gered.’
Barry, in Philadelphia, was decennia-lang dakloos geweest
Het viel de medewerkers van het Housing First Team op dat alle apparaten, stofzuiger, strijkijzer, koffiezetapparaat: alles wat je in een huishouden nodig hebt, in de kasten van zijn woning verstopt waren.
Als Barry die apparaten nodig had, dan moest hij het tape van de doos trekken. Hij haalde hij ze uit de doos, uit het plastic, uit het witte piepschuim, en na gebruik, stopte hij ze met een vast stramien weer terug in de doos en in een kast.
Pas na twee jaar stopte hij met dit ritueel
Hij gooide de dozen en het plastic weg.
Dat is wat dakloosheid met je doet. Het is een levensgroot trauma. Al die tijd had hij het idee dat hem een valse belofte was gedaan en dat hij de woning overnight weer zou moeten verlaten. Ingepakte dozen zijn nu eenmaal iets makkelijker te verhuizen. Hij was er elke dag klaar voor.
Anything or anyone, that does not bring you alive, is too small for you.
Het klinkt misschien vreemd
Maar die zin, dat is mijn rode draad in het werken met mensen die traumatische gebeurtenissen hebben meegemaakt. Dakloosheid is zo’n trauma.
Medewerkers van Housing First Teams en de cliënten met wie zij werken hebben een onbedwingbare behoefte tot authenticiteit, tot vrijheid en vrijheid van handelen.
Stel alles in het werk om mensen weer tot leven te brengen. Awakenings. Betracht alle creativiteit die in je hebt. Denk niet Out of the Box, gooi die doos eenvoudigweg weg.
Werd ik opgehaald door Manuel, een Pathways to Housing Messenger en mens met geleefde ervaring. Die bracht post rond bij alle 7 Housing First Teams en hij zorgde ervoor dat rookies, zoals ik, op de plaats van bestemming aankwamen. We waren op weg van 125th Street in Harlem naar Brooklyn. Een Subway ride van pakweg een uur.
In the Subway wilde ik een gesprek op gang brengen en ik vroeg hem belangstellend uit welk land hij afkomstig was.
At Pathways to Housing we don’t ask such questions. We are One Family. We strive to solve homelessness for people from all cultures.
Ik heb er verder het zwijgen toegedaan. Ik was zo groen als het gras op de voetbalvelden van de Koninklijke HFC in Haarlem.
Een Housing First Team hoeft nooit te werven
Niet voor mensen die ervoor in aanmerking komen, want dat zijn alle dakloze mensen. Housing First is a basic human right. And the numbers are rising. All over The World en dus ook in Nederland.
Ook niet voor medewerkers overigens. Die dienen zich vanzelf aan. Dat zijn de werkers die niet in een malletje willen passen. Die zich niet willen storen aan conventies. Mensen die het verschil willen maken, die geloven in een wereld waarin diversiteit en deviantie gewoon is. Het loont om anders te zijn. Die medewerkers en hun dakloze mensen zijn de spiegels van onze wereld.
Leren moet en is noodzakelijk
Evengoed, soms helpt het als jij jezelf wilt overgeven aan de-learning.
Op 1 februari 2021 loopt ons huurcontract met GGZinGeest af. Dan zullen we ons huidige gebouw op het terrein van het ‘oude Vogelenzang’ moeten verlaten. En dan komt er een einde aan 5 jaren Living Museum in Bennebroek.
Persoonlijk heb ik de keuze gemaakt om na die datum niet door te gaan als directeur van the Living Museum in Bennebroek en Omstreken. Het is tijd voor nieuwe activiteiten en plannen. In Amsterdam en Omstreken.
De kunstenaars van the Living Museum in Bennebroek hebben in de afgelopen 5 jaar laten zien dat ze zo’n project en Levend Museum prima zelf kunnen runnen. Het zijn ware ambassadeurs voor the Living Museum geworden en naast hun unieke kunstenaarschap hebben zij geweldige leiderschapskwaliteiten ontwikkeld.
Ik gun ze heel graag een nieuw gebouw, in Bennebroek en Omstreken, zodat ze kunnen doorgaan met wat ze in die 5 jaar hebben opgebouwd. Samen staan ze sterk en kunnen zij dat aan.
En ik zou het geweldig vinden als we de kunstenaars van the Living Museum in Bennebroek daarmee kunnen helpen. Ik wil er in deze laatste maanden van 2020 mijn uiterste best voor doen.
Wie heeft er een idee? Wie kent invloedrijke mensen in die omgeving? Wie kent er leegstaande gebouwen die wellicht als nieuw (tijdelijk) onderkomen van een groep plaatselijke kunstenaars kan dienen? Wie bezit er wellicht een gebouw dat een periode voor dat doeleinde kan dienen?
Kortom, wie kan ons helpen? Alle inspiratie, ideeën, leads en dromen zijn welkom.
De naam ‘The Living Museum’ is een Open Source, dus die naam, die nemen ze alvast mee. Duizenden mensen weten inmiddels waar die naam voor staat: gastvrijheid, oogverblindende kunst, een wereld waarin diversiteit heel gewoon is, inspiratie, vriendschap, Woodstock, een plek waar je kunt zijn wie je wilt zijn, een oordeel- en stigmavrije omgeving, een plek waar je als groep een dag lang ongedwongen kan zijn, en nog veel meer.
Wie kan ons helpen? Bij voorbaat, duizend maal dank.
In het werken voor dak- en thuisloze mensen doen zich onnoemelijk veel uitdagingen en dilemma’s voor. Situaties waar je goed over na moet denken en waar jij je met mensen uit jouw team over moet buigen.
Hulpverleners lijden aan de onbedwingbare behoefte om hulp te verlenen. Om mensen te redden. Om de moeilijke en benarde situaties waarin hun klanten zich bevinden op te lossen.
Het is de kunst nu juist dat niet te doen
En jouw mensen zelf de fouten te laten maken en daarvan te leren. Ga op je handen zitten. Wees een goede coach. Loop met mensen op. Geef geen ongevraagd advies. Handel en reageer als je daarom gevraagd wordt en niet op voorhand.
Verlaat je niet op beperkingen, op wat volgens een andere allemaal niet mogelijk is. Denk als een kind. Als een artiest, een kunstenaar. Dan is er altijd meer mogelijk dan je denkt.
Het is anders gesteld met de gemiddelde mens in onze samenleving. Die loopt op weg naar zijn werk over het algemeen voorbij aan mensen die op straat leven. Dat is geen kritiek, die mensen hebben waarschijnlijk genoeg aan hun eigen besogne, evengoed, het is the Way of The World. Dakloosheid is zo oud als de wereld.
Ik tekende ooit het verhaal op van Arjen. Die kon ons haarfijn en treffend uitleggen hoe het voelde om dakloos te zijn. De eenzaamheid die uit dat verhaal spreekt is overweldigend. Om dat op te lossen reis je naar het einde van de wereld en terug.
We hebben virtuele breekijzers nodig om dat op te lossen
Ieder mens heeft een goed hart en mensen doen graag iets voor een ander. Het is aan jou, de hulpverlener om de juiste snaar te raken in de zoektocht naar diensten voor jouw cliënt.
Start je eigen Stichting
Back in the days, toen ik nog voor Mentrum werkte en hoofd was van het daklozenteam (Rehabteam), hebben we met behulp van de broer van Jules Tielens, onze teampsychiater, een Stichting opgericht. Die was destijds in de leer bij een notariskantoor en kon dat voor weinig geld voor ons doen.
Dat was geheel tegen ziekenhuispolicy in, maar regels zijn er nu eenmaal om gebroken te worden
Als wij ergens een les verzorgden of op een congres mochten spreken, dan werden de gelden die wij daarvoor ontvingen op de stichtingsrekening gestort. Er stond altijd geld op die rekening, want we waren veel gevraagde sprekers en trainers.
Iemand die midwinter op blote voeten bij ons binnen kwam lopen, die kon er op rekenen dat wij die persoon voor zijn komst met een paar kekke schoenen beloonden.
Je maakt een vriend voor het leven
En die man komt de volgende dag bij je terug. Ik wil maar zeggen, hulpverlening houdt niet op bij een goed en betekenisvol gesprek. Direct handelen als iemand ernstig verlegen zit om wat dan ook, dat helpt. Geld is daarbij onontbeerlijk. Het stelt je in staat om onafhankelijk te zijn en mensen het gevoel te geven dat je all the way wilt gaan om ze te helpen.
Jouw aanvraag voor geld uit al die instellingspotjes hoeft niet eerst over vijf bureau’s heen om uiteindelijk een negatief antwoord te mogen ontvangen
Ook bedrijven zijn zeer bereidwillig om een goede daad te verrichten. Mijn beste bedelbrief schreef ik jaren geleden aan Oger Lusink. De eigenaar van een sjieke kledingzaak in de PC Hooftstraat van Amsterdam.
Alles is geoorloofd, mits gemeten met een ethische meetlat, om mensen te motiveren voor hulp
Stel je maar eens voor dat het jouw familielid betreft. Hoe ver zou je gaan om die persoon van de straat te krijgen?
Het helpt als je als hulpverlener een schier onafzienbare databank in je hoofd hebt zitten als het gaat om beschikbare methodieken. Evenwel, beschikken over het gogme van Willem van Hanegem of een marktkoopman van de Dappermarkt, is minstens zo handig. Willem is een omdenker pur sang.
‘Ik was niet de snelste, maar ik was nooit te laat’
Als je even een lege agenda hebt, ga dan op de fiets de stad in. Ga koffie drinken bij bevriende instellingen. Laat je gezicht zien. Spreek met mensen, met ondernemers: winkeliers, bouwmarkten, supermarkten. Zoek naar mensen die iets willen doen voor iemand met een achterstand op de Geluksmarkt. Er zijn legio van die mensen.
Wees Easy like Sunday Morning
Geen berg is te hoog voor jou. Straal dat uit naar jouw klanten. Als je succesvol wilt zijn in wat je doet, haak dan aan bij succesvolle mensen. Mensen die goed in hun vel steken. Mensen die jou op ideeën brengen. Die je inspireren om het beste uit jezelf en jouw cliënt te halen. Als Kennis en een groot Netwerk your middle name is, dan is Ritselen voor de Goede Zaak een piece of cake.
Wellicht heb je behoefte aan verhalen uit de oude doos van een bemoeizorger. Ik schreef 18 jaar lang honderden columns voor het Straatjournaal te Haarlem. Een selectie daarvan kun je vinden op deze pagina, Rokus aan de Rand. Het wachtwoord is ‘Ontmoetingen’.
Of je kunt wachten op mijn E-book de Holenman van Amsterdam-Noord (2021). Deze post maakt daar onderdeel van uit.
De Recovery Quotes en prachtige foto’s zijn van de hand van Kitty Kilian, een vriendin en de beste Blogster van het Land, de Blogacademie.
Er zijn vele manieren om jezelf als hulpverlener/coach/begeleider een rol te geven in de levens van mensen met geleefde ervaring. Daarbij is het totaal onbelangrijk wat jij van iets vindt. Listen in Wonder. Daar gaat deze post over.
De kunst is om vooral voorwaardenscheppend aan de slag te gaan en bezig te zijn. En als jij iets bedenkt, schrijf dat dan toe aan de ander. En dan heb ik het vooral over de mensen die jij helpt.
Zet de mensen met wie je werkt in de Hoofdrol
Het gaat er om dat zij een ervaring op gaan doen die ze niet meer gaan vergeten.
Omdat er niets simpeler, doeltreffender, mind blowing leerzamer en inspirerender is
Het grijpt in op veel levensgebieden en de talenten die huizen in de mensen met wie we werken.
Wat is het idee?
Stel een groep van 12 mensen samen. Dat is het ideale aantal.
Er is geen ballotage. Iedereen is welkom.
Er zijn een paar regels. Maar niets om je zorgen over te maken.
Vraag die 12 mensen om een verhaal/presentatie voor te bereiden. Een verhaal over iemand die ze na aan het hart ligt. Dat mag ook over die persoon zelf gaan. De ‘presentatie’ mag ten hoogste 18 minuten duren, maar ook niet korter. Precies 18 minuten.
Deelnemers mogen dat verhaal aanvullen met foto’s, video’s, tekeningen, muziek, zolang je wat je daarbij nodig hebt maar in een rugzak of tas kunt meedragen. Het verhaal mag niet voorgelezen worden. Je mag er wel een spiekbriefje met steekwoorden bij gebruiken.
Huur 12 fietsen
En kies een stad uit waarvan jij denkt dat die stad tot de verbeelding van de deelnemers spreekt. Vertel de mensen dat ze in die stad een locatie mogen uitkiezen waar zij hun verhaal aan de groep mogen gaan vertellen.
Als gids ben jij verantwoordelijk voor het uitstippelen van de route door de stad. Het is belangrijk dat iedereen aan bod komt. Dus bereid je terdege voor. Verdiep je in de topografie van die stad. Kies veilige routes. En wees een goede time keeper.
Jij verzorgt ook de introductie van elke spreker. Doe dat met verve en met alle positiviteit die je in je hebt. It’s a once in a life time experience voor de meeste mensen. Een opbouwende en empowerende inleiding is de Bom.
It better be unforgettable.
Zorg voor de perfecte omstandigheden. Denk aan omgevingsgeluid. Zorg dat de spreker verstaanbaar is. Niets mag dat persoonlijke verhaal in de weg staan.
Bedenk ook waar je tussen de middag gaat lunchen met jouw groep. Zo’n dag vraagt veel energie. Neem energie-bars en drankjes mee. Tank bij. Reserveer ruim van tevoren alvast 14 stoelen.
De 14e stoel is voor een singer-song-writer die jij hebt uitgenodigd.
Elk verhaal wordt beloond met een lied van de hand van die meereizende artiest
Die kennen alle ins and outs van het werken met mensen met uitdagingen. Je hoeft ze niets uit te leggen. Het zijn goede herstelcoaches. Hun liedjes zeggen meer dan 1000 van jouw woorden.
Het is verboden vragen te stellen
Voorkom dat de mensen die net naar een verhaal van een deelnemer hebben geluisterd vragen gaan stellen aan de verteller. Dat is stricktly forbidden. Die vragen gaan over het algemeen over de vragensteller zelf en op die manier neemt die het verhaal over of weg van degene die net zijn persoonlijke doopceel heeft gelicht.
Vragen stellen mag, maar pas de volgende dag. Zorg ervoor dat mensen de kunst van het onbevooroordeeld luisteren leren en naleven. Ook als emoties voor-, tijdens-, of daarna de overhand nemen. Dat zijn altijd goede emoties en ze behoren toe aan de verteller. Stay in the moment of Magic. Daar op die bijzondere plek, in die bijzondere stad, samen met die 12 paradijsvogels.
Je vraagt je wellicht af wat mensen allemaal leren op zo’n dag?
Je leert een stad in één dag op je broekzak kennen.
Je smeedt op één dag een bijzondere band tussen 14 verschillende mensen.
Die worden misschien wel vrienden of vriendinnen van elkaar.
Mensen voelen zich gehoord en gezien. In veel gevallen voor het eerst in lange tijd.
Mensen komen op vele manieren en letterlijk in beweging (fysiek en cerebraal). It beats watching TV en achter de begonia’s zitten.
De hulpverlener ziet 12 mensen op één dag. Daar kun je bij een zorgverzekeraar of andere subsidiënt mee thuiskomen en dat doet niemand je na.
Deelnemers leren zichzelf presentaties te geven. Dat is een boost voor het zelfgevoel en de zelfwaardering.
Je stelt iemand in de gelegenheid misschien wel voor het eerst een herstelverhaal te vertellen.
Je leert iemand zichzelf te zien in een totaal ander daglicht.
De hulpverlener leert zichzelf voorwaardenscheppend te werken. En zichzelf totaal onbelangrijk te maken. Zoals het hoort.
De stad die je mensen laat bezoeken en de mensen in jouw groep zijn vanaf die dag onlosmakelijk verbonden met mooie verhalen en prachtige liederen. Dat laat een onuitwisbare indruk en herinnering achter.
Je maakt vrienden en vriendinnen voor het leven. Je bouwt vriendschap en vertrouwen op. De bouwstenen voor een goede hulpverleningsrelatie.
Aan het einde van de dag heeft iedereen het gevoel alsof ze al een week met elkaar op stap zijn.
Je maakt een einde aan die 45-minuten-per-week-tot-volgende-week-cultuur.
It’s an offer people will not refuse. It’s cheaper. It’s the clever thing to do. It’s human. It’s why we are here. It saves lives. It’s that simple.
Dit bericht maakt onderdeel uit van het boek ‘De Holenman van Amsterdam-Noord’, Rokus Loopik (medio 2021).
Kun je aan Housing First doen zonder eerst aandacht te schenken aan jouw Houding First?
Het weggeven van een woning aan een dakloos persoon is goedbeschouwd de eenvoudigste handeling die je kunt praktiseren. Je beschikt over de sleutel van een woning en die geef je weg. En vanaf dat moment heb je de levensloop van iemand een drastische, overweldigende, mind blowing, en positieve wending gegeven. Zo simpel is het. En bovendien een stuk goedkoper dat al het aanbod dat we een dakloos persoon kunnen aanbieden.
De Schuldhulpverlening en Maatschappelijke Opvang zijn een Industrie. Veel mensen verdienen er een boterham aan. Daarmee zeg ik niets over de mensen die er werken. Die doen het werk met hun hart. Het schort ons aan het inzicht dat mensen recht hebben op Liefde, Huisvesting en Geld. Dat is het uitgangspunt. Volgens the Declaration of Human Rights.
Zodra je daarin gaat voorzien, gaan mensen hun beste beentje voorzetten om een betekenisvol leven te leiden. Zoals jij en ik.
Je maakt een vriend of vriendin voor het leven
Evengoed, zoals gezegd, een eenvoudiger manier dan huizen weggeven is er niet. Evenwel, welke houding past daarbij? Wat gaat er aan vooraf en wat gebeurt er daarna?
Housing First is veel meer dan dat. Het is een levenshouding. Het is een filosofie. Het is een mensbeeld. Het is wie jij wilt zijn. Of niet?
Alles wat je doet in de eerste 5 minuten van een contact is bepalend voor de uitkomst van jouw relatie met de persoon die je voor het eerst in je leven tegenkomt
Denk daar aan als je een winkel binnenloopt. Als je naar het gemeentehuis gaat voor een onmisbaar formulier. Als je naar de tandarts gaat. Als je via Marktplaats dat felbegeerde collectors item hebt gekocht en gaat afhalen. Als je vanuit een showroom een nieuwe auto gaat kopen. Als je naar de Kamer van Koophandel gaat om jouw nieuwe bedrijf op te richten.
Het is jouw moment om een onuitwisbare indruk op iemand achter de laten. Om een vriend of vriendin voor het leven te maken. Om iemand de credits te geven die hij verdient.
Als je dat authentiek, liefdevol en empatisch aanpakt, dan verander je daar de levensloop van die persoon mee. En dat van jou.
Het is niet de methodiek die bepalend is voor de uitkomst van een therapeutisch contact, voor het succes van een behandelrelatie of begeleidingscontact: het is de persoonlijke relatie
Dat is het uitgangspunt.
Het betekent niet dat het overbodig is om kennis op te doen, te oefenen, te studeren, te lezen, fouten te maken, zoveel kennis te hebben dat mensen kunnen kiezen uit de vele opties die jij te bieden hebt.
Maar dat is het uitgangspunt. Liefde voor je vak en voor mensen. En in die eerste minuten een houding aan te nemen die mensen nooit meer gaan vergeten.
Wees die onderscheidende persoon in het leven van die persoon
Wees present in dat eerste moment. 100 Procent. Gisteren is weg en morgen is uiterst ongewis. Stoor je niet aan de regelgeving van subsidiënten. Geef iemand alle tijd die jij denkt tot je beschikking te hebben. En meer dan dat.
Schotel die persoon appelgebak met slagroom voor. Neem een bloemetje mee. Start jouw gesprek met een wonderschoon gedicht. Een quote. Verruil jouw spreekkamer voor een wandeling langs het strand. Gooi dat rijtje met intake-vragen in de prullenbak. Wees belangstellend waarom iemand die dag naar jou toe is gekomen. Wat is er met je gebeurd? Wat heeft er tot nu toe voor je gewerkt? Wat zijn jouw talenten? Wat zijn jouw dromen? Met wat wil jij na deze eerste kennismaking de deur uitlopen?
Doe je uiterste best om een wereldburger te zijn
Ga op reis. En als dat nu niet kan, nodig iemand uit voor wandeling. Want dat kan makkelijk, met een beetje afstand. Staaf jouw overtuigingen aan die van een ander. Verschaf jezelf nieuwe inzichten. Schrijf je in voor een online cursus/seminar/workshop/training. Surf the Internet. Zoom, FaceTime. Spreek met anderen. Laat je inspireren. Laat je niet weerhouden door wat er allemaal niet meer kan. Er kan nog zoveel.
Sluit je bij Out of the Box-initiatieven. De Socialrun. Psychosenet. Nederland en België. Herstelbureau’s en Academie’s. Out of the Box TV. Howie the Harp. Astare. ENIK, Recovery College. Nei Skoen in Helmond. The Living Museum in Eindhoven, Tilburg of Bennebroek.
Het gaat er niet om of je Housing First Modelgetrouw bent
Wat voor een Housing First Worker opgaat, gaat ook voor jou op. It takes two to Tango.
Het maakt dus geen donder uit of jouw zojuist toegekende woning het eerste jaar op naam van de instelling staat die jou in je nieuwe huis gaat begeleiden. Of je een contract moet tekenen waarin net iets meer regels staan dan in een gewoon huurcontract. Of je moet toestaan dat er één keer in de week iemand langskomt. Of jouw begeleider je gaat helpen met Money Management. Ook dan scoort een Housing First Aanpak 85% succes. In elke Wereldstad. En kun je betekenisvolle relaties opbouwen.
Het heeft niets te maken met bemoeizucht
Maar alles met de diepgewortelde Housing First Wens dat jij nooit meer dakloos wordt. Dat je altijd op iemand terug kunt vallen. Dat er altijd iemand voor je klaarstaat. Dat is zoveel meer dan wat je in voorgaande jaren, dakloos, levend in een vacuüm, hebt ervaren. Je telt weer mee. Je hebt een plek midden in de samenleving verworven. Je speelt een rol in de levens en gedachten van een ander.
Live up to it
En je kunt weer gaan richten op wat belangrijk is voor jou. Het is een wederzijdse afhankelijkheid. En soms is het goed afhankelijk te zijn. Niemand is geboren om alleen te zijn.
Terug naar Houding First voor hulpverleners
Je bent niet uit de hemel gezonden om mensen te helpen
Vier feest. Als je iemand zojuist de sleutel hebt gegeven voor zijn nieuwe woning. Als je dat gegeven is door de nieuwe bewoner. Evengoed, verwacht geen dankbaarheid. Housing is a basic human right. Goedbeschouwd is het helemaal niet zo bijzonder wat je net aangeboden hebt. Normaliseer.
Ook zonder jou had deze dakloze man, vrouw, gezin de woning gekregen. Van een andere hulpverlener.
Focus je op de dag van morgen. Op de inhoud van jouw relatie tot de nieuwe bewoner. The Housing First Aftermath is veel belangrijker. Streef naar gelijkwaardigheid, niet naar afhankelijkheid. Fouten maken mag. Daar leren mensen van. Ook jij, de hulpverlener.
Er zijn verschillende soorten vriendschap
Je doet er goed aan vriendschap op te bouwen en vertrouwen. Vanuit die relatie gaan mensen je nooit teleurstellen en doen ze wat nodig is om in een wijk te wonen en één te zijn met anderen. Vanuit die hoedanigheid is het een stuk makkelijker om het eens te zijn over het feit dat je het oneens bent. Dan wordt een ongevraagd advies iets wat uit betrokkenheid gegeven is. En kun jij je gelegitimeerd verontschuldigen voor wat je gesteld hebt of voordat je dat gaat doen. Vanuit vriendschap, van welke aard dan ook, rekent niemand je daar op af.
Iedere nieuwe bewoner begrijpt dan dat jij naast je werk een ander (sociaal) leven hebt
Dat hoef je niet uit te leggen.
Housing First heeft mijn wereld op zijn kop gezet
Het heeft alles in een ander, meer humaan, perspectief gezet. Ik ben er gelukkig nooit meer van genezen. Het kwam op het juiste moment (het laatste werkbezoek van een studiereis), op de juiste plaats (New York), de juiste tijd (2002) en met de juiste persoon (John Sullivan, team leader Housing First Team, New York, East- Harlem).
Werk aan je Houding First
Wees iemand van betekenis. Voordat of als je aan Housing First gaat doen.
Met dank aan Alan Fernando Bunsee voor de titel van deze post en de inspiratie die subiet kwam opborrelen. Deze post is onderdeel van het boek ‘De Holenman van Amsterdam-Noord’.
Next Year, in June, I will be heading for Santiago de Compostela on my electric bike, as an attempt to gain attention for the inclusion of people with complex Mental Health Challenges in our society.
I am hoping to attract partners and sponsors who are willing to support and donate to this challenge. And thus Work on a World that works for Everybody with me.
Along the trip I will meet people and visit institutes and interview people on this honorable topic. I will write stories for my partners and sponsors.
Once back home, I will write a book on my experiences. Every week people can chat with me through the ZOOM Medium for a Q and A. Also, people can send me into The World with a special assignment. Anything is possible.
Is it a challenge? Yes, it’s a big challenge. But, I am in for it. Ready to make a difference. In the end, is there anything better than meeting new people and making new friends? I don’t think so.
Een Respijthuis is een voorziening die voorziet in een grote behoefte. Het is duidelijk dat veel mensen het thuis i.v.m. psychische- en of psychiatrische problematiek niet redden. Voor sommige mensen is een opname in een GGZ-voorziening noodzakelijk. Maar wat als je daar ‘te goed’ voor bent en toch support nodig hebt. Dan biedt een Respijthuis uitkomst.
Het is een plek waar je tijdelijk kunt verblijven, onder condities die jij zelf bepaalt en vormgeeft. Waarom dat zo belangrijk is, leg ik je later in dit bericht uit.
Is het een nieuw fenomeen in ons land, in de wereld?
Nee, het is al door veel mensen bedacht en uitgevoerd. Misschien onder een andere naam, maar toch. Evengoed, Nederland zou een aantal van dit soort voorzieningen kunnen gebruiken. Het voorziet in een behoefte. Er zijn er te weinig van. We besparen er veel ellende en kosten mee. Er wordt beter naar je geluisterd. Alles wordt aangeboden op vrijwillige basis. Je mag er werken aan wat jij belangrijk vindt. Het is aangetoond dat daarmee een opname in zo’n onprettige GGZ-kliniek voorkomen kan worden.
De Kunst afkijken
Dat hebben Harry Gras, ik en anderen vooral gedaan in de Verenigde Staten. Bij People USA.Steve Miccio is de Founder van deze organisatie, die voor 100% gerund wordt door Certified Peer Specialists, mensen met Geleefde Ervaring, Ervaringsdeskundigen. Het is een vaste stop in de Learning Experiences die Harry en ik al jaren organiseren. In elke groep die we hebben meegenomen naar Poughkeepsie zat er iemand die verlicht naar huis ging. Die naar huis ging met het idee een Respijthuis te gaan opzetten.
Dat is die mensen in beperkte mate gelukt. De ervaringsdeskundigen die daar met veel passie en energie aan gewerkt hebben, zijn uiteindelijk van een koude kermis thuisgekomen.
Ik leg het je uit
Hieronder volgen een aantal aanbevelingen over hoe je zo’n huis kunt opzetten. Althans, ik beschrijf dat vooral in voorwaarden en gedrag. Verwacht van mij geen bedrijfsplan. Ik ben een lousy projectleider. Het helpt je enorm als je daar iemand anders voor vraagt.
Voorwaarde 1
Situeer jouw Respijthuis in een gewone woonwijk, tussen andere burgers. Of in een lommerrijke omgeving, dat strekt ook tot aanbeveling. Het enige wat je naast de voordeur aan het huis mag plakken is het huisnummer. Elke behoefte om dat huis te voorzien van de naam van een instituut mag meteen de nek omgedraaid worden. Dat is misplaatste egotripperij en een onbedwingbare behoefte tot stigmatisering. Mensen wonen in dat huis als gewone burgers, net als ieder ander in die wijk. Waarom we voor mensen met complexe problemen complexe en naargeestige gebouwen ontwikkelen is mij een raadsel. Onderzoek naar het effect van Healing Environments heeft allang aangetoond dat mensen zich er sneller beter gaan voelen. En als het dan toch een naam wilt geven, noem het dan the Rose House. Veel vriendelijker wordt het niet.
Ga eens kijken bij Frits in Baarle-Nassau. Of bij het Respijthuis van HVO/Querido in Amsterdam-Noord.
Dit gebouw heet Sugar Hill en staat Uptown, New York. Het concept is bedacht door Ellen Baxter, CEO van Broadway Housing. Er wonen 250 gezinnen. De helft van de mensen heeft een lager inkomen, de andere helft zijn mensen met psychische- en psycho-sociale problemen. Waar normaal gesproken wegbewijzering en bordjes hangen, heeft Ellen besloten er kunst op te hangen. In the basement kun je naar een museum voor kinderen en er is een school voor jonge kinderen uit de wijk waar dit gebouw staat. Aan niets kun je zien dat het hier een instelling betreft. Mensen wonen er zoals andere mensen er wonen. Een bezoek aan het plaatsje Geel in België, 30 jaar geleden, was voor Ellen aanleiding om haar aanbod op deze manier vorm en inhoud te geven. Het gebouw staat op een centrale en duidelijk herkenbare plek in de wijk. Je kunt er niet omheen.
Voorwaarde 2
Richt het Respijthuis gezellig in. Voorkom elke associatie met een GGZ-instelling. Hang kunst aan de muren. Hang er empowerende teksten aan de muur. Zet er gemakkelijke stoelen neer. Zorg dat er een grote open, perfect geoutilleerde keuken is, met een grote tafel, waar alle mensen die er wonen aan kunnen zitten, ook als er niet gegeten wordt. Een flinke tuin strekt ook tot aanbeveling. Het helpt als we mensen voldoende leefruimte aanbieden, zodat je elkaar niet voortdurend voor de voeten loopt. Een sport-, yoga, lees- en muziekruimte is een must.
Voorwaarde 3
Koppel jouw Respijthuis los van een GGZ-instelling of een instelling voor Maatschappelijk Opvang. Financieren mag, maar bemoeien met is verboden. Een Respijtvoorziening en wat je daar aangeboden krijgt, heeft een totaal andere insteek dan in de vernoemde instellingen gebezigd wordt. Zorg dat je onafhankelijk bent. Zorg ervoor dat de staf en de bewoners er het voor het zeggen hebben. Wees daarin onverbiddelijk. Elke inmenging van buitenaf gaat je enkel hoofdbrekens, een ongebreidelde vergadercultuur, bureaucratie, gedoe en dus problemen opleveren.
Voorwaarde 4
Stel een projectleider met ervaring aan of een ervaringsdeskundige met ervaring in het leiden van een project. Het is maar hoe je het wilt bekijken. Het is belangrijk dat je er een 100% door ervaringsdeskundigen geleid en vormgegeven project van maakt. Dat is dan meteen Voorwaarde 5. Dan hebben we dat ook maar meteen gehad. Geen discussie. Excuses.
Voorwaarde 6
Stel een Supervisor aan. Dat is iemand die ervaringsdeskundig is en is getraind om mensen te superviseren. Het mogen ook twee of drie mensen zijn, want die persoon mag 24/7 beschikbaar zijn voor mensen die in dat Respijthuis werken. In dit werk worden we meer dan eens geconfronteerd met situaties, levensverhalen die veel bij ons losmaken. Het helpt als je daar met een deskundig iemand over kunt spreken. Zodat je bepakt en bezakt een gesprek in kunt gaan. En een probleem en inzicht kunt laten waar het thuishoort.
Voorwaarde 7
Deze slide is getrokken uit een presentatie/training over Trauma Informed Care van Pathways to Housing (Housing First), Burlington/Vermont. Ook een adres waar Harry en ik regelmatig aankloppen met onze groepen. Ik wil er hier eigenlijk betrekkelijk weinig over uitleggen. Als je (nog) niet begrijpt waar dit over gaat, dan is het wenselijk je daarin te gaan verdiepen, want kennis van- en affiniteit met Trauma Informed Care is eigenlijk een voorwaarde om in een Respijthuis te kunnen werken. Als je over die presentatie wilt beschikken (84 slides), stuur me een verzoek tot inzending via rokus@icloud.com.
Voorwaarde 8
Werk Trauma Informed. Hier een tipje van de sluier. Meer informatie vind je in de presentatie die ik je ga sturen. Althans, als je daarom vraagt.
Alles wordt makkelijker als je hier sjoege van hebt. Dan begrijp je waarom mensen doen wat ze doen en zeggen wat ze zeggen. Dan weet je wat er achter het gedrag van mensen schuilgaat. Radicale en onvoorwaardelijke acceptatie van de ander en van een andere overtuiging helpt je in de communicatie met andersdenkenden.
Voorwaarde 9
Ik verval in herhalingen, maar daarom niet minder noodzakelijk. Zorg er voor dat jouw staf sec uit mensen met Geleefde Ervaring bestaat.
Voorwaarde 10
Choice. Keuze. Dat is al net zo belangrijk als die andere voorwaarden. Housing First en Money First gaan uit van vrije keuze. Weinig mensen doen iets waar ze geen zin in hebben. De uitkomst is nu eenmaal beter en hoopvoller als mensen uit vrije wil ergens voor kunnen kiezen. Het helpt als jouw Respijthuis daarom kan voorzien in veel manieren om aan herstel te werken. Dat alles onder het motto: Niets moet, alles mag. En dan gaan mensen doen wat je hoopt dat ze gaan doen. WRAP (Wellness Recovery Action Plan), Samen Lezen (Shared Reading), Yoga, LEAP (Listen, Empathize, Acknowledge, Partner), EMDR, Motivational Interviewing, Intentional Peer Support, Trauma Informed Care, Story Telling, HEE (Trimbos), Systematisch Rehabilitatiegericht Handelen (Den Hollander en Wilken), enzovoorts. Raadpleeg de vele Herstelbureau’s bij jou in de buurt. Werk samen en deel (ervaringskennis)-kennis. Het kost niets en levert je alles op.
Voorwaarde 11
Stel een Mission Statement op en hang die op een centrale plek aan de muur. Het liefst in een paar regels of in 1 regel. Zodat mensen weten wat ze van jouw voorziening kunnen verwachten.
Where Hope greets you at the door and Recovery is the expectation
Dat is the Mission Statement van People USA. Duidelijker en bondiger kan het niet.
Voorwaarde 12
Steve Miccio en zijn mensen zijn al vaker in Nederland geweest. Hij kent onze cultuur door en door. Zij delen hun expertise graag en met iedereen. Nodig hem uit. Hij komt.
Voorwaarde 13
Stuur ervaringsdeskundigen naar Amerika. Geef ze een internship van een maand of drie bij People USA. Dat gaat jouw Respijtvoorziening helpen. Chantall, Bart, Noeki, Suzanne en Floris gingen je voor. Het was een once in a life time experience. Zij kunnen je the ins and outs haarfijn uit de doeken doen.
Voorwaarde 14
Bekijk deze video. Made by the people of the Western Mass RLC (Recovery Learning Community).
I am a big fan of this RLC and the films they make. I watch their films of and on to remind me what is important when speaking about recovery. Also watch ‘The Virtue of Non-Compliance’. No, it’s not Anti-Psychiatry. If you watch with great attention, you will find out there is lot to learn for people working that System.
Last year I was lucky to meet two people of their team at the Alternatives in Boston.
Last but not least
People USA deelt haar expertise graag. Laad hier hoe zij hun Rose House hebben opgezet, waarin mensen getraind worden en wat je daarvoor nodig hebt. Ik heb toestemming om het met jullie te delen. Read it. Learn.
Persoonlijk heb ik niet zoveel met TV. Ik heb er geen tijd voor en als ik mij er dan eens een avond aan overgeef, dan voelt het aan het einde van de avond alsof ik 25 Cheeseburgers naar binnen heb gewerkt. Ik voel mij miserabel. Niets geleerd. Vooral tijd verkloot.
Nederlanders kijken gemiddeld 156 minuten per dag naar TV-zenders In 2019 keken Nederlanders gemiddeld 156 minuten per dag TV, oftewel 2 uur en 36 minuten. Het gaat hier om de kijktijd naar TV-zenders, live of uitgesteld (tot en met zes dagen). Het goede nieuws is dat dit gelijk is aan de kijktijd in 2018. De kijktijd liet de afgelopen jaren al een minder sterke daling zien en die is nu dus gestabiliseerd.
In jongere leeftijdsdoelgroepen is de kijktijd ten opzichte van 2018 gedaald. In de doelgroep 65+ jaar is de kijktijd het sterkst gestegen van 269 naar 280 minuten per dag in 2019.
In die 2 uur en 36 minuten had je samen met 10 tot 15 anderen een boek en gedichten kunnen lezen en het er ook nog eens over hebben. Over wat je net gelezen hebt. Zodat je begrijpt wat je gelezen hebt. Omdat het je in alle opzichten verrijkt.
Jane Davis, uit Liverpool, heeft die geweldige methodiek bedacht. Ik ben haar naar die stad gevolgd. Ik nodigde haar uit om op een festival (Meet the Xperts) te spreken. En tussendoor ben ik Shared Reading Coach geworden. Met certificaat en al.
Nu kan ik je er uitgebreid over vertellen
Maar Jane kan je dat veel beter uitleggen. In pakweg 15 minuten.
Shared Reading heeft mij de ogen geopend. Het is een geweldige manier om in gesprek te komen met mensen die je misschien niet kent en met wie je in luttele minuten een diepe band kunt ontwikkelen. Dat kan dus al op basis van een gedicht. Een gemiddelde sessie duurt 3 uur en die uren vliegen voorbij alsof het niets is. En dan wil je nog niet naar huis. Je wilt blijven lezen.
Laten we eens kijken of dat voor jou ook zo werkt
Ik hoop dat dit gedicht jou geraakt heeft zoals het mij raakte toen ik het voor het eerst hoorde en las. David Whyte is mede hierdoor één van mijn favoriete dichters geworden, ook al is dit gedicht niet van zijn hand. Ik bezocht twee lezingen van hem in de Balie in Amsterdam. Ben zijn gedichten gaan lezen en sommige daarvan heb ik uit mijn hoofd geleerd. Zodat ik ze kan gebruiken als een moment zich daarvoor leent.
Wat kan het mensen opleveren als je zo’n gedicht met elkaar gaat lezen en hacken? Als je met een groep mensen gaat bespreken wat die geschreven woorden letterlijk en figuurlijk voor ze betekenen?
Dat zijn toch uitkomsten op basis van onderzoek die er niet om liegen?
And you know what?
Ze gaan op voor verschillende groepen mensen. Voor kinderen, voor volwassenen, voor ouderen, voor mensen met een justitiële achtergrond, voor mensen met psychische problematiek, voor mensen met dementie. En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Arguments confuse, figures convince.
In Engeland zijn er duizenden mensen die elke dag samen lezen. Het is de perfecte tool om meer wijkgericht te werken, om mensen een kans te geven om aan eenzaamheid te ontsnappen, om mensen te leren lezen en schrijven, om mensen een kans te geven op een betekenisvol gesprek, om mensen uit hun huizen te laten komen, elkaar te laten ontmoeten en aldus aan inclusie te werken. Meedoen is winnen (Socialrun).
Evengoed
Het is beslist geen therapie.
Sinds 15 maart 2020 (COVID-19) geef ik online lessen en training in Samen Lezen. Inmiddels bestaan er twee groepen met wie ik elke twee weken een bijeenkomst (ZOOM) organiseer. En dan lezen we samen en we praten over wat we net gelezen hebben.
Die bijeenkomsten, hoewel digitaal, hebben mij en ons verrast. Ze zijn effectief, memorabel, pakkend, inspirerend, lerend en bovenal enorm levendig. Het is een drie uur durende uitwisseling van levensverhalen, vriendschap, gedichten, boeken, muziek, kennis en de liefde voor het geschreven woord.
Flikker die TV de deur uit
Kijk zonodig op je computer naar Uitzending Gemist. Alles wordt daarna makkelijker. Dat beloof ik je.
Hoe ziet dat er dan uit, zo’n Samen Lezen bijeenkomst?
Vooruit
Ik geef je de vijf belangrijkste richtlijnen voor zo’n sessie. Inmiddels heb ik een Samen Lezen Handboek geschreven. Die krijg je opgestuurd als je meedoet aan de training die 3 x 3 uur duurt. En dan kun je het zelf ook, zo’n leesgroep leiden of gewoon deelnemen. Want dat is zoals je net gelezen hebt, net zo leuk.
Getting in. Staying in. Listen. Breakthrough. Feel good.
In de training leer ik je wat die begrippen inhouden en hoe je ze kunt gebruiken in gesprek met andere mensen. Zoals gezegd, het is geen therapie, maar ik ken weinig andere methoden die mensen zo snel en makkelijk in hun kracht kunnen zetten. Om nog maar eens die platgetreden woorden te gebruiken.
Je begrijpt hopelijk wat ik bedoel
Samen Lezen is cool, hip en ongelooflijk inspirerend. En het is the clever thing to do. Want het is goedkoper dan al die uitgekiende methodieken die voor veel geld aan de man/vrouw gebracht worden.
Boeken zijn overal te verkrijgen. En je mag een hoofdstuk 15 keer kopiëren. Vraag de plaatselijke bibliotheek of je een ruimte voor een uurtje of drie mag gebruiken en je krijgt er waarschijnlijk koffie met cake bij. It’s that simple.
Samen Lezen Coach worden is nog nooit zo makkelijk geweest
Sinds 15 maart 2020 geef ik je in in drie online bijeenkomsten de mogelijkheden om te leren hoe je een leesgroep kunt begeleiden. Voor €60 ben je dus uit en thuis. Mijn maat Harry Gras vertelde mij eens dat de skills die je leert in die cursus verrekt veel lijken op de kwalificaties in het profiel van een goede bemoeizorger. En ik ben het volmondig met hem eens.
Hier alvast een voorproefje uit het handboek
3. Luisteren, Bevestigen, Wachten, Samenwerken
*De kunst om echt te luisteren, reflectief te luisteren en mensen in hun woorden ‘terug te geven’ wat ze tegen je gezegd hebben.
Ben ik vandaag 100% aanwezig? Ben ik in dit moment? Of ben in gedachten ergens anders? We kunnen mensen met geleefde ervaring niet bedriegen. Die voelen op hun klompen aan wie ze voor zich hebben zitten en of die persoon echt 100% aanwezig is en een focus heeft op datgene waarvoor we samengekomen zijn. Mensen met geleefde ervaring hebben beter ontwikkelde ‘voelsprieten ’voor onvoorwaardelijke acceptatie en afwijzing. Veel mensen zijn in hun verleden getraumatiseerd door nare ervaringen, opnames, afwijzing, teleurstellingen, scheiding, emotionele verwaarlozing, fysiek geweld. Een basishouding waarin actieve kwetsing een centrale rol heeft gekregen. Samen Lezen is een perfecte methode om de strijd aan te gaan met een laag zelfbeeld en trauma. Het werkt voor veel doelgroepen. Het is daarom belangrijk dat je als coach het vermogen hebt en leert om echt aanwezig te zijn, om echt te luisteren naar wat iemand te zeggen heeft.
Als jij wilt leren wat het betekent om actief op je handen te zitten en deelnemers de kans te geven om op eigen kracht te herstellen op basis van weergaloze boeken en gedichten, schrijf je dan in. Het gaat je niet teleurstellen.
The numbers on Homelessness and Poverty are rising. There is no time to waste.
We have to bring these numbers down
People who are a victim of our failing welfare state, of our failing systems have to work hard to deserve services (read; Housing, Money, Community, Love). Only in exchange for good behaviour, our sytems are willing to reconsider and listen to what people wish for.
It’s time for change
Housing First Programs in every big city in The World, the London-, Amsterdam-, Rotterdam- and Haarlem Project (Money First) have proven to be effective in solving homelessness and poverty and thus in providing people with future perspectives.
Here’s some reasons why it is worthwhile to give people Money without preconditions
Give a homeless person $10 and he or she will think of buying dope or boose. Give a person $10.000 and he or she will think of applying for Housing and Education.
It is a mythe that people will spend the money that you give them without preconditions on bullshit. When you state, after handing over the money, that they don’t have to do something in return, they will never disappoint you. Giving people a big ammount of money means that in fact you trust them to use the money in a clever way. It’s all about trust, not the money.
People can never disappoint you.
It might be the case that some of the money will be spent on bullshit. So what? Everybody has the right to make the wrong choices. On average people learn from their mistakes. Specially if they have a friend, a good coach who guides them on their new path in life in a clever and forgiving way. On what do you spend your money? Do you use your money in a clever way? Are you a forgiving person? Do you believe in second chances? Believe in prosperity. Success and positivism are contagious.
You are not sent from heaven to save people’s lives.
Be humble. Stay in the moment. Celebrate when you provide people with houses and money. Watch in wonder how they react and yell, cry, be happy with them. When this moment and party has passed, forget about it. Proceed with every day life. Because that is when the hard part appears. How will people spend their first week in the apartment? On what will they spend their first dollars? What does money management look like? How can I spread spending the money over a period of a year? What services and coaching do we provide to achieve success?
Build on a tolerance for uncertainty. There is no truth in this world. Wat is true today might be different tomorrow. The outcome of Money First is certain and clear. Nevertheless, predicting is a waste of time. Watch in Wonder.
People don’t have to be money-ready.
Sit with your own discomfort. We can never predict what will happen when we provide people with money. Fact is, like in Housing First Programs, that your success rate will be high (85% or more). Set your worry on a bad outcome aside. It belongs to you, not to the person who was just offered the money. Again, provided with the right guidance, people can never disappoint you. Otherwise, Housing and Money is a basic human right, according to the declaration of Human Rights. Read the book, Utopia for Realists by Rutger Bregman. Practice it and we will be heading for a world that works for everybody.
Don’t expect gratefullness.
Remember, a basic income is a basic human right. You are not sent from heaven. Homelessness and Poverty are symptoms of a world where survival of the fittest is the rule. Symptoms of a world out of order. Symptoms of a system that holds people hostage in homelessness and poverty. I can’t say it in a better and more forgiving way then this quote from the Recovery Learning Community of Western Mass, USA.
If I make more mistakes then you do, I ‘win’. (The School of Life, Amsterdam)
People learn from making mistakes, from experiencing hardship, from experimenting, from practicing. The best thing to do if a treasurer is making a mess of your money management, is hire the same person again after going through the mistakes that were made. It will never happen again.
Disconnect money from treatment, support and guidance.
It has nothing to do with each other. People were offered the money because it’s their basic human right. They don’t have to show ‘positive behaviour’ in exchange.
Include people with lived experience in your program if you don’t have lived experience yourself.
Social Workers have a tendency to ‘give up’ when the tough gets going. People with lived experience will tell you to never give up and stick to your Plan and Mission. They know what it takes to drag people out of the mud.
Practice the 3 A’s for social workers. (LEAP, Xavier Amador)
Apologize. Making mistakes is human. Offer a person your apologies.
Accept. Accept that you can make mistakes. That you have made a wrong decision. Even if you think you are right. My perception just might not be right. I don’t have all the wisdom.
Agree. I offer my apologies for what I am going to say. Can we agree to disagree and still be friends?
Build Community.
Offering people money is not enough. In the end, when people have gained trust, live in a home, have a job and experiencing meaningful conversations, it’s not the money that is important. What is important is the fact that you will never let your friend down. That you will stand by somebody, no matter what. Start the search for lost friends and family. Reunite people and families. Include important other people in the process and program. Talk about education, talk about jobs, talk about talents. Nobody was meant to be alone. We were meant to be together. Together we are stronger. Together we can solve any problem.
Don’t focus on behaviour. Focus on what happened to people.
Sometimes we are shocked by the behaviour of people. If you realize that everybody has a reason to act like they act, to say the things they are saying, everything becomes easier. People were not born to make a mess of your life. They don’t know you. They are overwhelmed by circumstance. It has nothing to do with you. Read A new Earth by Eckhart Tolle and learn what it means to act from your pain body.
An awesome documentary on a revolutionary education program/system in America. A shift in offering young people the opportunity to become the person they want to be.
Years ago
I was a coach on an Education Institute called Team Academy (originally from Finland). It opened up the World for the students and it opened up mine. Later on this academy evolved in another initiative called I Am College in Amsterdam.
And it had so many similarities with the world of Mental Health and Recovery from so called mental illness.
Watch this Doc
And learn from the mistakes that were pushed on to you by traditional education programs and the mistake you made to obey this system.
Making it possible for people to learn means to coach, to shut up and to watch in wonder. Every person has the right to make the wrong decisions and learn from it. Like in Housing First and in the Living Museum.
dr. Eric Mazur states it clear in this quote:
“If I were to show you a picture of a student taking a test you would recognize it right away. The interesting question is this. Have you ever encountered a situation in your professional life that is similar to this one test? In real life you have access to any information you want. In real life you can work together with other people. Not only you can, but you probably have too. Otherwise you can’t solve the problems you have to solve. So why is it that we are assessing students and why are we trying to predict student success in the working place by putting them into a situation which they will never, never face in their future careers?”
Watch this Doc
And change your perception on education and recovery from mental illness.
Gisteren belde een bevriend raadslid uit een Nederlandse gemeente mij met een prangende vraag.
Pain in the ass
Rokus, we hebben in onze gemeente een aantal mensen die ons hoofdbrekens bezorgen. Ik bel in het bijzonder over een man die voortdurend klaagt over de opvang voor dakloze mensen in onze gemeente. Hij is zelf ook dakloos en hoewel veel van wat hij zegt hout snijdt, gaat zijn gedrag soms alle perken te buiten. Hij is dan niet meer voor rede vatbaar, hij gaat schreeuwen en een gesprek is dan niet meer mogelijk. Hij belt elke dag met het gemeentehuis en hij meldt zich aan elk loket wat er in onze stad te vinden is. Heb jij een idee wat we moeten doen?
Ware het niet dat ik de beste leermeester had gehad
Dan had ik haar het antwoord schuldig moeten blijven. Evenwel, ik heb altijd geluk, ook als ik het niet heb trouwens.
Het volgende advies rolde er uit mijn toetsenbord.
Hoe neem ik een mens serieus in 13 stappen
Maak een afspraak bij the Outlet Store van Oger Lusink en laat ze die man een sjiek driedelig-grijs-kostuum en een wit overhemd met stropdas aanmeten. Koop er een paar knappe schoenen bij. Daarvoor hoef je maar een paar deuren verder. Ik ken die gemeente.
Benoem deze man tot Wetenschappelijk Medewerker van jouw gemeente inzake Daklozenzaken. Geef hem daarvoor een vrijwilligersvergoeding.
Zorg dat hij zich als zodanig kan identificeren, dus maak een mooi pasje voor hem.
Laat hem door de wethouder Zorg en Welzijn officieel beëdigen.
Zijn opdracht voor het komende jaar is onderzoek te doen naar de Daklozenproblematiek en de Sociale Kaart inzake Opvang voor dakloze mensen in jouw gemeente.
Wijs een secretaris/secretaresse aan die afspraken maakt voor werkbezoeken aan elke mogelijke instelling in jouw gemeente. Deze functionaris belt de dag voorafgaand aan het werkbezoek met de betreffende instelling om te controleren of iedereen van die afspraak en zijn bezoek op de hoogte is.
Het is belangrijk dat jouw medewerker met alle egards ontvangen wordt. Laat mensen zorgdragen voor quality time, koffie, thee, limonade en een plakje cake.
Stuur de medewerkers van die instellingen de LEAP (Listen, Empathize, Acknowledge, Partner) handleiding voor een betekenisvol gesprek.
Reserveer na 3, 6 en 12 maanden de Raadszaal voor een bijeenkomst.
Trommel 5 tot 10 raadsleden op en laat jouw Wetenschappelijk Medewerker na 3 en 6 maanden tussentijds rapporteren over zijn bevindingen.
Na 12 maanden volgt een definitieve conclusie en een eindpresentatie in het bijzijn van diezelfde raadsleden en de wethouder. Omlijst die bijeenkomst met alle toeters en bellen die je daarbij kunt bedenken. Nodig dus ook de Pers uit.
Wijs een coach aan tot wie deze medewerker zich op indicatie kan verhouden.
Last but not least, prijs die man op elk moment in dat jaar de hemel in voor al zijn noeste arbeid en de (tussentijdse) uitkomst van zijn onderzoek.
Ik, Rokus Loopik, solemnly swear dat jouw gemeente de komende twaalf maanden geen ‘last’ meer van deze man zal hebben.
Het is een win-win-situatie voor iedereen
Het is slimmer, goedkoper en het redt levens. Zo simpel is het.
Met dank aan Theo Meijer, mijn leermeester en ooit medewerker van HVO de Walenburg, een opvangtehuis voor dak- en thuisloze mensen in de Nieuwmarktbuurt te Amsterdam.
Zo groot als de nagel van mijn pink. Groter is dit amulet niet.
Het is mijn talisman, net als the Lucky Silver Dollar die ik altijd en elke dag bij mij draag, in mijn spijkerbroek. Maar dat is een ander verhaal.
Wij vonden hem @ the Amulet Market, up river in Bangkok, vlakbij het grote Paleis. In een winkeltje van 2 bij 2, met slechts twee kleine antieke glazen vitrinekastjes.
Wat er in die vitrines aan sieraden lag was van een ongekende schoonheid, zoveel zagen we al snel. Het verschilde nogal van de toeristische meuk in de rest van de kraampjes van deze markt.
Mijn vrouw heeft er naar Thaise begrippen een aanzienlijk bedrag voor betaald. Afdingen was voor de verkoper geen optie. En terecht, want er zit een bijzonder verhaal achter dat prachtige hoofd van deze wijze man. Zijn naam was alles wat de verkoper er ons over kon vertellen.
“In 1971 was hij buiten Phrao nog vrijwel onbekend. In dat jaar werd echter door een piloot van de Royal Thai Air Force boven Phrao een monnik mediterend op een wolk gesignaleerd. Men nam aan dat dit Waen was. Dit werd vijf jaar later ook bevestigd door de abt van Wat Mae Pang en Waen zelf heeft tot vlak voor zijn dood nooit ontkend of bevestigd dat hij kon ‘vliegen’. Een merkwaardig toeval was dat vlak voor de bijzondere waarneming van de piloot de Royal Thai Air Force het vervaardigen van een groot aantal medaillon-amuletten met de afbeelding van Luang Pu Waen had gesponsord. Zijn mediteren op wolken kreeg veel publiciteit en daarmee groeide de vraag naar de amuletten van de heilige.
Jaren later
Toen de hoogbejaarde Waen voor een oogbehandeling door een delegatie van artsen werd bezocht, kon een van de artsen het niet nalaten te vragen of de ‘eerwaarde grootvader’ echt in staat was te vliegen. ‘Hij bewoog niet, toonde geen gevoel en opende zijn ogen niet. Er was alleen een lichte beweging van zijn lippen te zien. En toen antwoordde de monnik met een zwakke stem: “Denkt u soms dat ik een vogel ben?”
Wat Doi Mae Pang werd een van de drukst bezochte bedevaartsoorden in Thailand. De verkoop van amuletten en de donaties van bezoekers was een miljoenenbedrijf geworden. De abt van de tempel zorgde er voor dat de heilige nauwelijks in contact kwam met bezoekers. Sommigen beweren dat Waen min of meer werd opgesloten. De heilige stierf in juli 1985 op 98-jarige leeftijd. In januari 1987 werd zijn lichaam gecremeerd. Onder de honderdduizenden belangstellenden die hem een laatste eer kwamen bewijzen was ook het voltallige koninklijke gezin. In de tempel bevindt zich nu een wassenbeeld van de monnik.
Kon Waen nu vliegen of niet?
Een aardige deviante verklaring is de volgende. De straaljager van de luchtmacht had hem in 1971 uit zijn meditatie gehaald en Waen was zo geïrriteerd dat hij zich als protest op een wolk voor de straaljager vertoonde. Het gebruik maken van bovennatuurlijke gaven geldt echter als een zonde en Waen werd daarom gestraft: na het incident zou hij noot meer met rust gelaten worden.
Unquote
Enfin
Ik ben ook wars van het bovennatuurlijke. Daar hoef je bij mij sinds the Exorcist niet meer mee aan te komen. It freaks me out.
Maar Luang Pu Waen Sujinno en het Boeddhisme, die heb ik hoog zitten.
In mijn hoofd.
En om mijn nek
PS Sjon stuurde mij vandaag, 13 juni 2020, de volgende woorden:
Dag Rokus, ja dit is zo goed als zeker Luang Pu Waen Suchinno. Staat er geen naam achterop of op de rand (in het Thai)? Mocht je eens in Chiang Mai zijn, een bezoek aan zijn (voormalige) tempel 20 km ten zuiden van Phrao is de moeite waard: met mausoleum en museum en mooi gelegen in het bos.
And that’s meant as a compliment for this artist of the Living Museum in Bennebroek. Ray is a very non-complicated and straightforward guy. His workplace happens to be on the same hospital grounds as our museum. Ray is a secretary of GGZinGeest (Mental Health). So, he combines work and artwork very easy. Because Ray is Ray. Is he low on self-esteem? No. Is he mediocre? No. Does Ray brag about himself? No. Ray is Ray and has been with us from the start, back in the days of 2015. Walk into his studio and his colourful inner world opens up for you. It’s a magical place. His work reflects what it means to be a world citizen. He gets his inspiration from lots of sources and wells. Often you can find him in his studio reading books and magazines with soothing music in the background. He travels the world to faraway places. Days or weeks later you notice that he integrated his newly gained inspiration and findings into a new artwork. Ray cherishes his guru’s, his rock stars, his favourite places, his icons. Is he old fashioned? No. They just are part of his life, thoughts, his artwork and his studio. It’s about Nostalgia. We love Ray. As a volunteer, a colleague, a friend, an artist, a world citizen. Because Ray is Ray. Ch🎨ck.
Het zijn rare, maffe, angstige, surrealistische tijden.
Je verkoopt je huis. Je mag wachten tot je andere en nieuwe huis bewoonbaar is, ergens in september. De plannen die je had, die gaan om bekende redenen niet door en staan voorlopig in de ijskast.
Na de eerste verlammende weken, na 15 maart 2020, werp je je ergste angsten af en pak je de draad weer op. Doen wat je kunt doen, binnen wat uitgevaardigd wordt. Wandelen met kunstenaars. The Living Museum mocht vanaf 8 april met toestemming van de Burgemeester weer open. En daar zijn wij, kunstenaars, dankbaar voor.
Voorlopig wonen we in Zandvoort. Met het strand als onze voortuin. En dus loop en sta je daar elke ochtend, in alle vroegte. Die verte lonkt elke dag.
Voor Willy en Nico, die ons hun plek voor een tijdje gunnen.
Omdat de zee elke dag een andere kleur heeft. Omdat het eb en vloed wordt. Omdat het er soms waait en soms niet.
Omdat we er elke avond de meest verbazingwekkende zonsondergangen mogen zien.
Omdat we er elke dag weer schatten vinden. Stukjes glas die door de zee en het zand van scherpe kantjes ontdaan zijn.
Omdat je, als je geluk hebt, een visionaire kunstenaar met een hark tegenkomt, Tim Hoekstra, die kunst maakt met wat je in overvloed op het strand kunt vinden. Zand.
Omdat je er andere vroege vogels tegenkomt die er verstilling zoeken.
Omdat ik er vandaag maar één klein stukje plastic gevonden heb, op 8,6km (loopaf)strand.
Omdat ik er mag lopen. Met mijn ega, Marie-Anne. Met mijn zonen, Wink en Pelle. Met Susanne. Met Antoinette. Met Saar. Omdat we er bijzondere, mooie ontmoetingen en gesprekken hebben.
Dank je wel Susanne, voor een mooie ontmoeting!Dank Antoinette voor een mooie, bijzondere wandeling en een memorabel gesprek!
Omdat we ook afscheid hebben moeten nemen van dierbare mensen.
Omdat we elke dag weer opstaan.
Dankbaar.
Omdat we niet ziek zijn.
Omdat we in een andere wereld wonen.
Na 8 juni, als we Zandvoort gaan verlaten, dan zien we verder.
Vooralsnog zijn dat 5 dagen op camping de Lievelinge.
I think I need some more time to read and re-read this beautiful article, but firsthand, first thoughts: it hooks right into my beliefs on psychosis and how we can help our self and others to deal with this altered state called ‘psychosis’.
It wasn’t until I met Oryx Cohen at the conference ‘The Alternatives’ in Austin and Boston, that I started to understand why it helps if we talk about ‘altered states’ instead of what I learned when I started my in-service-education to become a psychiatric nurse, the so-called DSM-V- classifications.
I felt unhappy and dissatisfied by it all right away. I wasn’t the most obedient student. I tried to get away from the psychiatric system the first internship-day I entered it in Building E, at Mental Health ‘Endegeest’ in the village of Oegstgeest.
All through my career I tried to find ways to be a different worker/nurse then the workers/nurses that tried to teach me what they had learned: knowledge and convictions, seemingly coming from ancient times.
I can tell you a thousand stories on the people I met since that time, almost 42 years ago. Stories of Birds of Paradise. Because that is what I think the people we work with are. They are the mirror of our twisted society.
As Jennifer, I am not going to romanticize mental illness or psychosis, but I am convinced that we are able to practice and invent altered ways and language to help people, other than medication and weekly 45-minute-one way-going nowhere-conversations.
So, thank you Jennifer, for this radical and altered article. I love what you wrote and state, and I was already a believer 42 years ago, the day I fell in love with what they back in the days called ‘chronic psychiatry’ and what we luckily now call ‘people with lived experience’. You wrote it in the most profound beautiful, poetic and alternative ways. It is a must- read-article for everybody interested in diversity and connection.
If any time gives us the opportunity to change our convictions about anything and to be specific, about psychosis, it is now.
Wij doen geweldig mooi werk. Waardevolle ontmoetingen vallen ons daarbij ten deel. Simpeler gezegd, er komen prachtige mensen voorbij. Bovendien, het stelt ons in de gelegenheid ervaringen vanuit verschillende perspectieven te beschouwen en te zien.
Vandaag vanuit het perspectief van ‘Zwali’. Bekijk de video en kom eens langs (voorlopig op afspraak) in the Living Museum in Bennebroek.
Alles wat je in de eerste 5 minuten van een nieuw contact doet is beslissend voor de uitkomst van een relatie. Evengoed, hoe bereid je jezelf dan voor op die eerste 5 minuten?
In onze lessen gaan we vooral in op wat er nodig is ‘vóór’ die eerste vijf minuten van een eerste contact zijn aangebroken. Wat kun je doen en waar kun je aan werken vóór die eerste 5 minuten zich aandienen? Hoe kun je volledige vrijheid bereiken om met mensen die je niet kent het contact aan te gaan? Wanneer ben je vrij genoeg om aandacht aan anderen te kunnen geven?
Laad deze PDF en lees meer over dit aanbod.
En mooi als je jezelf inschrijft natuurlijk. Het gaat je niet teleurstellen.
