Het is inmiddels bijna 15 maanden geleden
Dat Suus ons verlaten heeft… Wij hebben achter de schermen nog de nodige ‘strijd’ gevoerd om ‘gerechtigheid’ en erkenning voor wat Suzanne is overkomen, met de insteek dat andere mensen in psychische nood, niet hetzelfde lot hoeven te ondergaan.
Een streven waar wij uiteindelijk mee hebben moeten stoppen, als wij er als gezin er niet aan onderdoor willen gaan.
Wij hebben deze week alles ‘afgesloten’
Het is niets in vergelijking met het uiteindelijke doel wat wij graag hadden willen bereiken, maar hoop van harte dat er steeds meer mensen met ‘overwicht’ binnen de psychiatrie mogen opstaan, zodat er uiteindelijk toch iets zal gaan veranderen binnen het beleid van deze instantie’s!
Dit bericht ontving ik vorige week van de ouders van Suus
Ik plaats het met toestemming.
Suus was met de Gras/Loopik Learning Experience mee naar New York. Mede dankzij Astare, die voor haar een flinke lans gebroken hebben. Zodat ze de reis mee kon maken.
Het werd voor haar, voor ons en alle deelnemers een reis om nooit te vergeten
Halverwege die week stuurde ik haar moeder een foto. Van Suus. Ze herkende haar maar met moeite.
Zo opgewekt en anders zag ze er uit
Suus kwam uiteindelijk op een plek terecht waar ze niet thuishoorde. Het was het resultaat van het feit dat de GGZ onmachtig was om haar te helpen.
Ik bezocht haar ouderlijk huis. Het tuinhuis waar ze opgebaard lag en waar ze een tijd had gewoond. Voor iemand die zo bruusk afscheid van het leven had genomen, lag ze er heel vredig bij, in dat prachtige huisje en die mooie omgeving. Ze was thuis gekomen. Zo kwam het mij voor.
Binnen, in het ouderlijk huis, aten haar ouders en ik brood met gebakken eieren
En we haalden verhalen op over hun bijzondere dochter.
Zoals alle ouders die ik gekend en ontmoet heb
Hebben zij met veel stijl, menselijkheid en egards gevochten voor de rechten van hun dochter. De GGZ kan daar een voorbeeld aan nemen.
Graag willen wij een gebaar van grote empathie naar jullie maken, door een bedrag op de rekening van jullie stichting the Living Museum te storten, ter nagedachtenis van Suus.
Ik ben daar heel stil van geworden, vandaag, ergens aan de kust in het Noorden van Spanje. Van dit gebaar.
In augustus hangen Suus en haar moeder op een speciale plek in the Living Museum. Ergens waar niemand om hen heen kan.